Rob Sonic maakte een paar jaar geleden al een goede indruk met het Sonic Sum album “Sanity Annex”. Helaas viel dit album op dovemans oren. Een jaar later brak er wel een groep door die met een soortgelijk geluid wel de aandacht kon grijpen, dit was de groep Cannibal Ox die onder het label Definitive Jux een hele nieuwe tak in de hiphopmuziek leek te creëren. El-P raakte al snel daarna in contact met Rob Sonic en tekende de frontman van Sonic Sum op het Definitive Jux label. Buiten een erg creatieve muzikant bleek Rob Sonic ook nog eens een aardig goede boekhouder, en door de explosieve groei in de verkoop door releases van Aesop Rock, El-P en RJD2 werd hij omarmd als crewlid om mee te helpen in de administratie. Dit heeft er voor gezorgd dat zijn album lang op zich heeft laten wachten, maar nu is Telicatessen toch eindelijk uit.
Rob Sonic heeft er alles om gedaan om alles zo geavanceerd mogelijk te laten klinken, en dat is hem ook goed gelukt. Waar sommige andere artiesten over the top gaan om alles maar zo experimenteel mogelijk te maken en daarmee de muzikaliteit uit het oog verliezen, legt Rob Sonic schijnbaar moeiteloos talloze verschillende loopjes, bizarre samples en synthesizer geluiden over elkaar heen. Het effect is even bizar als luisterbaar, een goed voorbeeld hiervan is “Behemoth” dat met een raar zoemend geluid begint, maar omschakelt in een heerlijk rollende beat op het moment dat de raps beginnen. Hoge bliepjes en een uitgerekt baslijntje zorgen ervoor dat het nummer een behoorlijk “space” gevoel krijgt. Eigenlijk heeft het hele album een behoorlijk “space” gevoel. Jazz, electronica en soul worden op een zeer directe manier gebracht aan de luisteraar. Waar veel Defjux releases bekend staan om over de hoofden van de meeste luisteraars heen te gaan probeert Rob Sonic eigenlijk gewoon dwars door je maag te gaan. Misschien lijkt het allemaal wat simpeler, maar als je echt goed luistert, dan hoor je gewoon dat er veel diepgang in de nummers zit. En om dergelijke diepgang op een manier te brengen dat het toch luisterbaar blijft voor de meeste mensen is eigenlijk knapper dan een moeilijk album te maken dat maar een handje vol mensen kan waarderen.
Over de teksten is eigenlijk hetzelfde te vertellen. Sommige MC’s zijn zo druk bezig om alles zo moeilijk mogelijk te verwoorden dat ze 90% van de luisteraars verliezen, omdat het practisch niet te volgen is waar ze het over hebben. Rob Sonic gebruikt ook moeilijke woorden en maakt gebruik van abstracte beeldspraak, toch is het over het algemeen goed te volgen wat hij bedoelt en zijn de thema’s van de nummers vrij goed te volgen. Luister naar “Super Ball”: een strak geluid ondersteunt Rob om daadwerkelijk de luisteraar op een ruimtereis mee te nemen. Dit nummer is trouwens meteen het hoogtepunt van een album dat toch al uit voornamelijk hoogtepunten bestaat. Als er dan toch minpunten aan te geven zijn, dan is het dat het niveau niet overal even hoog is, sommige nummers missen de intensiteit van bijvoorbeeld “Stange Hammer” of “Shoplift”. Als dit de volgende keer wel het geval is, dan zit Rob Sonic met goud in zijn handen.
Eigenlijk maakt Rob Sonic de muziek die veel artiesten voor ogen hebben, de kwaliteit van Rob Sonic is echter om zijn uiteindelijke doel goed voor ogen te houden en daar niet van af te wijken. Dit heeft geresulteerd in een album dat typisch bij Defjux past maar zich onderscheidt door de toegankelijkheid. Mede hierdoor, en de strakke beats en slimme teksten, is Telicatessen een van de meest verfrissende albums van de afgelopen tijd geworden.
Tracklist:
01. Stange Hammer
02. Death Vendor
03. New Car Smell
04. Former Future
05. Super Ball
06. Sniper Picnic
07. Telicatessen
08. Behemoth
09. Shoplift
10. Dyslexia
11. Riot Ender
12. Location Is Everything
13. Macomb’s Dam Bridge
Meer info: http://www.definitivejux.net
