Halverwege de jaren negentig was de Bootcamp Click op zijn sterkst met geweldige debuutalbums van achtereenvolgens Black Moon, Smif-n-Wessun en Heltah Skeltah. Ondanks zijn geringe lengte was Black Moon’s frontman Buckshot de onbetwiste leider van de groep talentvolle MC’s en producers van de BCC. Het was toen nauwelijks voor te stellen dat niet hij maar één van de twee rappers van Heltah Skeltah de BCC vitaal zou houden. Nu zijn we tien jaar verder en de dingen zijn veranderd . Buckshot werd Da BDI, Ruck werd Sean Price en Sean P werd de ster van de click.
Price laat er op de intro geen twijfel over bestaan: “This is my album!” En dus doet hij het op zijn manier. En met zijn manieren zijn wij sinds het geweldige Monkey Barz meer dan bekend. Je zou haast zeggen dat Sean Price vrolijk verder gaat waar de laatste track van zijn debuut stopte maar ‘vrolijk’ kun je zijn muziek niet noemen. P’s teksten zijn ook op JPS weer doorspekt met ‘standaard’ onderwerpen als geweld en drugsgebruik: “Eyyo! fist full of dollars, dutch full of piff / Book full of rhymes and a long fo’-fifth” maar met een vette knipoog en een behoorlijke dosis zelfspot laat hij al dat ‘slechts’ verdomd goed klinken.
De ‘brokest rapper you know’ heeft een simpele theorie die hij gebruikt bij het schrijven van zijn teksten. De inhoud is altijd ondergeschikt aan de klank. Nu heeft Sean P het voordeel dat bijna alles wat hij zegt dope klinkt, dus het schrijven van een album zou hem niet veel moeite moeten kosten. Bij het luisteren van dit tweede album krijg je ook echt het idee dat Sean het allemaal eenvoudig uit de mouw schudt. Jesus Price Supastar klinkt als één monster freestyle sessie over 16 verschillende beats. De gastrappers zijn aangenaam voor de afwisseling maar staan stuk voor stuk in de schaduw van Sean Price. “This is my album!” weet je nog? Al doet de hereniging met Rock op King Kong, P-Body en Church wel uitkijken naar het derde Heltah Skeltah album. De ‘klank boven inhoud’-theorie past Sean ook op zijn albumtitels toe. Het album Monkey Barz verwees dus niet naar de tralies van de gevangenis. P’s tweede plaat zou eigenlijk Mighty Flow Young gaan heten maar iemand in de click begon Sean als Jesus Price aan te spreken en dat klonk nog cooler. Jesus Price Supastar heeft dus niets met het kerstverhaal of de musical te maken. In Amerika snappen ze dit soort woordspelingen natuurlijk niet en werd Sean Price niet met God’s zoon maar met het kind van Lucifer vergeleken. Jezus, wat overdreven!
P’s recht-voor-z’n-raap-rhymes komen het beste naar voren wanneer de beat er net zo genadeloos in beukt als Sean Price op een ieder die hem in de weg zit: “Next week I saw him at a party tryin’ to wave hello / Smacked him in the face with the 8, I’m tryin’ to break his nose”. Op Monkey Barz was het nummer Boom Bye Yeah het absolute hoogtepunt van hardcore hip-hop. Het is zo goed als onmogelijk om weer met zo’n track op de proppen te komen en op JPS is dan ook niet zo’n enorme knaller te vinden. De beat van Cardiac komt behoorlijk in de buurt, maar het refrein van Ruste Juxx en het couplet van Flood kunnen niet meekomen. Ook P-Body, met een refrein van de andere helft van Heltah Skeltah, is gemaakt om het adrenaline gehalte te verhogen. Voor Directors Cut heeft Sean Price, geheel tegen de gewoonte in, een concept bedacht waarbij hij om de twee lijnen door de ‘regisseur’ wordt onderbroken. Het idee is origineel en laat zijn punchlines nog beter uitkomen, maar de uitvoering is matig. Als hij aan deze track wat meer aandacht had besteed, was het één van de beste nummers van het album geworden. Het laatste nummer op JPS kan gezien worden als een vervolg op Brokest Rapper You Know waarbij P kritisch naar zijn carrière kijkt. Dit idee komt wel goed uit de verf al merk je in het refrein dat Block McCloud stukken beter kan rappen dan zingen.
Concluderend zijn zowel de teksten en refreinen op JPS minder aanstekelijk dan P’s debuut. Voor beats heeft Sean Price gelukkig nog steeds een goed oor, maar in de volgorde van de tracklist had wel een duidelijkere lijn mogen zitten. Je wordt nu heen en weer geschud tussen de productie-stijlen van maar liefst acht verschillende producers. Jesus Price Supastar is dus zeker niet beter dan Monkey Barz, maar waarschijnlijk ook niet minder. Het verrassingseffect dat je bij het debuut had is nu alleen weg. Je weet wat je kan verwachten en dat krijg je.
Meer info: http://www.seanprice.com
Tracklist:
01. Intro (Jesus Price)
02. Like You
03. P-Body featuring Rock
04. Cardiac featuring Buckshot, Ruste Juxx & Flood
05. Stop
06. Violent
07. Da God featuring Sadat X & Buckshot
08. Oops Upside Your Head featuring Steele
09. Church featuring Rock & The Loudmouf Choir
10. King Kong
11. One
12. You Already Know featuring Skyzoo
13. Directors Cut
14. Let It Be Known featuring Phonte
15. Hearing Aid featuring Chaundon
16. Mess You Made featuring Block McCloud