Yeah! X to the Z Xzibit was weer in ons koude kikkerlandje. De Westcoast rapper heeft meer dan een dozijn aan moddervette tracks in zijn reportoire zitten en zijn live-reputatie is uitstekend. Den Haag kon zich dus opmaken voor een lekker avondje Westcoast hiphop.
Het is tegenwoordig a hard knock life voor Amerikaanse artiesten in Nederland. Ze kunnen zich natuurlijk nog steeds helemaal scheel smoken, maar volle zalen trekken ze al een tijdje niet meer. Bovendien loopt hiphop in het Paard van Troje in Den Haag bepaald niet lekker en zullen de barre weersomstandigheden de kaartverkoop ook niet gestimuleerd hebben, dus of het een succes ging worden…
Gelukkig is de hoofdzaal van het Paard rond kwart over 9 lekker volgelopen. De Westcoast Hiphop documentaire van House of Hiphop is dan allang vertoond en het voorprogramma van de Wilde Westen crew, afkomstig uit de residentie, is bij binnenkomst aan zijn laatste tracks bezig, maar we zijn allang blij dat we überhaupt aangekomen zijn. Na een wat flauwe interactie met het gevarieerde publiek en een paar plaatjes is het klokslag 10 uur (!) tijd voor de Pimp My Ride-presentator, of, hoe wij hem liever zien: de hardcore Westcoast mc Xzibit.
Na een wat lange, maar veelbelovende en dope intro betreedt X onder luid applaus het podium en de sfeer zit er direct goed in. Veel pits zijn er niet, maar we zijn dan ook niet in gezelschap van een meute jongens met Noahs Ark en Zwart Licht t-shirts. Na een paar tracks volgt een veel te uitgebreide introductie van Xzibit’s backup mc Young De en zanger Jelly Roll, maar gelukkig knalt (pas) na twintig minuten de eerste klassieker en tevens grootste hit door de boxen: Paparazzi. De imponerende en heldere stem van X to the Z schalt door het Paard en het publiek vindt het allemaal tof. Een prestatie op zich (of het voordeel van ‘een naam hebben’), omdat Xzibit helaas niet alles er uit haalt wat er in zit.
Na een onvermijdelijk en vermakelijk Westcoast tribute blokje komen met Multiply, Front 2 Back, Alkaholik en X nog een aantal sterke en ‘toevallig’ bekende tracks langs (bewijs van goede singlekeuze, maar dat terzijde). Het hoogtepunt van vanavond is verrassend genoeg een track van het laatste en tamelijk slechte Full Circle: Thank You. Met deze persoonlijke en ingetogen track maakt Xzibit diepe indruk. Helaas bestaat de show niet enkel uit het beste van de rapper uit Los Angeles, want er komt tussendoor te veel slechte (en nieuwe) meuk voorbij. Bovendien is het een gemiste kans geweest om niet nog meer materiaal van At The Speed Of Life te spelen in plaats van een tweede (!) keer Alkaholik als toegift. De titeltrack van het uitermate goede debuutalbum, Eyes May Shine en/of The Foundation hadden de show namelijk ongetwijfeld meer smoel gegeven. Desalniettemin zal deze show me als Xzibit-liefhebber wel bijblijven, en da’s ook wat waard.
