Ondanks het feit dat Will Smith zijn geloofwaardigheid in de hip hop game verloren heeft, heeft de rapper-turned-actor superster zijn bioscoopsuccessen voorlopig aan de kant gezet om zijn muziekcarrière nieuw leven in te blazen. Met Lost And Found doet Smith er alles aan om van zijn afgezaagde imago als goodie goodie rapper met een jiggy hip-pop vibe af te komen. De geliefde acteur heeft zich kapot gewerkt om een collectie van diepgaande songs en bouncy club tracks samen te stellen. Big Will heeft zich verdiept in het schrijven van goede songteksten. Dit alles natuurlijk, zoals we al vanaf de jaren tachtig van hem gewend zijn, zonder het gebruik van scheldwoorden en vulgair taalgebruik.
Het album opent met een sample van de Spiderman theme, “Here He Comes”, geproduceerd door Smith’s partner in crime Jazzy Jeff. De zelfingenomen teksten van Smith worden negatief beïnvloed door het kinderlijke refrein: “Here he comes, he can rock, he can break dance and he can pop…He can rap, he can act & if it comes down to it, he can scrap…Here comes Big Will again”. Nee, de intro is niet bepaald een hartelijke ’welcome back" waard. De door Kwame geproduceerde party track “Switch” heeft een strak ritme en doet het zonder twijfel prima op de dansvloer, maar om nu drie verschillende versies van de single op een album te zetten “" the original, slow-tempo remix with Robin Thicke and bonus reggae mix with Elephant Man “" is waanzin.
Een hip hop diss zonder het gebruik van scheldwoorden is net zo incompleet als 2Pac zonder tattoos of Cam’ron zonder de kleur paars. Toch spit Smith de frustraties van zich af op het controversiële “Mr Niceguy”. Hij valt degenen aan die hem in het verleden bekritiseert hebben met eenvoudige rhymes, zonder daarbij één keer te vloeken of schelden. Smith haalt op de coupletten onder meer uit naar Wendy Williams en Eminem, die ooit over hem rapte: “Will Smith don’t gotta cuss in his raps to sell his records, well I do, so fuck him and fuck you too”. Producer The Freshman heeft aardig werk geleverd, maar Smith’s tekortkoming aan aggresiviteit zal Eminem niet onmiddelijk naar de studio doen haasten om een reply op te nemen. Op “I Wish I Made That” toont Smith respect voor zijn favoriete muziek en artiesten, van megahit “Lean Back” tot aan Snoop Dogg, die een zwak gastoptreden verzorgt op het laid-back “Pump Ya Breaks”.
Voor iemand die al jaren gebruikt maakt van een Sesam Straat rijmstijl is “Tell Me Why” qua tekst een meesterwerk. Smith rouwt om de slachtoffers van 9/11 en kaart de slechte dingen in de wereld aan, terwijl queen of soul Mary J Blidge samen met een koor het refrein verzorgt. Smith voelt zich in zijn element en klinkt aangenaam verrassend op inhoudelijke tracks zoals “Could U Love Me” en “Miss Holy Roller”.
Hoewel het album luisterbaar is, wordt het duidelijk verpest wordt door hip hop clichés en simpele good-time tracks die vergelijkbaar zijn met datgene uit de hitlijsten. “Party Starter” is een mislukte immitatie van Lil Jon’s crunk sound, terwijl Jadakiss zich recentelijk al eens afvroeg “Why” de wereld zo kil werd. Timbaland introduceerde de Spiderman theme al eens, terwijl laatkomer Smith hem nu gebruikt op “Here He Comes”. Op de titelsong “Lost And Found” legt Smith de luisteraar uit wat er momenteel mis is in de rap game: iedereen klinkt hetzelfde. Hij beweert dat hij niet flowt zoals de rest, maar helaas kunnen Smith en zijn producer Omarr Rambert deze stelling niet waarmaken. Nee, voor wat frisse lucht moet men niet bij de Fresh Prince zijn.
Meer info: http://www.willsmith.com
Tracklist:
01. Here He Comes
02. Party Starter
03. Switch
04. Mr Niceguy
05. Ms Holy Roller
06. Lost & Found
07. Tell Me Why (met Mary J Blidge)
08. I Wish I Made That / Swagga
09. Pump Ya Brakes (met Snoop Dogg)
10. If U Can`t Dance (Slide)
11. Could U Love Me
12. Loretta
13. Wave Em Off
14. Scary Story
15. Switch (Main R&B Remix, met Robin Thicke)
16. Switch (Bonus Remix, met Elephant Man)
