De Groningse apenbende WadAap is terug van een korte hiatus. Begin 2020 dropte hun single Licht Van De Zon, die later uitgroeide tot debuutalbum Planeet Van De Aap. In aanloop naar die release liep het goed. Shows hier en daar, samenwerkingen die hun vruchten wierpen en het winnen van de Sound Of Freedom-contest. Toen brak de pandemie uit en viel alles stil. De writers block sloeg toe en de monkeys moesten tijdelijk bij de bananendozen neerzitten. Tot alle frustratie zo hoog opliep dat het eruit moest. Het resultaat is het vandaag uitgekomen album Troep. In gesprek over de evolutie van hun geluid en observeren hoe de mens beweegt.
Voordat je denkt dat dit een broodjeaapverhaal is, is het goed om te beginnen bij het begin. WadAap is het alterego waaronder rapper Richard de Bruin en beatmaker Douwe Nieboer a.k.a. Planet Monkey muziek uitbrengen. De naam bestaat al sinds 2017 met de release van de EP Kick, Snares & High Heads, die Richard maakte in samenwerking met producer De Zelve. Twee jaar later dropte hij De Demoon. Beide projecten zijn vrij duister vergeleken met de sound die je nu van ze kent. Richard begon namelijk met rappen nadat een goede vriend van hem overleed. En dát hoor je op die eerste platen terug. “Ik stond op de tweesprong van of mezelf helemaal vergallen en verdoven, of wat ik voel omzetten naar muziek en daar een ander soort high en rust vinden”, vertelt hij.
In zijn zoektocht naar rust middels deze creatieve uitlaatklep ontdekte Richard dat het tijd werd voor een andere sound. “Alle donkere lagen en de shit waar ik echt mee zat heb ik eruit kunnen gooien. Daardoor was ik wel toe aan een frissere sound. Iets waar ik zelf ook meer mee resoneer. Maar ook iets dat meer richting boombap gaat en waar ik een positievere message aan kan plakken. Ik kende Douwe in die periode nog niet, maar wist wel dat hij samenwerkte met andere creatieve guys die ik ook weer kende. Zo had ik twee beats van hem op een project van Mulu gehoord en die waren leip. Echt die funky monkey stylo. Dus ik heb hem daarna benaderd.”
“Pas als ik een hele rits monkeys kan zien wandelen op mijn beat is ‘ie goed.”
Douwe was in diezelfde periode ook zoekende naar iets nieuws. Hij was al langer beats aan het maken en werkte met verschillende mensen. Toch liep dat niet altijd even goed. “Ik was eigenlijk allang klaar met deze ellende”, vertelt de producer. “Ik had het te vaak meegemaakt dat rappers de ene keer apestoned, de andere keer kapot dronken aankomen en halve verses veertig keer proberen op te nemen. Dus ik ben in mijn eentje muziek gaan maken als Planet Monkey. Instrumental beats waarop ik alles wat rappers zouden doen invul met meer samples en meer crazy shit. Pas als ik een hele rits monkeys kan zien wandelen op mijn beat is ‘ie goed.”
Dat veranderde op het moment dat hij Richard ontmoette en zag dat hij écht willing was. “Het voelde haast alsof ik hem moest gaan overhalen”, zegt Richard. Tegelijkertijd vroeg de rapper niet veel. Hij wilde namelijk maar één beat hebben om iets op te pennen. “Ik kreeg een soort crappy recording teruggestuurd”, vertelt Douwe al lachend. “Maar het was verfrissend. Hij gebruikte geen scheldwoorden en had iets te vertellen waar ik mee kon relaten. Dus ik wilde het een kans geven. Die track groeide uit tot wat nu de single Licht Van De Zon is. Sindsdien komen we elke maandag – Monkey Monday – samen om over het leven te sparren en aan onze muziek te werken.” WadAap kreeg een wedergeboorte met een nieuwe sound en een nieuw doel: plezier hebben.
“Zelf houden we allebei ook meer van hiphop met een message zoals A Tribe Called Quest en Outkast.”
Al snel maakten de twee een hoop muziek en in 2020 dropte het wederdebuutalbum Planeet Van De Aap. Daarmee opende direct een nieuw hoofdstuk voor de stempel van WadAap. De sound was niet meer duister en mild trappy, maar vrolijk en swingend vol groovy, jazzy en funky elementen. En de teksten? Bomvol cynische humor, knipogen, levenslessen en een kritische noot over de maatschappij. “We hebben heel duidelijk een eigen sound en ik denk dat dat ons unieker maakt. Zelf houden we allebei ook meer van hiphop met een message zoals A Tribe Called Quest en Outkast. Lui die er nét iets meer swing aan geven. We vonden dat dat ontbrak aan de Nederlandse scene, dus zijn we daarop ingesprongen met Planeet van de Aap”, vertelt Richard.
De muzikale ontdekkingstocht die de Groningse monkeys maakten sloeg aan. Ze hadden genoeg shows, waaronder als voorprogramma voor afzonderlijk Fresku en Talib Kweli, wonnen de Sound Of Freedom-contest en hadden een nieuw album in de maak. En toen was er een pandemie waardoor alles stil kwam te staan. “De maandag raakte vertroebeld door de avondklok. We moesten steeds enorm haasten en dat werkte niet”, vertelt Richard. “Daarbij kwam ook kijken dat we een sicke writersblock kregen. Alles wat aan stond, stond ineens uit. We waren bezig met een album vol funky monkey uptempo tracks, maar ik kan niet hypocriet zijn. Ik ben niet zomaar iemand die de switch naar happy kan maken als dat niet is wat we voelen. Het lukte even niet meer.”
Om toch nog een creatieve uitlaatklep te hebben probeerden ze wat nieuwe dingen, waaronder een podcast. Maar uiteindelijk ging het harder jeuken en moest er iets uit. Het werd tijd voor een schop onder de reet en alles even aanpakken. “Uiteindelijk lukte het om iets van geluid uit ons te krijgen en daar hebben we op doorgepakt. Qua sound is het wel iets anders geworden”, vertelt Richard. “We hadden een hoop frustratie opgebouwd en dat moest er uit. Ik denk dat we vooral ook even naar onze inner monkey moesten luisteren en stilstaan bij alles wat om ons heen gebeurde. Planeet Van De Aap was speels ontdekken met een kritische noot, maar nu hebben we echt gekeken naar wat we als mensen allemaal aan het doen zijn.”
“We hebben geobserveerd wat er aan de hand is en geven ons idee over hoe het beter kan.”
Het resultaat van alle frustratie manifesteerde zich in het ontstaan van Troep, een dertien tracks tellende plaat. De sound is inderdaad duisterder dan wat ze op de vorige plaat deden, maar heeft nog altijd hun eigen funky monkey elementen. Er zit veel humor in en inhoudelijk gaat het verder dan enkel coronakritiek. “Ik denk dat de nasleep van twee jaar weirdness nog wel even gaat duren”, zegt Douwe. “Mensen zijn nu nog meer foktop dan toen corona nog gaande was. Vooral door de sociale problemen die er al waren en alsmaar blijven opstapelen. Stress, geldzorgen, nu ook de energiecrisis. We hebben de hele tijd mensen tegenover elkaar staan. Dat zijn meer tijdloze zorgen en dat is waar Troep om draait.”
De boodschap van Troep is dat we vooral wat liever voor elkaar moeten zijn en meer naar de dieren en planeet moeten luisteren. “Troep staat voor een heleboel”, vertelt Douwe. “We hadden een hele lijst met mooie woorden voor de albumtitel, maar één woord was precies WadAap. Dat was gewoon Troep. We bespreken alle troep die we om ons heen zien, maar we willen het ook oplossen door als een troep mensen, een troep apen, het samen aan te pakken. We hebben geobserveerd wat er aan de hand is en geven ons idee over hoe het beter kan. Vanuit het perspectief van de monkey. Het zou mooi zijn als humans anders konden kijken, maar dat is het niet als je om je heen kijkt. En dat alles verpakte zich in één woord.”
Daarom was het ook hoog tijd dat het album er nu uit ging. Het heeft lang genoeg op de planken gelegen en om verder kunnen moeten ze eerst alle troep eruit gooien. “Dit is waar we zijn geland in de ontdekkingsreis naar onszelf”, vertelt Richard. “Het is allemaal wat meer recht toe, recht aan op deze plaat. Maar we zijn te lang voorbij depressie ondertussen. Het moet er nu uit. Bovendien klopt alles met de release ook. De plaat komt uit op International Monkey Day en we zitten weer in de winter. Iedereen keert nu sowieso meer terug naar de kern voor wat retrospectie. Wij hebben hetzelfde gedaan en het resulteerde in de meest hiphop plaat die we ooit hebben gemaakt of zullen maken.”
Check hieronder het hele album.
