Uit het niets dook midden in de pandemie het Amsterdamse rapper-producer duo Skurt Kobain op. Met debuutplaat Surf Rap drukten Tizu en Mardy gewapend met nonchalante, punchline-dichte “tranquilo raps” over ontspannen soulvolle en bluesy beats hun eigen stempel op het Nederlandse hiphoplandschap. Ondertussen zijn we bijna drie jaar verder, is de wereld zo goed als back to normal en is de tijd meer dan rijp voor een tweede plaat. Westkust is vanaf vandaag overal te streamen, dus een gesprek met deze Mokumse heren mocht niet ontbreken.
Terwijl de laatste zonnestralen van de eerste zomerdag de lucht goud kleuren, zitten Tizu en Mardy nog even van de warmte te genieten op de galerij van een appartementje in Amsterdam. De chemie tussen de twee voelt enorm natuurlijk aan, wat niet vreemd is als je elkaar al ruim 26 jaar kent en ook nog eens neven bent. Samen groeiden ze op in Amsterdam Oost, een thema dat regelmatig terugkomt in hun muziek. “Oost is echt onze buurt. Ik woonde op het randje van de Indische buurt, hij een paar straten verderop bij de Radioweg. En onze oma woonde weer op de Middenweg”, vertelt Tizu. “Onze familie is ook nog eens erg klein, waardoor we alles samen doen. Altijd. Van feestdagen tot vakanties en voetballen. Ik ben vijf jaar ouder, maar Mardy is gewoon mijn extra broer.”
Deze neven doen ook al jaren iets met muziek, maar ontwikkelden zich daarin gek genoeg afzonderlijk van elkaar. Zo speelt Mardy van kleins af aan blues en soulbangers op de piano en schrijft Tizu al sinds zijn tienerjaren op beats van J Dilla en The Alchemist. Het is daarom opmerkelijk dat dit duo pas ruim twee decennia later samen een gezamenlijke poging in de studio waagde. “Het is niet alsof ik nooit iets heb willen tapen”, zegt Tizu. “Vroeger heb ik met een vriend weleens wat dingen gemaakt en met samples lopen klooien. Ik vond mezelf alleen nog niet volwassen genoeg om iets uit te brengen waar ik echt achter kon staan. Ook heb ik me nooit comfortabel genoeg kunnen voelen bij iemand om alles wat ik denk en voel bloot te geven terwijl ik naast die persoon sta. Alleen naar Mardy stuurde ik soms een memo met iets dat ik geschreven had.”
In de nazomer van 2019 gaf zo’n voice memo de doorslag om het toch maar eens samen te proberen. “Ik was op Into The Great Wide Open en mijn telefoon was uitgevallen. Classic festivaldingen, dus. Toen ik weer op de camping was, deed ik hem in de oplader en kreeg ik een memo binnen met een verse van Tizu op een beat van Dilla. Ik lag in mijn tent en weet nog heel goed dat ik dacht: ‘Wow is dit mijn neef?’”, vertelt Mardy. “Mardy reageerde zo enthousiast en zei dat hij via zijn vader Ableton kon fiksen voor een chille prijs”, vertelt Tizu verder. “Die is namelijk docent en daarom kon hij die leuke lerarenkorting pakken. Dus toen hij alles geïnstalleerd had, stelde hij voor om een keer samen wat te gaan maken.”
Zo gezegd, zo gedaan. Tizu ging langs bij Mardy, die toen op het Surinameplein een eigen studiootje in huis had gebouwd. “Ik had een sample meegenomen waar ik vroeger met een vriend aan had zitten sleutelen, alleen was het ons nooit gelukt om er een beat mee te maken”, zegt Tizu. “Ik gaf die sample aan Mardy, ging een sigaret roken en toen ik terugkwam had hij gewoon al een hele beat om die sample heen gebouwd. Letterlijk binnen tien minuten. Ik snapte er even helemaal niks meer van, want je moet je beseffen dat wij nog nooit samen iets hadden gemaakt en hij hiervoor ook nog nooit met Ableton had gewerkt. Ik vind niet heel veel beats meteen vet, maar wat hij deed was echt sick en het klonk meteen goed.”
Met die eerste beat op zak ging Tizu in de tussentijd nog op surfvakantie, waar het concept ontstond voor Surf Rap. “Ik lag in een hangmat die beat op een loop te luisteren en mijn tekst te schrijven toen ik me realiseerde dat je wel surf rock hebt, maar geen surf rap. Het leek me nice om een chille vibe te creëren met nummers die een soort golven vormen, dus vanuit dat concept ben ik ook gaan schrijven. Tegelijkertijd had ik ook nieuwe inspiratie door Mardy. Ik had nooit met iemand gewerkt waar ik me zo comfortabel bij voelde als met hem en ik denk ook niet dat ik iets had kunnen maken als het iemand anders was geweest. Dus toen ik hem met die beat bezig zag, besefte ik mij dat ik nu eindelijk echt alles kwijt kon in muziek.”
Binnen twee takes was de eerste track helemaal opgenomen en met het concept van Surf Rap in het achterhoofd werd al snel duidelijk dat ze een album moesten maken. “Het originele idee was eigenlijk om een EP’tje te maken met vier nummers, maar dat is helemaal uit de hand gelopen”, lacht Mardy. “Het ging ineens heel snel. We gingen beiden als een malle naar samples zoeken en echt overal waar we kwamen hoorden we wel weer iets waar we iets mee konden”, vult Tizu aan. “Maar wat ook zo chill is aan onze samenwerking, is dat Mardy hoort wat ik hoor. Los van dat we samen zijn opgegroeid en daarom goed op elkaar kunnen inspelen, denk ik dat dat iets genetisch is. Hij hoort meteen hoe ik een beat ga benaderen. Wanneer ik hem een sample geef, bouwt hij zijn ding eromheen en dan zit het direct goed.”
Toen de pandemie eenmaal uitgebroken was, werd de stroomversnelling waarin het duo zich bevond nog een tandje opgeschroefd. Ieder weekend kwamen ze samen om aan hun album te werken. “Tijdens corona werd het een vaste prik”, zegt Tizu. “Er was geen moer te doen, dus elke vrijdag deden we eerst blockparties bij mij in de straat. We plaatsten de speakers naar buiten toe, gingen plaatjes draaien, livestream erbij en de hele buurt kwam samen om te dansen en voor elkaar te koken. Dus dat was onze wekelijkse bijdrage aan de buurt en daarna gingen we altijd naar Mardy toe om zelf muziek te maken. Standaard. Elke fucking week, een heel jaar lang. We hadden er de tijd voor en die tijd was ook nodig. Voor ons was alles nog nieuw, van opnemen tot werken met Ableton. Surf Rap is gewoon onze ontdekkingsreis geweest.”
Zoek naar rust, muziek was altijd mijn toevlucht / Alles moved veel te vlug, zo voelt het
Het resultaat van de ontdekkingsreis vindt nu zijn heil in een tweede plaat, waar overduidelijk groei van beiden op te horen is. Dat beperkte zich niet alleen tot een muzikaal eindproduct, maar opende ook de deuren voor een nieuwe zoektocht. “Tijdens corona vond ik de wereld vrij lastig en kwam ik heel erg een dualiteit in mezelf tegen ”, zegt Tizu. “Ik ontdekte dat een deel van mij Amsterdam niet wilde verlaten, maar dat de gejaagde wereld van de stad gewoon meer van me ging vragen dan dat het me gaf. Naast muziek is er maar één andere plek op aarde waar ik echt mijn rust kan vinden en dat is aan de zee. De zee is waar ik mijn gedachten op een rij kan zetten en waar mijn emoties omhoog komen. Dus ik ben naar de westkust verhuisd.”
Maar de zee was niet de enige plaats voor Tizu om alles een plek te leren geven. Hij kwam er al snel achter dat dat ook weer over beats moest gebeuren. “Ik wilde met deze plaat vooral mijn gedachten op een rijtje zetten. Er zit veel in verwerkt. Mooie dingen, verdrietige dingen, donkere dingen. In dat proces vond ik ook het concept van opkomst en ondergang, waar we de eerste en laatste tracks naar hebben vernoemd. In het leven heb je namelijk eerst een prachtige bloeiperiode die helaas altijd wordt gevolgd door een moment waarop je even door de shit gaat. Het is een cirkel die continu rond gaat, als eb en vloed. Zo is dit album ook een cirkel van emoties. Emoties die aan de westkust een plek vonden en uiteindelijk bij Mardy in de studio definitief zijn verwerkt.”
Ook Mardy heeft in dezelfde periode meer rust kunnen vinden. Niet dat hij óók Amsterdam heeft verlaten, maar vooral in het werkproces achter het maken van zijn beats. “Bij het vorige album zat ik veel meer in een flow dat ik gewoon moest produceren om er in het weekend samen aan te kunnen zitten”, vertelt Mardy. “Ik had toen vaak snel al het gevoel dat het wel goed zat of dat ik niet meer wist wat ik er verder nog mee zou kunnen doen. De beats van dit album heb ik juist wat meer op me laten rusten. Bewust er regelmatig een paar weken niet aan zitten, om het op een later moment met een frissere blik weer op te pakken. En ik vind dat dat in ieder geval wel te horen is. het klopt allemaal als een geheel beter met elkaar.”
De plaat heeft het duo niet alleen de ruimte geboden voor persoonlijke en creatieve ontwikkeling. Het is ook een project waar het belang van familie centraal staat. “Onze albums worden altijd familieprojecten”, legt Tizu uit. “Op Westkust zijn misschien alle beats van Mardy en alle teksten en raps van mijn hand, maar we hebben verschillende bijzondere mensen om ons heen die sicke dingen kunnen. Zo zijn onze beste vrienden Sem Egter van Wissekerke en Jur Haartman te horen op bas en gitaar. Daarnaast speelt trompettist Randell Heye twee nummers mee en heeft Sam Hofman de vormgeving verzorgd. Bovendien hebben de zus van Maarten en mijn pa de fotografie gedaan. De enige die dit keer nieuw was, is Davey Donovan. Hij heeft de mix gedaan en daarmee het album naar een nog hoger niveau getild. Stuk voor stuk onmisbare mensen.”
Westkust is als project voor beiden een stapje terug geweest om er vervolgens een aantal naar voren te kunnen maken. De titel spreekt daarom vrij voor zich, van maakproces tot letterlijk vertrekken naar de westkust. Toch staat het album volledig in het kader van Amsterdam. “Dat is de grap, de dualiteit die ik dus voel”, legt Tizu uit. “Dit album is nog steeds volledig geïnspireerd door onze stad. Het is nou eenmaal de blauwdruk van mijn hele bestaan. We hebben hier veel gewonnen, maar ook verloren. Waar je geboren wordt is toeval, maar het geeft mij heel erg rust dat ik weet waar ik vandaan kom. Amsterdam zal daarom altijd mijn thuis zijn. Ik merkte vooral dat ik er iets verder vanaf moest gaan staan om te kunnen zien wat en wie ik er heb. En daarvoor moest ik eerst naar de Westkust.”
Voor de verzamelaars onder ons: zowel Westkust als Surf Rap zijn fysiek op vinyl te bestellen via Skurt Kobain zelf. Morgen is de releaseparty in de Melkweg, tickets en info check je hier. Maar check voor nu eerst het nieuwe album hieronder.
