Zombi Squad – Appointment With The Underground

Ik neem je mee, tien jaar terug in de tijd. Een periode waarin hiphopliefhebbers CD’s of LP’s kochten. Artiesten traden op met cassettebandjes, mp3 spelers bestonden nog niet en MD spelers waren nog zo dik als een Van Dale. Je bleef wekelijks op de hoogte door het legendarische programma Yo! MTV raps. Had je nog wat guldens over, dan kocht je een Source die in die tijd nog een relatief goede graadmeter was voor wat dope en wack was.

Het was winter. Ik fietste in die tijd regelmatig van mijn voormalige woonplaats Noordwijk naar het jongerencentrum Scum in Katwijk. Zes kilometer koukleumen van het ene boerengat naar het andere. Maar hey, voor hiphop had ik veel over. Scum organiseerde in die tijd als een van de weinige zalen in onze regio regelmatig underground hiphopavonden. Het maakte me niet uit wat er speelde. Het was hiphop en ik was daar gewoon.

Ik had nog nooit van de Zombi Squad gehoord. Het enige dat ik over hen wist, was dat ze uit Groningen komen. Het liefst zou ik hier hun show in volledig detail willen beschrijven, maar mijn geheugen laat me in de steek. Ik weet alleen nog dat ik erg onder de indruk was. Hun rauwe beats and rhymes vielen goed in de smaak bij het publiek. (Volgens mij was hun album Rough and Poetically toen net uit.) Ik herinner me ook nog dat Sherlock jarig was die dag. “Damn”, dacht ik. Op je verjaardag van Groningen naar fucking Katwijk afreizen om daar voor een groepje heads een show te geven. Dat is toewijding!

Tien jaar later brengt de Zombi Squad weer een album uit. Over toewijding gesproken. Het album begint relaxed met Underground. Een minimale bassline die me doet denken aan Daaamn van de (Alkoho)Liks. De eerste rapper die aan het woord komt is de voor mij nog onbekende Omar Amdini. Ik verbaas me meteen over het Nederlandse accent dat in zijn rhymes doorklinkt. Het is een groot contrast met Sherlock die wel accentloos rapt. De tweede track How We Get Down is een van mijn favorieten. Het is up-tempo, bevat dope cuts van DJ Freeze en heeft een hoge headnod factor. The Art is een relaxed nummer waarbij gastrapper Son Of Light verbaal het sterkst overkomt. De track Graffiti gaat logischerwijs over de voorliefde voor spuitbussen en kale muren. De staccato piano sample en de sfeervolle strijkers geven dit nummer een groots, anthem-achtig gevoel. Heerlijke productie.

Het meermaals herhalen van de kreet “Fuck you I won’t do what you tell me!” is, zoals welbekend, toe te schrijven aan Rage Against The Machine. Zombi Squad gebruikt dit statement op dezelfde manier. In tegenstelling tot R.A.T.M. krijg ik ditmaal niet de behoefte om luidkeels mee te schreeuwen. De beat heeft wel iets dreigends en past daarbij goed bij de maatschappijkritische tekst. “Do I hate the country or do I hate the people?” vraagt Sherlock zich filosoferend af. Jammer dat dit nummer maar twee minuten duurt.

Het nummer No Doubt verdient een speciale vermelding. Hierop spit rapper Salomon 16 bars in het Duits. Mijn kennis van de Duitse taal is onvoldoende om er inhoudelijks iets over te zeggen, maar Salomon’s flow is lekker en een leuke afwisseling op het album.

Freeway en Shining Light zijn wat rustigere nummers en hebben voor mij die lekkere begin jaren negentig vibe. In de afsluiter Reality worden er volgens mij een paar artiesten gedissed. Ik hoor: “You lost crewsaders. On stage you’re nose got blocked” Een diss naar Last Crewsaders? Verder zeggen ze: “You’re asking way to much money but you still gotta proove.” Het accent wordt hier gelegd op het laatste woord. Een diss naar The Proov? Reality bevat overigens een gastbijdrage van Nito. Deze rapper heeft een snelle flow en is energiek.

Ineens besef ik wat ik mis op dit album. Energie. Ik mis wat vuur in de delivery van de rappers. Niet elke track hoeft een banger te zijn, maar nu overtuigt het me net niet. De tracks zitten echter goed in elkaar. Naast Zombi Squad’s eigen Mad Pat heeft Tommy Tee veel nummers geproduceerd. Deze Noor werkte eerder samen met grootheden als Talib Kweli, MOP en Pete Rock. Wat ik erg jammer vind is het accent en de timing van Omar. De Squad is relatief bekend bij onze oosterburen en ze hebben zelfs een deal met Al Dente, een label uit Keulen. (Misschien is een Nederlands accent voor Duitsers helemaal niet storend.) De meeste teksten gaan over de elementen van hiphop. Niets mis mee, maar na een paar nummers verlang ik naar wat meer. Wat meer diepgang of meer pakkende oneliners en punchlines. Ik verlang stiekem naar het vorige millenium toen Sherlock met Shockwave nog rough and poetically waren.

Het album Appointment With The Underground verschijnt op BumRush Recordings in samenwerking met het Duitse AL Dente label uit Keulen.

Meer info: http://www.zombisquad.com

Tracklist:
01. Underground
02. How We Get Down
03. The Art feat. Son of Light
04. Out Spoken
05. Funny Skit
06. So High
07. Stylewars Skit
08. Graffiti
09. Sick of It
10. Suckers Skit
11. Fuck You
12. No Doubt feat. Salomon
13. Freeway
14. Zombi skit
15. Shining Light
16. Reality feat Nito

Geplaatst door bowie op 25 april 2006