TTC – Leguman – Subway

TTC is echt zo’n crew waarvan je je soms afvraagd of ze nou geniaal of volkomen gestoord zijn, laten we het maar op allebei houden. In plaats van een ingewikkelde introductie ga ik beter de mannen zelf citeren:

Tido has a funny haircut and likes spending his days re-inventing the French syntax, Cuizinier is all thugged out explains the rubber-faced Teki, and I’m that old funny dude obsessed with lesbianism!

Ik ga maar meteen opbiechten dat ik TTC altijd voor de instrumentals koop, aangezien mijn kennis van de Franse taal zich nooit veel verder dan croissant ontwikkeld heeft. Vandaar ook dat ik de 12" review, en niet de LP, want daar staan de instrumentals dus niet op. Maar voor de mensen die vroeger op school wel goed opgelet hebben, of die nog ergens een vakatiescharreltje ten zuiden van Belgie hebben, schijnt het de moeite waard te zijn goed naar de teksten te luisteren. De flow is er in ieder geval, ook al versta je er geen moer van.

Kant A:

1. Leguman originale. Zelfs met mijn Franse woordenboekje erbij trek ik dit nog niet. Volgens mij gaat het het over een soort van groente-superman, vermoedelijk dat mannetje dat ook op de album cover staat. Ik vraag me wel een beetje af hoe je met zoveel overgave over zo’n onderwerp kunt rappen, maar het klinkt in ieder geval lekker. Op deze track rapt alleen Teki Latex, waardoor het geheel iets rustiger klinkt als de gemiddelde TTC track. De boodschap is: Don’t fuck with vegetables. En die boodschap wordt vrij intens gebracht. Vroegen klonken de TTC vocals nog wel eens alsof ze met op een My First Sony opgenomen waren maar deze keer klinkt het ronduit goed.

2. De instrumental dus. Als je ‘m hier draait, wordt er in Alaska een grizzly uit zijn winterslaap gewekt. No shit.

3. De acapella. Om je Frans te oefenen

Kant B:

1. Subway. Eindelijk een woord dat ik begreep. Het gaat hier dus om een track over de Parijse metro. Om de beurt beschrijven de 3 mc’s een gedeelte van het metrosysteem: de rails, de treinen, en de tunnels. Verder begreep ik er natuurlijk weer niets van. Maar toch ook weer een hele vette track. Alles ingredienten voor een vette track zijn er, een minimale, maar snoeiharde beat, met sappige vocals eroverheen.

2. Oh my god! De beats. Hier gaat het allemaal om, hakkende beats! Ik kan mijn vinger er niet precies op leggen, maar iets in de beats van mr Flash is gewoon briljant. Het is eigenlijk niet veel meer als een kick en en snare met wat gepiemel ertussen, maar het blast gewoon zo brutaal je speakers uit dat je wel moet grijnzen als je dit hoort. Introducing: Mr flash, de producer die zijn kicks layered als spekkoek. En zo klinken ze dan ook. Vet!

3. L’ Acapella.

Conclusie: Hip-hop voor gevorderden die vermoedelijk gedoemd is altijd underground te blijven.

Geplaatst door bowie op 17 april 2003