Zoals de meeste reeds zullen weten hebben de StropStrikkers zichzelf inmiddels door enige bittere noodzaak denkbeeldig opgeknoopt, omdat de touwtjes moeizaam meer te vieren waren. Voormalig ‘Strikkers lid Skafalau verhuist voor onbepaalde tijd naar Suriname en verruilt daarmee de tropisch aandoende stortbuien van ons land voor de onvervalste flora en fauna van de republiek aan de noordoostkust van Zuid-Amerika. Voordat het zo ver is moet de laatste bladzijde nog geschreven worden om het boek (voorlopig?) te kunnen sluiten en dit gebeurd middels een afscheidsoptreden in DB’s, Utrecht.
Al voordat de deuren naar de zaal opengaan is er al enige aanhang de voorruimte van de DB’s binnengetreden. Relaxend aan de bar, met een keu bij de pooltafel, zittend aan de tafel vergezeld door een alcoholisch drankje of misschien ontspannend in een soort van rookruimte? Er is keuze genoeg voor ieder aanwezig als zogezegde warming up voordat de avond écht begint. Rond een uur of tien is het wachten voorbij en gaan de deuren toch echt open, zodat de lobby kan worden ingeruild voor de zaal…
Het laat nog even op zich wachten totdat de aanvang van het voorprogramma plaatsvindt, in dit geval Bijlmers eigen, M.O. & Brakko. Alhoewel op de flyer werd aangegeven dat de zaal om 21.00 uur al open zou gaan plus het feit dat veel mensen vroegtijdig aanwezig waren in de voorruimte wordt het wachten toch op geen moment hinderlijk. Rond kwart voor elf is het juiste tijdstip daar en schraapt Jae’Mel eigenhandig de laatste paar rokers naar binnen, zodat ook zij de show niet mislopen.
M.O. & Brakko zetten de toon voor wat achteraf zal blijken een enigszins fabelachtig al dan niet fameus afscheidsoptreden zou zijn voor de StropStrikkers. Vooral M.O. zet die toon, mede omdat de microfoon van Brakko zo ontzettend laag en gedempt staat afgesteld dat hij helaas grotendeels moeilijk zoniet gewoonweg niet te verstaan is. Dit is jammer, want het volgeladen zaaltje heeft er duidelijk plezier in en je weet dat je het goed doet als medecollega’s (Manu, Mortier e.a.) opgewekt de handen hoog heffen en veelvoudig hun hoofden knikken tijdens je performance.
Hierna is het de beurt aan de DJ om de zaal warm te houden, wat hem aardig lukt door verrassend veel undergroundplaten (Ill Bill/Non Phixion/The Beatnuts) er doorheen te knallen. Ruff, rugged en raw genoeg voor wat komen gaat, al doet Steen er misschien nog wel 1, 2 of zelfs 3 schepjes bovenop. Uitgerust met wat wodka in een plastic bekertje en bewapend met een joint aangereikt door zijn DJ kan het feest beginnen, het dak eraf ofwel de tent kapot en alles helemaal naar de … . Juist, Steen is in het huis en mensen met een zwak hart kunnen hun oordopjes maar beter iets dieper hun oorschelpen indrukken dan gebruikelijk. Wat volgt is een strakke show, maar niet zozeer door een opperbeste performance van Steen zelf. Alhoewel hij het zelf niet slecht doet geven de harde beats met hier en daar wat hardcore intermezzo’s én Utrechtse levensliederen tussendoor de doorslag. Als mede-kadaver Spinal dan ook nog het podium betreedt, wordt het een compleet gekkenhuis in de DB’s.
En dan is de tijd aangebroken voor hetgeen waar alles om draait deze avond: het aannemelijke, of eerder gezegd de veronderstelde separatie van de StropStrikkers. Na de welgevormde showcases van het voorprogramma zit de ambiance al goed in de atmosfeer van het knusse zaaltje. De ‘Strikkers vragen nog één keer volledige medewerking van het publiek om compleet los te gaan zoals alleen Utka dat zou kunnen, en dat kunnen ze goed. Men gooit de handen in de lucht, knikt hoofden op en neer en rapt luidkeels nummers als Biggie Trouble, Risicogebied, Grimey ’N’ Rof en Broodje Mario mee.
De strop op het podium wordt meerdere malen voorzien van een hoofd. Wanneer Steen het podium opstrompelt, bengelt hij zowat het gehele laatste kwartier van de show mee en grijpt hij ook nog de microfoon om te freestylen over het vertrek van Skafalau naar Suriname. Wodka wordt overvloedig uitgedeeld aan het publiek en Jae laat een paar opkomende solotracks horen die hij ook zal gebruiken tijdens zijn optreden in de halve finale van de Grolsch Grote Prijs. Net voor het einde wordt de diabolische intro van De Pit ingezet om de chaos tot zijn climax te brengen waarna Utrecht voor de laatste keer hun favoriete drietal heeft kunnen aanschouwen op podium. Met deze succesvolle afsluiter hadden de StropStrikkers zich geen beter afscheidsoptreden kunnen wensen.
Fixtures:
Hoogtepunt: De gemoedsgesteldheid (het bij vrijwel iedereen aanwezige gevoel er nog één keer iets speciaals van te maken)
Dieptepunt: Geluidsstoringen bij M.O. & Brakko + Geen bar in de zaal
Bier: 1,50 euro
WC: Gratis
Garderobe: Gratis
Merchandise: Ja
Fotograferen: Ja
Geluid: Middelmatig tot goed
Bezoekers: +/- 150
Showtime: 22.45
Curtains closed: 02.00
Damage: 7,- Euro
Cijfer: 8
