MC's Radioinactive, Die Young en DJ LA Jae van de Shapeshifters verruilden de warme westkust van de States voor de kou van onze hoofdstad voor een optreden in de OcII. Was het trio koubestendig genoeg?
Ik houd van echte underground hiphopshows. In onopvallende panden waar de dames nog bier drinken, het podium niet boven je knie uit komt, de artiesten voor het optreden nog gewoon op de dansvloer staan en niemand je boos aankijkt als je per ongeluk op zijn ’patta’s’ staat. Deze vrijdagavond beloofde weer zo’n echte underground show. Radioinactive, Die Young en LA Jae van de Shapeshifters, een underground collectief uit LA waarvan onder andere Awol One ook deel van uitmaakt (en underground genoeg is om niet door George Lucas aangeklaagd te worden voor het schandalig jatten van het Star Wars lettertype voor hun logo) waren neergestreken in de Ocii, een punkclub aan de Amstelveenseweg in Amsterdam. Ik was blij dat ik het huisnummer had onthouden, anders was ik er zo langsgelopen. De locatie was niet behangen met uithangborden of posters, het had wat weg van een kraakpand, maar dan zonder protestleuzen op de buitenwand. Bij entree ontving ik een stempel met een lachend gezichtje wat de mogelijkheid gaf om naar buiten te gaan en weer terug te komen. Niet een erg verstandige optie, de temperatuur was de vijf graden onder nul al gepasseerd. Eenmaal binnen was het een typische undergroundtent. Garderobe was gratis en stond gewoon bij de bar, en elk leeg stukje (van de muur tot het koffiezetapparaat aan toe) was beplakt met stickers van vooral punkbands (de enige hiphopsticker die ik kon ontdekken was van Grand Buffet) en anti-Rita Verdonk posters. Stamgasten waren een oude punkfan in een rolstoel en een gigantisch wazige vent die zijn bierflesje in de fik probeerde te steken en tijdens het dansen dacht een slagman bij een potje honkbal te zijn. De huis-DJ draaide een lekkere platenselectie, aangevuld met het nodige scratchwerk, onder andere Busdriver en Deep Puddle Dynamics klonken door het niet tegenvallende geluidssysteem van de Ocii.
DJ LA Jae was de eerste Shapeshifter die het podium betrad en trapte zijn sessie af met de klassieker ‘Live At The Barbecue’ van Main Source. De rest van de set bestond, op Eazy-E en Dead Prez na, vooral uit reggae en kwam wat rommelig over. Irritant was de kleine sampler die naast de draaitafels lag waarop LA Jae allerlei irritante alarmgeluidjes had zitten (het deed me denken aan zo’n kastje met geluidjes die ik als kind op mijn fiets had zitten) die hij er zo af en toe lekker doorheen keilde. Met de DJ skills van de man uit Los Angeles was weinig mix, de scratches en het gebeatjuggle klonken zeer goed, maar de set had voor mij gevoel toch de sfeer die de eerdere DJ had opgebouwd op een niet positieve manier verstoord.
Eerste MC van de avond was Die Young, die live ongeveer klinkt als Buck 65 zou klinken als hij zanger van een punkband was. Met het microfoonsnoer om zijn in wollen handschoenen verpakte handen gedraaid en een cola on the rocks binnen handbereik wist Die Young de grimmige sfeer van zijn tracks goed over te brengen. Lichtelijk irritant was echter dat hij na elk nummer even moest melden dat het een “weird song” was. Zijn, overigens goed verstaanbare raps, werden soms bijna schreeuwend de ruimte in gegooid terwijl het vuur in de ogen van de rapper duidelijk te zien was. Qua stageperformance was het niet echt denderend, Die bleef nogal op een plek hangen en boog af en toe wat naar voren, daar moesten we het mee doen.
Na een korte tweede sessie van LA Jae verscheen Radioinactive ten tonele. Zowel sociaal als muzikaal een hele andere artiest dan Die Young. Radioinactive danst, maakt af en toe een grapje en is vooral een zeer veelzijdige MC. Van razendsnelle raps uit de categorie Busdriver (waar hij overigens ook een album mee heeft gemaakt) tot vage, rustigere tracks in de stijl van Doseone, Radioinactive had het in huis. Bij enkele tracks maakte hij gebruik van een stemvervormer wat weer voor een hele aparte sound zorgde. Ook acapella stelt Radioinactive niet teleur, al struikelde hij een enkele keer vrij onopvallend over zijn gigantisch snelle flow. Als Die Young zijn collega op het podium komt versterken gaat het allemaal net een tandje hoger. Zowel de MC’s als het publiek, dat de hele avond overigens al actief bezig was, haalden het onderste uit de kan om de avond knallend af te sluiten. Er ontstond een van de wildste moshpits die ik tijdens een hiphopshow tegen ben gekomen (er was zelfs iemand aan het slamdancen) en een van de speciaal afgereisde Duitse fans kreeg het voor elkaar van het dertig centimeter hoge podium te stagediven.
Samenvattend een gevarieerde hiphopavond voor de liefhebber van de wat abstractere hiphop. Goede locatie, goede MC’s, goed publiek, goedkoop bier, goede shit.
Fixtures:
Hoogtepunt: Huis-DJ en het einde van de show
Dieptepunt: LA Jae’s alarmgeluidjes
Bier: 1,10 euro
WC: gratis
Garderobe: 0
Merchandise: Lading cd’s en dvd’s en een t-shirt
Fotograferen: Ja
Geluid: Wisselend, maar in orde
Bezoekers: Toch wel een man of 60
Damage: 6 euro
Cijfer: 7,5
