Binnen komen de soulvolle klanken van Senna al mijn oren tegemoet vanuit de grote zaal en ik kan nog net de laatste 4 nummers meepikken van deze supportact. Senna zingt live gewoon goed en weet met haar charmante verschijning altijd een aanstekelijk feestje te bouwen op het podium. Of dit aanslaat in de zaal is meestal een kwestie van het publiek, vanavond wordt er in ieder geval vrolijk meegedanst op de funky soul van de jongedame. Senna bedankt, publiek bedankt, op naar de oude zaal, ik ben benieuwd naar het eerste duo van de hoofdacts.
De muziek van C-mon & Kypski heeft eigenlijk weinig meer met hiphop te maken. Is het daarom minder interessant om te reviewen? Nee natuurlijk niet: C-mon & Kypski zijn meesters in het uitbuiten van hun muzikale veelzijdigheid. Dat is hun grootste kracht. Naast het ingenieuze werk op de draaitafels waar ze berucht om zijn, bespeelt Kypski de drums en C-mon het publiek. Er wordt zelfs sporadisch gezongen door de heren en vergezeld van een gitarist en toetsenist (Jori) brengen ze energieke funk, punk, breakbeat, jazz, maar als echte eclectici vooral alles wat er tussenin zit. Het openingsnummer ‘Where the wild things are’ (featuring Sadat X van Brand Nubian), komt nog het dichtst bij hiphop in de buurt. Verder gaat het van ‘Circus’, wat klinkt als een hilarische, maar ook verschrikkelijk dope parodie op Duitse skihutmuziek, via het poppy ‘Bumpy road’ naar de duistere elektronische geluiden van ‘In en out of days’. In ‘Circus’ verschijnt trouwens behalve een accordeon zelfs de ‘blaastoeter’, die nostalgische gevoelens oproept van zorgeloze kinderfeestjes. Tussendoor komt Pete Philly langs voor ‘Make my day’. Hetzelfde geldt voor de markante zanger Voice die ook later bij het optreden van Pete Philly en Perquisite z’n kunsten vertoont.
De show is prachtig, vol energie, verrassingen en het geheel wordt ondersteund door prima videowerk op de achtergrond. Want de beelden en het grafische werk zijn basic, maar effectief in het versterken van de sfeer van elk nummer. De tour is dus ingeluid zoals het hoort. C-mon & Kypski zijn er klaar voor, ga die gasten checken!
Na het slotakkoord van de applaussalvo’s maak ik me vlug uit de voeten om nog een fatsoenlijk plaatsje te veroveren bij het volgende optreden in de grote zaal. Wat meteen opvalt is de overvloed aan vrouwelijk volk. Ik werp een blik omhoog en er staan werkelijk alleen maar dames op het balkon, tientallen Julia’s die allemaal neerkijken op hun Romeo: Pete Philly. Want hoe je het ook wendt of keert, hij is een perfecte showman, praat glad, beweegt tijdens het rappen minstens even smooth en laat geen mogelijkheid onbenut om het publiek oprecht te bedanken voor de massale opkomst. Trots als een pauw zijn de muzikanten, want de Melkweg is uitverkocht en na het eerste nummer wordt al geklapt en gejoeld met een volume dat een slotapplaus waardig is. Voor m’n gevoel is ieder persoon van de 1500 man (geen gepaste term dus, maar goed…) in de grote zaal verzameld.
De show is niet verrassend, want ik heb ‘m al een aantal keer mogen aanschouwen en er is weinig veranderd. Dezelfde tracks en volgorde, dezelfde acts tussendoor, het wezenlijke verschil is dat er nog meer energie dan gewoonlijk van af spat. Deze avond is door de heren op het podium echt als een hoogtepunt naar toegeleefd. De vaste crewleden: ’Kas het basbeest’ (naam van de bassist volgens Philly), DJ PCM, en natuurlijk vooral de gouden producer Perquisite op de cello krijgen van Pete Philly het respect dat ze verdienen. De show rockt. Senna staat vanzelfsprekend aan de zijde van haar rapper bij de track ‘Mellow’ en even later komen C-mon & Kypski op het podium om gezamenlijk een pompende remix te droppen van ‘Cocksure’ geloof ik. Gewoon één groot muzikaal feest voor een volle Melkweg verzorgd door een tiental jonge gasten die hun talenten gebundeld hebben. Genieten dus. Op verzoek van het publiek dat maar door blijft klappen, worden er nog twee toegiften gedropt.
Na een half uurtje de garderobedrukteontwijkdans met overgave te hebben uitgevoerd, verlaat ik de zaal voldaan en ontdek in de hal iets wat me eerst niet was opgevallen. Het Mindstate-concept dat als leidraad diende voor het album van Pete Philly en Perquisite is nog eens uitgebeeld door jonge kunstenaars. Net zoals een track een gemoedstoestand representeerde, heeft elke artiest zijn favoriete ‘mindstate’ grafisch vormgegeven op een vierkant paneel. Een leuke toevoeging aan het geheel, waarin creativiteit van nieuwe talenten een kans wordt gegeven. Ik bestel het album van C-mon & Kypski en krijg er nog een mooi shirt van de avond bij ook. Aan alles is gedacht. Mijn mindstate: satisfied.
Fixtures:
Hoogtepunt: Drukte, iedereen genoot
Dieptepunt: Drukte: stond te vast om los te gaan
Bier: 2 euro
Wc: gratis
Garderobe: 1 euro per item
Merchandise: cd’s, vinyl + gratis shirts bij aankoop
Fotograferen: yes
Geluid: Prima
Bezoekers: 1500, uitverkocht
Damage: 12 euro + lidmaatschap
Cijfer: 9
