Shad – Flying Colours

Tijd om het te ontkrachten, want hoewel er niks mis is met rosé drinkende mensen, is Shad juist in een tijd waarin alles steeds maar sneller moet en trendgevoelig wordt, een van de weinige rappers die wél zijn tijd neemt voor een uitgesproken mening. Inderdaad wordt de Canadese rapper veelal ondersteund door akoestische instrumenten en is hij te welopgevoed om woorden als bitch, fuck en nigga te misbruiken in zijn lyrics, maar de artiest weet moeiteloos in fraaie volzinnen zijn punt duidelijk te maken.
Pops said: “Shad, this world wasn’t home to begin with//Just keep defending the oppressed, take steps and keep rapping//You might just be the best.” Well, yes! rapt Shad op Fam Jam (Fe Sum Immigrins). Met flink wat euforie in zijn stemgeluid vertelt de rapper op heldere toon, en met een articulatie die doet denken aan die van Typhoon, zijn verhalen waarmee hij dicht bij zichzelf blijft. In dit geval een track over onder meer succesvolle immigranten zoals hijzelf. Daarbij speelt hij met de dubbele betekenis van bepaalde woorden (reservations als reserveren en reservaten) en plaatst hij enkele sterke punchlines inclusief namedropping (Don’t turn away the stateless, think of the waste, if one in tree refugees is a Lauryn Hill).

 

Op Flying Colours zorgen de producties continu voor een rustgevende sfeer, wat zeker niet betekent dat ze ook maar ergens saai zijn. Integendeel. De beats maken een levendige indruk door een sterk afwisselend gebruik van diverse instrumenten. Gitaar- en pianospel wordt moeiteloos met elkaar gecombineerd, terwijl de diepe bassen en de stevige percussie voor een vol geluid zorgen. Uiteindelijk zorgt dit vooral voor een erg harmonieus geheel en omdat de producties nergens de overhand hebben, blijft de sfeer ingetogen.
En dat is nu precies de ondersteuning die een boeiende verhalenverteller als Shad nodig heeft. Hij krijgt op elke track de kans om uit te blinken en zijn indrukwekkende poëzie gelijkmatig over de beats te verdelen. Hoogtepunten zijn talrijk maar de minutenlange melancholische tirade van de artiest op Progress (Part 1: American Pie, Part 2: The Future Is Here) en het indrukwekkende taalspel op nawoord Epilogue: Long Jawn behoren nu al moeiteloos tot de culturele hoogtepunten van dit jaar.

 

Shad zal ook na Flying Colours niet worden opgepikt door het grote publiek, hoewel de plaat momenteel wel hoog in de iTunes-lijst van Canada staat. Daarvoor is de artiest veel te bescheiden en biedt hij de mainstream niet wat geboden is: meegaan met de trends of koketteren met een snelle levensstijl. Maar in een tijd dat undergroundliefhebbers weinig van Atmosphere of Sage Francis vernemen, is het fijn om te weten dat er een rapper in Canada is die de honneurs waarneemt. Daar drink ik maar wat graag een roseetje op.

 

Tracklist:

 

01. Intro: Lost (ft. Lisa Lobsinger, Kamau en k-os)
02. Y’all Know Me (ft. Ebrahim)
03. Fam Jam (Fe Sum Immigrins)
04. He Say She Say
05. Dreams
06. Grace (Interlude)
07. Stylin’ (ft. Saukrates)
08. Progress (Part 1: American Pie, Part 2: The Future Is Here)
09. Remember to Remember (ft. Lights)
10. Love Means (ft. Eternia)
11. Thank You
12. Epilogue: Long Jawn

Geplaatst door bowie op 23 oktober 2013