De heren van Griselda zijn misschien wel dé rapgiganten van de hedendaagse underground. Ze droppen projecten in een sneltreinvaart en weten 90’s hiphop te herintroduceren in hun eigen onbedwongen stijl. Eerder dit jaar voegde Armani Caesar zich bij het label uit Buffalo als eerste dame van de crew en ongeveer zes maanden later is het tijd voor haar debuutalbum als Griselda-lid.
In maart kondigde Westside Gunn via zijn Instagram aan dat Armani Caesar een contract had getekend voor Griselda Records. Zij en de heren van Griselda kennen elkaar al meer dan tien jaar en hebben volgens haar al vaker samen in de studio gestaan. Voor haar contract bij Griselda werkte ze onder DJ Shay, bij wie ze in 2009 al tekende. Shay zag het talent in haar en hielp de rapper met haar eerste mixtapes. Ook Shay was een bekende van de Griselda-crew. Afgelopen augustus kwam hij te overlijden aan de gevolgen van het coronavirus. Uit respect voor zijn dood werd Armani’s album toen uitgesteld.
Nu is het eindelijk tijd voor haar album THE LIZ. Wanneer de eerste beat van het album klinkt, krijg je direct wat je verwacht. Elk lid van Griselda zou hier overheen kunnen rappen, maar achteraf ben je blij dat ze het aan Armani Caesar overlieten. Het is verfrissend om een vrouw te horen binnen een crew die normaal gesproken één grote testosteronbom is. Hiphop wordt vaak neergezet als een mannencultuur, maar er zijn altijd dames geweest die lieten zien dat zij minstens zo goed of zelfs beter waren dan hun mannelijke concullega’s. Getalenteerde artiesten als Rapsody, Young M.A. en Noname vechten met succes tegen het mannelijke stereotype. Ook Armani Caesar kan daar nu aan toegevoegd worden. Ze bewijst een keiharde concurrent voor de heren binnen haar label te zijn.
De productie is eveneens een hoogtepunt. Maar ja, wat verwacht je anders wanneer er namen als DJ Premier, 808 Mafia en Camouflage Monk op je project staan? De boombap klinkt zoals gewoonlijk ruw en grimmig. Alleen de tracks Yum Yum en Drill a RaMa wijken hiervan af, deze nummers hebben de focus liggen op een trap-meets-drill-sound. Helaas is Yum Yum het meest overbodige nummer van het album. Het is een track die je eerder van Megan Thee Stallion zal verwachten dan vanuit kamp Griselda. Drill a RaMa is echter een hoogtepuntje. Armani rapt om en om met Benny The Butcher, wat moeiteloos en natuurlijk klinkt en bewijst hoe goed ze binnen Griselda past. Het daaropvolgende Simply Done is geproduceerd door DJ Premier, en dat stelt natuurlijk nooit teleur. Over een prachtige loop scratcht hij op zijn eigen magische manier terwijl Armani en Benny The Butcher nogmaals zij aan zij rappen.
“They be like, “Who is him?” The kid from Doat Street that sold two for tens/The hooligan that made rappin’ on grimy loops cool again/The new extendo on the seat of the newest Benz/ I shoot and shoot again, I did it twice, don’t make me prove again.”
Gucci Casket is een keiharde boombap-track en vormt opnieuw een hoogtepunt. Het nummer heeft geen refrein en focust zich volledig op het rijmen van Armani Caesar en Conway The Machine. Hoewel Armani gedurende haar album altijd de baas is over haar features, verliest ze op deze track even de controle. Voor de luisteraars is dit verder geen probleem want wij worden gezegend met een opvallend sterke verse van Conway. Hij houdt zich tot halverwege de verse vast aan één rijmende klank en overtreft de gastvrouw met gemak.
Gelukkig krabbelt ze er na die feauture weer bovenop. Vooral op de laatste track, Mani Moves Freestyle, laat ze een sterke indruk achter op weer een refreinloze track. Het nummer maakt gebruik van het veelvuldig gesampelde Searching van Roy Ayers. Ondanks de uitgemolken melodie werkt het erg goed als outro; de sample blijft na jaren nog steeds erg fijn om naar te luisteren.
Wanneer je door het eerdere materiaal van Armani bladert zal je een hele andere sound horen dan op THE LIZ. Ze lijkt zich binnen een half jaar compleet aangepast te hebben aan haar nieuwe crew. Ze gebruikt beats die binnen het plaatje van de groep passen maar ook haar stijl van rappen is Griselda-achtig, met een overschot aan adlibs en een kalme maar hongerige flow. Hoewel de inkt op haar contract nog aan het drogen is, lijkt het alsof ze al jaren onder de vlag van Griselda rapt.
Na een kleine fade-out laat Armani je achter, verlangend naar meer. De 25 minuten die het album duren zijn genoeg voor haar om te laten zien wat ze kan, maar iets te weinig om er als luisteraar uitgebreid van te genieten. Ze verslindt elke boombapbeat die ze toegeworpen krijgt op haar gemak en daarmee zou ze zomaar eens de nieuwe powervrouw in het hiphoplandschap kunnen zijn. Haar flow klinkt constant minachtend naar haar concurrentie, waardoor ze zichzelf neerzet als een soort grommende pitbull die klaar is om de hele rapgame op te vreten.
Stream:
