Uiteindelijk kan ik Typhoon pas 20.15 ontmoeten, maar ik word dan ook uiterst hartelijk ontvangen backstage. Het is een gezellige boel in de kleedkamer en het wordt nog gezelliger als Rico en Sticks komen binnenvallen. Door de verkeerstroubles en daardoor de geringe voorbereidingstijd voor zijn show besluiten we het interview na de optredens te doen.
Na een knetterend optreden, (van zowel Typhoon als de Opgezwolle-gasten) waarin de hele zaal los gaat en ondergetekende zich te goed gedaan heeft aan een aantal goudgele rakkers, kan het interview rond 23.30 plaatsvinden.
Zie je jezelf als poëet of rapper?
Voorheen zat ik meer in dat ding van: ik ben meer poëet dan rapper, maar ik rap ook gewoon. Er zit van alles in mijn nummers: poëzie, proza, maar ook braggin’ en boastin’. Maar ik schrijf gewoon over dingen die ik wil en die ik meemaak, daarom noem ik mezelf met een knipoog ook ervaringsdeskundige, ik ben zowel observator als levensgenieter.
De een zal zeggen dat wat ik doe poezië is, de ander zal zeggen dat het filosofie is, maar ik kan daar weinig mee. Als ik moet gaan bedenken wat het is wat ik doe, dan heb ik het gevoel dat ik mezelf ga beperken. Ik schrijf gewoon mijn gevoel op en het maakt me gelukkig dat zoveel mensen zich daarmee kunnen identificeren. Ik had ook een beetje verwacht (en ook kunnen begrijpen) dat mensen mijn album niet zo goed zouden hadden oppakken. Het is toch een beetje een onorthodox album. Maar als ik dan vanavond weer zie hoe mensen met hun ogen dicht de teksten mee rappen van Nieuw leven en Zendeghi, dat is geweldig!
Je hebt ook veel Oosterse invloeden in je muziek, vanwaar deze invloeden?
Ik ben erg fan van zowel muziek uit Afrika als de Balkan. Dries Bijlsma in de eerste plaats, maar ook Delic, A.R.T en Nav hebben dat heel tof verwerkt in de plaat. Ik hou eigenlijk van alles wat volksgericht is. Je communiceert namelijk met de onderbuik. Het is onderbuikmuziek. Al zou ik in het Pools rappen, dan nog zou je kunnen voelen waar ik het over heb en waar het om gaat en komt de lading van een nummer nog steeds over.
Je wilde vroeger dominee worden en je hebt religiestudies gevolgd. Ben jij zo’n religieus persoon?
Nee, ik heb religiestudies gestudeerd om inzichten te krijgen. Om antwoorden te vinden. Daarom kan ik wel zeggen; ik ben niet religieus maar ik zie alles om me heen wel als Liefde. Sommige mensen kunnen geloof niet apart zien van religie, voorheen ik ook niet. Maar het zijn twee andere dingen. Religie heeft veel nare dingen voortgebracht maar van de andere kant is het ook een houvast voor een heleboel mensen.
Ik geloof ook dat alles wat om me heen gebeurt en wat ik ervaar niet vanzelfsprekend is en dat dat door iets komt. En ik noem datgene dan God, de ander noemt het Allah of de natuur of de kosmos. Het wordt in de hand gewerkt door een hogere schepping, weet je.
Op het moment dat mensen geloven komt vaak ook het ego naar boven, zo van; hetgeen wij geloven is de waarheid. Ik zie het niet als DE waarheid. Maar omdat mensen dan hun waarheid willen opleggen aan anderen, krijg je dus regels en onderdrukking. Daarom is geloof voor mij ook niet hetzelfde als religie.
Respect voor geloof. Als het goed geïnterpreteerd wordt. Alleen zie je mensen in slechte tijden vaak teruggrijpen op het geloof en bijvoorbeeld weer naar de kerk gaan. Dan denk ik: “Waarom?” Ik zie dat als een zwakte. Eens?
Op het moment dat het slecht gaat met mensen willen ze terugkeren naar een kern. Dat heeft voor iedereen een referentiekader. De een zal terugvallen op zijn geloof, omdat dat vanuit vroeger is bijgebracht, de ander zal terugvallen op wat anders. Ik zie dat niet als iets negatiefs. Als dat jou er doorheen helpt, dan is dat ok. Ik vind wel dat je niet één ding als heilig moet zien, dat dat het enige is. Dan ga je jezelf weer beperken. Je moet daarin ook openminded zijn
Je gaat een nummer schrijven voor Weerwoord op Youtube, wat is jouw gedachte hierachter en met welk doel?
De gedachte hierachter is dat jongeren al gauw worden gestigmatiseerd. Zo van: “Het zijn rebellen, ze deugen niet.” Eigenlijk denk ik dat dat komt doordat ouderen steeds meer grip verliezen op de realiteit van jongeren.
Ik ben zelf pas 23, maar gasten van 12 nemen dingen in de mond die ik niet eens zou durven zeggen. Als je dat dan zegt, ben je eigenlijk al een ouwe zeikerd.
Youtube heeft een project ontwikkelt waar jongeren zich van een creatieve kant kunnen laten zien. Dat ze kunnen laten zien: “Dit zijn wij.” Ze wilden voor dit project ook Zo niet mij gebruiken, omdat veel jongeren zich kunnen identificeren met de tekst van Zo niet mij. Dus toen hebben ze daar mij voor benaderd en toen dacht ik: “Tof project, laat ik daaraan meedoen.”
Over Zo niet mij gesproken, dat gaat over een interne machtstrijd. Omschrijf je in dat nummer de complexiteit van je persoonlijkheid of een tweestrijd in jezelf?
Eigenlijk is het niet “of, of”, maar meer “en, en”. De vraag die je nu stelt; eigenlijk is het beiden. Waar ik gaandeweg achterkwam is dat de dingen waar ik mee struggle, dat ik daar niet mee op een eilandje zat. Dat iedereen die kenmerken wel heeft en dat iedereen daar op een eigen manier mee bezig is. Het is een universele strijd met jezelf en dat heeft iedereen, of je nou in Afrika zit of where-ever.
Je zegt in dat nummer ook dat je je meer identificeert met dieren en baby’s. Hoe bedoel je dat dan precies?
Mensen brengen veel energie met zich mee en dat is niet alleen positieve energie, maar ook veel negatieve. En op het moment dat de gevoelens heftig zijn, ben ik liever in de buurt van dieren en baby’s. Die zijn niet complex en dat zorgt voor rust.
De hiphopscene in Nederland is ook vrij complex. Je hebt het Zwolse kamp, Lange Frans en aanhang, Def P-kamp, de Rotterdamse hoek etc. Zelden of nooit werken deze rappers samen heb je daar een verklaring voor?
Ik denk niet dat te maken heeft met dat het iets complex is, maar meer met behoud van je eigen identiteit. Kijk: ik zou ook niet zomaar met iedereen gaan samenwerken, want iedereen heeft zijn eigen unieke positie. De mannen met wie ik ben opgegroeid, daar heb ik contact en verbinding mee.
En ik ga geen featurings doen, omdat dat zakelijk interessant is of omdat dat goed voor mijn carrière zou zijn, ik moet daar feeling bij hebben.
De mannen met wie ik ben opgegroeid daar heb ik gevoel bij en daarmee werk ik samen, dat kan ik niet zomaar met iedereen. Het zou wel leuk kunnen zijn en eens in de zoveel tijd kan dat wel tof zijn, maar rappers hebben allemaal hun eigen ego. En vinden zichzelf vaak de beste. En dat is ergens ook goed, anders kom je niet waar je wil komen.
Je hoort en merkt ook vaak dat de Topnotch-artiesten als enige gepromoot worden en de rest niet.
En dat zorgt na mijn idee ook vaak voor wat frustraties.
Dat heb je in Nederland. In de States heeft hiphop veel meer bestaansrecht. In Nederland zijn we in 2008 nog steeds aan het struggelen. Het ging beter, maar het wordt allemaal weer steeds moeilijker. Eerst had je nog verschillende podia en zenders zoals 3voor12XL, The Box en Spookradio en had hiphop in Nederland meer draagkracht. Nu is dat weg. En dan werk je dat in de hand. Topnotch is een label dat al jaren lang meegaat en de klappen van de zweep kent en ook goed weet hoe ze dingen moeten promoten. Maar het is niet zo dat het mij dan zomaar voor de wind gaat, ik heb er ook keihard voor moeten werken. Maar ik snap het wel, want je kunt wel nog zo goed zijn, maar als je niet gepromoot wordt, word je ook niet gehoord. En dat dat frustraties oplevert snap ik wel, dat is ook een beetje wat er aan de hand is in Nederland. Te veel goede acts worden nauwelijks gehoord.
De mensen die vaak ook de touwtjes in handen hebben die zijn ook vaak pop-georiënteerd en niet hiphop-georiënteerd. Maar je hebt ook mensen die het wel promoten en wel stimuleren. Eric Corton van 3 voor 12 is daar een mooi voorbeeld van.
En we zullen toch altijd 2 of 3 keer zo hard moeten werken voor de acceptatie van het Nederlandse publiek dan een gemiddelde pop/rockband.
Je laat in je nummers vaak bespiegelingen los over echtheid. Wat is in jouw ogen echtheid?
Een bepaalde vorm van onbevangenheid. Iemand aan durven kijken bijvoorbeeld. Echtheid kun je niet echt benoemen. Als je met iemand praat of met iemand zit, dan voel je dat of je voelt het niet. Echtheid is heel eerlijk en dat is het mooie eraan. Of ik geloof je of ik geloof je niet. Dat is echtheid voor mij.
Wanneer kom je met een tweede album en wat kunnen we daarvan verwachtten?
Ehmmmm…..mijn tweee album wordt denk ik porno, ha,ha. Maar nee daar kan ik, zoals je hoort, nog niks zinnigs overzeggen.
Voel je druk na het succes van je eerste album?
Ik hoor twee dingen; succes en druk. Er zijn heel veel dingen waar ik gaandeweg al in ben gegroeid en ik ben meer te weten gekomen. Maar ik realiseer me wel dat hoe meer je weet, hoe meer je jezelf misschien beperkingen oplegt. Een tweede album zal dan minder onbevangen zijn. Dat is ook logisch. Want in zo’n eerste album stop je heel je leven. Maar het mooie van creatief zijn is dat je voorloper bent en mensen weer op een heel ander pad kan sturen. Het zal in ieder geval een heel ander album worden. Met minder woorden bijvoorbeeld. Misschien wel met alleen maar muziek en één woord erin,ha,ha.
