Na de dood van 2Pac was het een beetje stil bij Death Row records. Na klassiekers als Doggystyle en The Chronic plus vette releases als Dogg Food kwamen er nog een paar dope 2Pac en albums, maar daar bleef het bij. Snoop en Dre verlieten Death Row en het was ernstig stil rond het label. Na een aantal jaar kwamen er eindelijk weer wat verzamel-albums uit maar het talent was ver te zoeken. Soopafly was ongeveer de enige die voor kwaliteit zorgde maar z’n album (Like it or Not) mocht maar niet uitgebracht worden van Suge Knight die voor goede promotie wilde zorgen. Zo’n 3 jaar later doet Daz wat Suge Knight altijd naliet, namelijk een Soopafly album uitbrengen op zijn DPG records, de titel is Dat Whoopty Woop.
Het album bevat 16 tracks. Geen intro/outro of andere vage interludes en is ruim 72 min lang. Het begint met de line : "yeah yeah yeah yeah gangsta shit" dus iedereen weet meteen wat hij/zij kan verwachten. "Yall Niggaz Betta Recognize" bevat geen diepzinnige lyrics en de beat knalt aardig door de speakers maar heeft iets irritants in zich, als je er te lang naar luistert word je gek. Het door Daz geproduceerde "Hell Ya" is daarentegen veel beter geproduceerd. Een fijne westcoast beat waar Soopafly wel raad mee weet. Samen met Tray Dee van The Eastsidaz wordt de 4.30 volgerapt. Vooral het (simpele) refrein klinkt erg fijn en vrolijk. Met de zomer op komst is dit een aangename track voor in je auto/discman etc. Van de hele Dogg Pound click is Kurupt (naast Snoop) toch wel de man die het meest aan de weg timmert de afgelopen jaren. Met features op Pete Rock en Gangstarr tracks en met KRS op z’n 2e classic album lijkt hij toch ook redelijk gewaardeerd te worden aan de eastcoast. Op "Way 2 Often" doen Soopafly en Kurupt het samen. De raps zijn een beetje vreemd (het einde van de zinnen wordt met een apart effect gerapt) maar de hele vette beat laat dit toe waardoor het erg vet klinkt.
"Everyday" en "There Will Neva Be Anotha" zijn tracks met veel features. Mensen als Richie Rich, Bad Azz laten horen dat mensen van de westcoast (gangsta rap) wel degelijk kunnen rappen. De teksten zijn niet altijd even origineel maar het klinkt vet. De producties zijn ook allemaal erg relaxed. Vooral "Back 2 L.A." met Daz & Xzibit is een track die in je kop blijft hangen. Een erg aanstekelijke beat (ik denk dat er ook een behoorlijk groep mensen zal zijn die hem verschrikkelijk irritant vinden) en met rappers als Daz en Xzibit een dope geheel. Nadat de gangsta scene uit LA een dipje had laten deze mannen zien dat het toch nog wel degelijk leeft en dat het niet is afgelopen met de fijne westcoast producties. Het meest opvallend van de cd vond ik dat de track "Like it or Not" er op staat. Deze track stond ook op The Chronic 2000 van Death Row dus het lijkt me dat de rechten bij Death Row liggen. Snoop weet ook weer wie zijn vrienden waren en werkt weer samen met de goede mensen.
Nadat ik de track "Whoopty Woop" hoorde kwam ik weer tot de conclusie dat ik liever Soopafly feat. Snoop hoor dan Silkk The Shocker ft. Snoop. Het laatste nummer van de cd, "Baby Boy", is een solo track van Jewell (zangeres die veel met o.a. 2Pac heeft samen gewerkt), dat was op zich wel jammer want een paar raps van Soopafly in dat nummer hadden geen kwaad gekund.
Toch stelt dit eerste Soopafly album niet teleur en is zeker de moeite van het kopen waard. Enige probleem is dat het een underground release is en het in Nederland niet/amper te krijgen is. Het wachten is nu op Death Row, want het zit er dik in dat zij binnenkort ook eindelijk met hun Soopafly album uitkomen. Suge zou Suge niet zijn als hij geen geld aan zijn ex-artiesten wil verdienen.
