Sanctum – de Bevestiging

Zijn vorige twee albums (Amor Fati en Opper-rationeel) vielen in goede smaak bij het publiek en toonden dat hij bol stond van talent. Nu is het moment gekomen om dat te bewijzen en dat doet hij niet zomaar, voor de Bevestiging werd zowaar een album gereleased met lost tracks om de cd te promoten en er werd zelfs een clip opgenomen die momenteel te bekijken is op JimTV. Grote verwachtingen dus voor een man die in zowat elke track een boodschap legt en meer wilt brengen dan een toffe beat en een leuke tekst.

In de eerste track ‘Wat ik denk’ represent hij even zichzelf en laat weten dat er niet te fokken valt met hem, hij doet zijn ding of je het nou leuk vindt of niet. Een duidelijk begin over een dikke beat die je lekker overbrengt naar de volgende track waar Sanctum zijn gevoel voor precisie en afwerking predikt. ‘Eenvoud’ gaat in mijn ogen over alles en niets, er komt zoveel in voor dat Sanctum volgens mij halverwege zelf de draad is kwijtgeraakt in het schrappen van zijn tekst, gelukkig luistert het zo lekker dat het niet opvalt.
Het sterkste punt van Sanctum is ongetwijfeld zijn verstaanbaarheid, hij rapt in proper AN, beter dan bvb Hof van Commerce of Sint Andries MC’s. Een van de redenen waarom dit album ook over de noordergrens een groot succes kan worden. De enige onverstaanbare track is ‘De finale score’ maar Morsdood mag hier patent voor aantekenen. Ze brengen samen een leuke en snelle track met strakke raps en een toffe stem/flowafwisseling. Dit is verre van de laatste collabo op het album, de schreeuw naar unity was in Vlaanderen blijkbaar nog nooit zo groot met als hoogtepunt de track met Pita ‘de Steden’. Zoals te vermoeden valt gaan de beide MC’s hierin alle Vlaamse steden af, prijzen hun MC’s en roepen op tot samenwerking en het einde van de beef. Zij zetten de eerste stap zeggen ze, maar dat vind je in zowat elke review van albums of optredens uit het Belgenland terug. Toch moeten we blij zijn dat er inspanningen blijven geleverd worden en dat het stilletjesaan de goede kant uitgaat.
Door al deze featurings loopt het aantal nummers ook op tot achtien en het is nooit echt makkelijk om de luisteraar zo lang aan zijn stereo gekluisterd te houden, maar Sanctum slaagt er aardig in. Sanctum rapt met een doel en een inhoud, dit gekoppeld aan de afwisseling van verschillende andere MC’s houdt je vast. Het is bekend dat Sanctum op zijn best in een duistere sfeer, maar in ‘Concreet’ komt hij toch luchtig over een frisse beat met de zangeres Pascale, wat toch een extra zachte tint geeft aan de track. Hij vertelt over hoe hij is opgegroeid en hoe hij er aan de top is geraakt zonder paffen en slapen. Mijn favoriete track is trouwens een van de rustigere nummers op het album. In een korte intro, zoals hij wel meer doet, vertelt Sanctum dat ‘Waar ik sta’ een track is dat gaat over wanneer je gevoelens hebt voor iemand maar je geen, al dan niet positief, antwoord krijgt. Sanctum toont dat hij het ook in rustige tracks aankan om een dope flow op tafel te gooien, in ‘Daarom’ helpt Jus Kiddin’ hem alvast een handje, een jongen met talent zowel als producer als MC.
Eens je de titeltrack bereikt snap je dat dit een moment is om alles even te laten liggen en goed te luisteren. Hier komt de de drijfveer van Sanctum. De beat start met een viool die rustig opbouwt en een vrouwenstem op de achtergrond, dan begint Sanctum aan een rustige maar indringende rap die toch wel blijft hangen. Vanaf dan wordt er rustig uigebolt naar het einde van het album en wordt er nog een keer de vuur aan de lont gestoken door Luché die van zich laat horen.

We kunnen wel zeggen dat Sanctum bevestigt met dit album, in welke mate dat nog nodig was natuurlijk. Hij biedt meer plaats voor nieuw talent en vaste waarden als Morsdood en Pita integendeel tot zijn vorige twee albums. Sanctum behoudt zijn stijl, een stijl die zeker gehoord mag worden en behoort tot een van de betere MC’s van België. Hij probeert nog altijd een meerwaarde in zijn tracks te steken en dit lukt hem goed maar hij heeft moeite om constant ontopic te blijven. De teksten zijn sterk maar mogen een betere samenhang krijgen. Het enige ècht irritante waren de constante shout outs naar de Riot Squad.

Tracklist:
01. Wat ik denk
02. 1-voud
03. De Finale Score (Featuring Morsdood)
04. Mensen Zeggen Maar Wat
05. Concreet (Featuring Pascale)
06. Waar ik sta
07. Verderf (Featuring Jaymée Amaurry)
08. Fuck da
09. Onverschillig
10. Kennis Tot Kennis (Featuring Luca)
11. De steden (featuring Pita)
12. Daarom (Featuring Jus Kiddin’)
13. Veranderingen
14. Volautomatisch (Featuring Renegade)
15. De Bevestiging
16. Met Woorden
17. Wat Wil Je Weten (Featuring Luché)
18. Schijnwereld

Meer info: http://www.sanctum.be

Geplaatst door bowie op 22 mei 2006