Momenteel wordt er gewerkt aan een documentaire over Talib zijn leven. Volgens sommigen is de heer Greene dus een levende legende. Hier valt natuurlijk wat voor te zeggen. De samenwerking met Mos Def die leidde tot het Black Star album evenals het Train Of Thought album met producer Hi-Tek zijn straight up classics. The Beautiful Struggle is ook een album dat menig hiphop liefhebber grijs gedraaid heeft, maar waar de eerste releases van Talib garant staan voor kwaliteit, staan de hierop volgende releases hier absoluut niet voor. De solo projecten Eardrum en Right About Now sloegen de plank mis, en ook de samenwerking met Madlib op het Liberation album was een teleurstelling, net als het in 2010 verschenen Revolutions Per Minute. Er stonden wellicht een paar toffe tracks op deze albums maar de Kweli-teit waar de luisteraar aan gewend was geraakt na de eerste paar releases, werd bij lange na niet gehaald.
Er vanuitgaande dat ook dit album weer tegen zal vallen, wordt de luisteraar blij verrast bij de eerste paar tracks. Na een ietwat kinderachige intro (“We gonna take over Google, and come up with some other shit called Giggle”), knalt de titeltrack erin. Een goed gevulde beat, met interessante details zoals de percussie, en Kweli die met verschillende soorten delivery de track vult. Dit alles gecombineerd met een uitgebreide hook, vernuftige wordplay en dope lines: het recept voor een dope plaat.
“I paint pictures so legendary”
Wanneer je Talib Kweli zegt, denk je al snel aan een zelfbewuste, intelligente MC. Ook op dit album komt dit weer naar voren. Kweli kan als geen ander bepaalde beelden creëren met z’n lyrics. De beste voorbeelden hiervan zijn de tracks Friends And Family en Tator Tot . Op de eerstgenoemde track vertelt hij over het stoppen met school, zijn vriendschap met Dave Chapelle en hoe deze tot stand is gekomen, en het touren met The Roots en Kanye West die volgens Kweli z´n mond niet kon houden (“On the bus Kanye West would never stop rhymin’/ain’t no mountain high enough for him/ he never stops climbin”). Ook zijn overige invloeden en inspiraties komen uitgebreid aan bod in deze track, net als zijn samenwerkingen met Hi-Tek en Mos Def. Op Tator Tot beschrijft Kweli vanuit het oogpunt van een oud militair een schietpartij in een motel. Een ietwat deprimerende track maar een goed voorbeeld van de diversiteit die de MC uit Brooklyn kan brengen op een album. Het zelfbewuste in hem komt naar voren op So Low: “I’m still flirting with death/ although I’m still certain/about my commitment to life/although I’m still searching”
“U against me is like a 50 caliber versus a squirt gun”
Kweli is nooit een goede brag and boast MC geweest, maar komt toch af en toe met tracks volgens deze formule. Ook op Gutter Rainbows is dit het geval: Palookas. De beat door Marco Polo vormt de basis voor een middelmatige verse van Kweli, een goede hook en een heerlijke rauwe verse van Sean P.
Geheel volgens zijn eerdere, minder geslaagde, releases gaat het ook op dit album weer een aantal keer de verkeerde kant op. De twee door S1 geproduceerde tracks Mr International en Wait For You hebben een poppy sound. Ook de track geproduceerd door KHRYSIS! (die normaliter met harde boombap beats komt) is wat slapjes. De ‘cypher’ vibe die getracht wordt neer te zetten, komt niet over waardoor het een wat makkelijke track wordt. Ook Ain’t Waiting is een track die beter geschrapt had kunnen worden. Het nummer is te vrolijk voor het onderwerp, en dankzij de uptempo beat lijkt het alsof Kweli het af en toe allemaal niet bij kan houden.
Gutter Rainbows is bij lange na niet te vergelijken met Talib zijn eerdere releases. Ze zijn niet zo goed als het Black Star en het eerste Reflection Eternal album, maar ook niet zo slecht als Eardrum of Right About Now. Kweli lijkt weer op de goede weg en geeft een signaal af dat 2011 misschien eindelijk ‘the year of the Blacksmith’ kan worden.
Gutter Rainbows is vanaf 25 januari uit op Javotti Media en te bestellen via iTunes of UGHH.com
Tracklist:
1. After The Rain (beat 88-Keys)
2. Gutter Rainbows (beat M-Phazes)
3. So Low (beat Shuko)
4. Palookas (met Sean Price) (beat Marco Polo)
5. Mr. International (met Nigel Hall) (beat S1)
6. I’m On One (beat KHRYSIS!)
7. Wait For You (met Kendra Ross) (beat S1)
8. Ain’t Waiting (met Outasight) (beat 6th Sense)
9. Cold Rain (beat Ski Beatz)
10. Friends & Family (beat E. Jones)
11. Tater Tot (beat Nick Speed)
12. How You Love Me (met Blaq Toven) (beat Blaq Toven)
13. Uh Oh (met Jean Grae) (beat Oh No)
14. Self Savior (met Chace Infinite) (beat Maurice Brown)
