10 jaar Splash en alweer de 5e keer dat HIJS aanwezig was om verslag te doen van dit grote hiphop event. Met namen als Snoop Dogg, Redman, Dilated Peoples en The Roots waren er voldoende redenen om af te reizen naar de nieuwe locatie: het schiereiland Pouch.
Met volle overtuiging van de dopeheid van dit festival vertrokken Mi-Jezz en ik met opgetogen moed naar Duitsland….. ’t Splash festival, drie dagen van muziek ,cultuur en vooralsnog een uiterst goede sfeer.
Na een treinreis van 7,5 uur, die vanaf Amsterdam via Amersfoort , Hannover en Halle eindigt in Brehna, komen we redelijk uitgeput aan in het hotel…. Tot onze eerste verschrikking blijkt het internet “Dial-Up” te zijn en kunnen we onze tussen updates dus meteen reduceren tot een hoopje goed bedoelde hersenspinsels.
Dan maar eerst wat eten en vervolgens checken of het o zo befaamde Splash! Festival ook nog aan haar reputatie kan voldoen op een nieuwe locatie.. Deze locatie is dit jaar het schiereiland “Pouch”. Nou dan maar kijken wat er te doen is daar.
Na een zoektocht van 10 minuten komen we erachter waar de VIP Check In is, en lopen we na 1000 km treinreizen rustig naar de tent die op een totaal ander deel van het terrein gevestigd is. Binnen twee minuten komt Wordsworth te voorschijn. Samen met Stricklin en Punch staan ze te wachten op hun check in. We kletsen wat bij en na al met al 40 minuten is iedereen ingecheckt en voorzien van divers gekleurde bandjes,pasjes en toegangscertificeringen. Ons VIP bandje beloofd de 40 vergane minuten goed te maken door ons een “All Area Access” te garanderen.
Door het grote aanbod artiesten en andere activiteiten ,hebben we via de Splash! Website ons rooster bepaald voor de komende dagen. De eerste show die we bezoeken is die van eMC….oftewel; Masta Ace, Wordsworth, Punchline en Stricklin. De zelfbekroonde supergroep eMC heeft heel wat verwachtingen waar te maken en zal dan ook met een dikke show moeten komen om aan alle verwachtingen te kunnen voldoen. Na de niets verhullende track “What it stand for” is het publiek aardig warm en zit er duidelijk schot in de zaak.De hele crowd gaat los, en menig fan verliest zichzelf in het mee schreeuwen van de hook, dan spingt Wordsworth met een knal het midden van de stage op en kunnen we getuige zijn van de kneiterharde beat van Words’ “Gotta Pay”, “You’ve got no choice, i’ve been chosen as the voice to listen to…” , Words heeft de 1e line nog niet op de beat gelegd en de crowd laat weer zien hoe ze zich vermaken, biertjes gaan de lucht in, en shit gaat los!! shit is bananuh!! Na deze blast van “Mirror Music” is het tijd voor de eMC track “Four Brothers” , de MC’s herinneren iedereen er nog maar eens aan wie eMC zijn en waar ze voor staan. Persoonlijk vindt ik deze track nu al een classic… Mark my words on that shit!! Nu is het voor Masta Ace tijd om in te zetten met “Da Grind”… Shit man , wat een track, wat een lyric,…de hele crowd absorbeert de message van de diepe Ace track.. en dan “FUCK ALL Y’ALL”….boem daar is de shit die haaks staat op de track hiervoor. Stricklin is duidelijk klaar om ons te laten horen wat hij van ‘Tommy Boy’ en zijn verleden vindt. “a bullshit advance, that didn’t recoupe the damages”. Duidelijke zaak dus. De sfeer is nog steeds goed en de crowd gaat dan ook volledig uit zijn dak als eMC de landkaart bespreekt in Masta Ace’s “Travelocity”. ’k Zie mensen totaal bananuh gaan als hun stad voorkomt in de lyric en deze shit is dan ook een van de hoogtepunten van de eMC show.
Na dat alle classics, new tracks, freestyles en lof overtuigingen aan eMC gedaan zijn ,laten de heren ons achter met een prachtig Hip Hop gevoel,en vraag ik me af of dit de algemene stemming op Splash! 2007 zal zijn.… eMC… wat mij betreft terecht een “Supergroup”
Langzaam bijkomend van het Hip hop geweld dat mijn oren zojuist doorboort heeft ,zetten Mi-Jezz en ik samen de pas in naar de Hot Dog stand, en voor een dikke €.4.- per persoon zijn we het mannetje. Ach ja dan nog maar een spliffie en op zoek naar de perstent.. Na herhaaldelijke communicatie pogingen met JPK en Murph (je weet wel, bellen, sms’en, rook signalen, bananuh stickers volgen etc.) , kwamen we geloof het of niet , in de perstent aan. Na een korte chillsessie en een overpriced bakkie pleur, tikte de klok aardig door, en na een radio-chillsessie met de homies in Nederland werd het tijd om wat te freestylen en knock de fok out te gaan….
De volgende ochtend was ik wakkerder dan ooit en na een goed ontbijt….HOLD ON,STOP , WACHT,REWIND!…zo makkelijk gaat die shit natuurlijk niet haha.. Om even iets recht te zetten.. we hadden geen andere mogelijkheid om nog naar het hotel te gaan na 00:00u (laatste trein issue dus), en hebben daardoor Snoop Dogg’s show moeten missen.. Maar gelukkig waren Murph en JPK er wel bij.. het smsje dat ik van Murph op mijn mobiel kreeg waarin hij vroeg om mijn mobiele nummer getuigde er van dat deze homie waarschijnlijk een Bananuh tijd had bij die show! So stay tuned for that ish!
de volgende dag dus….
IAM was gecancelled voor de shows die ze zouden geven op zaterdag. MC Solaar had een scheurtje en onsteking in zijn strottenhoofd opgelopen dus het feestje dat de crew uit Marseille zou bouwen , ging helaas op het laatste moment niet door.
Maar goed, na veel regelen van bullshit die niets te maken had met onze aanwezigheid spoelen we dan maar door naar de show van Talib Kweli en Jean Grae.
De befaamde MC uit NYC, wordt onder luid geschreeuw en gefeest aangekondigd, en stapt het podium op om de crowd te trakteren op een opening waarin tracks van Talib’s solo repertoire worden afgewisseld met classic pieces van de Blackstar hoek. Met tracks als “Definition” en “Get by” werd er eerst een kwartier goed gehyped om vervolgens “Bam Bam” van Sister Nancy in te zetten, nu werd het tijd voor Jean Grae om het podium te betreden.“Let me break it down easy, Motherfuckers look greasy…” Jean laat er geen gras overgroeien en zet meteen een dodelijke flow neer. Ondersteund door Talib hoor ik oa. de track “Knock!” voorbij komen. Ik ken naast collab tracks bijzonder weinig van deze dame , en ik moet zeggen dat ik dan ook erg onder de indruk ben van haar show met Talib. Al met al was dit ook weer een diamantje van een show. Wat een ille shit.
Even tijd voor een kleine afkoeling van deze Hip hop set. Niets was minder waar,en een paar minuten later was het de beurt aan niemand minder dan de ‘Funk Docter Spock’, Redman om de stage te bombaderen met een explosieve opkomst. Uit het niets scheen de crowd zich te verdubbelen en het massieve veld aan mensen gaat helemaal los als na de opening de eerste klanken van Red en Meth’s “Da Rockwilder” over het Spash! Festival heen gepompt worden. Net als de beat dropt wordt er opeens geswitched naar Erick Sermon’s “React”. Het is Red er duidelijk om te doen , zijn dawgs te representen, en hyped up dropt hij zijn deel over de beat met de overbekende Bollywood sample. Dan is het even tijd voor een break, Redman vraagt de crowd of we wel doorhebben hoe dope we zijn in Europa, en hoe dope het is dat we real hip hop festivals a la Splash! hebben.
Dan vervolgt Red, “So where are we?? Are we in Poland?? Are we in Ireland?? Are we in Amsterdam..although we should be… Germany make some noise!”
Na deze vragen over waar we ons bevonden, knalde de volgende beat in en was het tijd voor de Redman classic “Pick it up”. Alle handjes gingen inclusief biertjes en jointjes weer hyped up de lucht in , en de sfeer was nog steeds totaal bananuh !! Na wat nieuwer werk en tracks zoals “How High” en “Da Goodness” , was het tijd voor Red om in te pakken. Na vier keer afscheid, een ferme stage dive, en dan toch nog even snel een trackie er door rossen , was het dan toch echt schluss. Yes boys and girls , deze shit was heet als oma’s oldschool oven, en liet iedereen achter in de gemoedelijke Splash! sfeer die er al het heel festival rondhing.
Laten we even doorskippen naar de zondag, laat zeggen zo rond een uurtje of kwart voor acht in de avond. Laten we zeggen dat het bij de mainstage toen pas interessant werd.
Helaas had een andere show een vies nasmaakje achtergelaten. Ik heb het hier over D-Flame. De duitse MC met zware stem had ik me onder andere door de track “Öffne die augen” (met Afrob) heel anders voorgesteld.
Maar na 4 gejatte beats en hooks viel het dermate tegen dat de mainstage helaas minder interessant was dan op het eerste gezicht. Trouwens ook Dendemann had er een handje van om alleen maar beats te rocken die we toch echt kennen van grote Amerikaanse namen als Dr.Dre en Timbaland. ’k Weet niet wat dat is, maar is blijkbaar een hot iets om te doen.
Dus fastforward, tijd voor de line up van Stones Throw. Met onder andere, J-Rocc, Aloe Blacc, Peanutbutter Wolf en Percee P, was dit toch echt een hoogtepuntje op de dag. De opening van het geheel werd prachtig in elkaar gezet door J-Rocc, en wat de crowd ook zeker kon waarderen was de 10 minuten die Peanut Butter Wolf opdroeg aan J-Dilla.
De “Dilla changed my life..” T-Shirt waren in aanzienlijke getalen aanwezig en dit deed de Stones Throw line up duidelijk goed. " I see all those shirts!! I love that shit!" Liet Percee P weten toen hij de stage tot zich nam na de DJ set voor Dilla. The Rhyme Inspector had het duidelijk naar zijn zin , en was opgetogen om dit festival te rocken.
Na nieuwer werk waarvan voor mij de titels niet geheel duidelijk waren, werd er tegen het einde ingezet met “Puttin’ Heads To Bed” uit 1992. Dit was toch wel weer een hoogtepuntje in de show. Al met al was de Stones Throw package een erg dope show die het ware hip hop gevoel bij elke bezoeker deed opleven. Helaas was de opkomst niet erg groot omdat de peeps van Stones Throw op de laatste dag en niet echt een ideaal tijdstip gepland stonden. Desalnietemin erg de moeite waard.
Na een korte stop is het de buurt aan de “Dilated Peoples” om het gigantische Splash! podium te betreden. Babu start met het spinnen van “Kindness for Weakness” van Soul Children (1972), en nadat de chorus van dit nummer uitgegalmt is , wordt het tijd voor de Dilated interpretatie van dit nummer. Evidence en Rakaa Iriscience stormen al springend de stage op en het publiek reageerd met een feedback die ongekent is. De tent gaat totaal op zijn kop. Deze shit ging meer los dan eerder beschreven show van Redman , en dat was echt een knap staaltje live performen.
Zo knallen de Diltated Peoples ondertussen door met “You Can’t Hide, You Can’t Run” de track uit 2006 wordt ondersteunt door de nodige effecten uit Babu’s drumcomputertje. Nadat er tracks als “This Way” en “The Platform” ten gehore zijn gebracht is het tijd voor Babu om te laten zien wat hij waard is op de wheels of steel en drumpads, deze aangename break in de show doet het live gevoel erg goed en voor de afwisseling kan het ook zeker geen kwaad. Na deze madness uit Babu’s vingers is het tijd voor de classic “Live on stage” , buckwild is vooral de voorste helft van de crowd en een aantal mensen is dan ook de lul en kletteren al springend over de dranghekken bij het podium.
Als het aanhoudende geschreeuw en applaus na deze track wegvalt wordt het publiek getrakteerd op een kale vocal uit Babu’s SL1200…. “When worst comes to worst….” galmt het over het terrein… zonder een moment rust, laat de crowd zien dat ze weten hoelaat het is, en peace-signs gaan overal de lucht in. Dan dropt de beat en is het klaar, de heren van Dilated laten ons nog een haarfijn weten hoeveel familie en loved ones er toe doen. Nadat Babu de laatste cuts op de eerder genoemde track legt, wordt de show vervolgt met tracks als “Work the Angles” en mad props voor de ook op Splash! (en stage) aanwezige Alchemist.
Om 22:15u ,werd het tijd voor Dilated Peoples om plaats te maken voor de Legendary Roots Crew uit Philly. Deze peeps stonden klaar om hun ding te doen rond 22:30u, helaas heb ik persoonlijk moeten afhaken na “the Web” die vrijwel aan het begin van show voor mij het einde van Splash! 2007 aankondigde. Er zou nog zoveel meer te vertellen zijn en ook zoveel meer bananuh shit zijn om over te reporten, maar sja.. You should have been there!! Was je er niet?? Maybe next year!
Conclusie
Het was dit jaar weer dope. HIJS was dit jaar voor de 5e keer aanwezig en dan ontkom je er niet aan om te gaan vergelijken. We waren zo gewend aan de superlocatie in Chemnitz, dat het moeilijk zou zijn voor de organisatie om dit te evenaren. De keuze voor het schiereiland Pouch (bei Leipzig) was een goeie. Het idee van ‘een festival aan het water’ is overeind gehouden, wat ook niet anders kan als je je festival Splash! noemt. Het geheel was wel wat compacter opgezet. De verschillende party- en merchandise-tenten lagen overzichtelijk bij elkaar. Het hoofdpodium was bijna vanuit iedere hoek van het festival-terrein te zien. De camping was een stuk beter dan andere jaren. Alleen de sanitaire voorzieningen laten te wensen over. Beter gaat de organisatie eens kijken hoe het er op Lowlands aan toe gaat. Datzelfde geldt voor de decoratie van het festival. Daar had wel wat meer aandacht aan mogen worden besteed.
De hiphop-elementen waren een beetje verstopt dit jaar. De graffiti competitie Write 4 Gold had een stuk minder ruimte gekregen en de B-Boys vertoonden een paar keer hun breakdance kunsten in een tent. In Chemnitz vond dit buiten plaats op een klein podium in de buurt van de mainstage, waardoor er veel meer publiek naar de breakers keek. Ditzelfde geldt voor de beatboxers en freestylers. Ook zij waren weg gestopt in een donkere tent.
De grote namen deden het aardig op Splash! Op vrijdagavond was Snoop Dogg de afsluiter. Hij zette een show neer, zoals we die van hem gewend zijn. Niet teveel tussen nummers door ouwehoeren, maar gewoon een dikke lijst met nummers doen. Veel Snoop-classics kwamen voorbij: Gin ‘n Juice, What’s my name, Snoop’s Upside Ya Head en meer gouden track. Afgewisseld met chillere nieuwe nummers. Ook Drop It Like It’s Hot en Next Episode, waarop Snoop featuret vielen goed bij het bouncende publiek.
De nieuwste feature van Snoop is te horen op Bang It Out van Papoose. Hij stond op zaterdagmiddag op Splash! en de verwachtingen waren hoog. Pap is de opkomende nieuwe man uit New York. De afgelopen jaren bracht hij talloze mixtapes uit, waarmee hij zijn reputatie vestigde. Binnenkort komt zijn debuutalbum uit, waar erg naar uit gekeken wordt. Ondanks de gigantische regenbui tijdens zijn show, liet Papoose z’n energie geen moment zakken. Uiteraard blies hij zijn nieuwe single, maar hij maakte vooral indruk met zijn Alphabetic Slaughter. Met iedere letter van het alfabet maakte hij een verse vol. Aan het einde liet hij ook nog horen dat ’ie dat achterstevoren ook kan. Van deze Trigger Happy Pappy gaan we nog veel horen de komende jaren.
De Duitsche afsluiter van het festival Freundekreis hebben we niet gezien. De groep van Duitsche rappers bestaat dit jaar net als Splash! 10 jaar. Onze afsluiter werd gevormd door The Roots. Zoals ze zelf ook zeggen: legendarisch. Zij staan bekend om hun top shows. Ze komen met een volledige band, waarbij nu zelfs een bas soesafoon aanwezig was om de beats dikker te maken. Zo’n 10 jaar geleden maakten The Roots indruk door de gitaar te gebruiken als een soort van sample-apparaat. Nu lijkt de band zich te verliezen in gitaargeweld en meer richting rock te ontwikkelen. Het geluid dat ooit zo eigen was voor The Roots is bijna niet meer terug te horen. De uitvoering van The Seed was een orgie van gitaarlicks en stond heel ver van de sound die The Roots met name op Illadelph Halflife lieten horen. Respond/React.
Al met al was het een mooi festival. De persfaciliteiten voor HIJS vielen tegen, maar ondanks dat hebben we ons goed vermaakt en hebben we ons ding kunnen doen. Helaas geen interviews, omdat de artiesten erg waren afgeschermd dit jaar. Wat opviel was dat de groep Nederlanders die Splash! bezoekt nog steeds groeit. De sfeer was goed en de nachten kort. We zijn benieuwd naar wat de organisatie volgend jaar te bieden heeft.
Splash! 2007 ist Bananuh Baby!!
Fixtures:
Hoogtepunt: Dilated Peoples, Redman, Goede Sfeer, Bananuh!
Dieptepunt: Sanitaire Voorzieningen, L&M Sigaretten Ventjes, Reclame Spotjes op Mainstage
Bier: 3 euro (Fris)
W.C.: Gratis
Garderobe: N.V.T.
Merchandise: T-shirts, Caps, Broeken en veel meer
Fotograferen: Ja
Geluid: Oke tot Goed
Bezoekers: Duizenden
Showtime: ca.16.00 uur (Mainstage)
Curtains closed: ca.02.00 uur (Mainstage)
Damage: 69,00 (Incl. parkeren en camping)
Cijfer: 7.5
