Afgelopen weekend vond weer Europa's grootste hiphop-festival plaats in Chemnitz, Duitsland: Splash! 2006. Inmiddels de negende editie, dus volgend jaar staat er een jubileum op het programma. Dit jaar was de line-up misschien niet zo spectaculair en vernieuwend, maar toch vonden we dat er ook dit jaar weer niet omheen konden. Door het noodweer waren we helaas – net als driekwart van alle bezoekers – genoodzaakt de derde festivaldag te laten liggen.
De voorpret voor Splash! begint altijd al en paar weken van tevoren. Veel Duitse hiphop luisteren en www.splash-festival.de doorpluizen. Welke acts staan er op de Hiphop Stage? Welke crews spelen de Write 4 Gold finals? Welke DJ’s draaien er in de Coke DJ Culture tent? Wie zitten er allemaal in de bus?
Donderdagochtend rond een uur of tien vertrok de Splash! Bus (voorheen de Cypher Bus) vanuit Amsterdam via Utrecht naar het oosten van Duitsland. Een lange trip met af-en-toe een stop langs de Duitse snelwegen om een Bratwurst ofzo te snacken. Om ongeveer acht uur ‘s avonds kwamen we aan in Chemnitz, waar we meteen naar de camping zijn gegaan om een plek voor ’Die Holländer’ te vinden. In tegenstelling tot voorgaande jaren, was er genoeg plaats om met z’n allen bij elkaar te staan.
Na wat (duur!) Becks Bier en Coca Cola gehaald te hebben in de campingwinkel, was het tijd om te chillen. Lowlife-style in het gras. Murph vierde zijn verjaardag met een barbecue, waardoor de eerste avond al meteen gezellig was. Bier, vlees, wiet, hiphop, vakantie; wat wil je nog meer? En paar verses van Bopper B (HaDrie) bij lantaarnlicht maakten de donderdagnacht compleet.
Op vrijdagochtend was het moeilijk wakker worden in het veel te krappe tentje. Pas ’s middags zou de eerste MC op het podium staan, dus had iedereen tijd genoeg om rustig op te starten. In mijn geval betekende dat het pimpen en urbanizen van de groene regenlaarzen van Bopjes. Met een paar spuitbussen, een stuk karton en een mes veranderden de rural bakbeesten in trendy witte festivalsneakers. Voorzien van Nike-swoosh en hippe asymmetrische schnitt.
De eerste MC’s op het hoofdpodium waren Snaga & Pillath. Ze hadden al meteen een redelijk gevuld veld voor het podium op de been gekregen. En meteen begonnen de gunclaps al. Dit soort pistolen en kanonslagen zouden een rode draad blijken te zijn op deze editie van het Splash! Festival. Een typisch staaltje Duitse gangsterrap dus. Het publiek vind het geil.
Na wat over het terrein rond te hebben gelopen, om te ontdekken waar alles dit jaar te vinden is, is het tijd voor de volgende Duitse gangster: Olli Banjo. Hij deed vooral tracks van zijn nieuwe album ‘Sparring 2’ waaronder zijn meest recente hit ‘Königsklasse’. Ook zijn (letterlijke) banger ‘Pistole’ van vorig jaar zorgde voor de nodige meebrullers op het veld: ‘Ich hab eine Pistole, du hast keine Pistole. Du hast, du hast.’ Gunclaps.
Inmiddels werd er bij de Write 4 Gold muren hard gewerkt. De beste crews van Europa streden in drie poules voor een plaats in de World Final die de volgende dag zou gaan plaatsvinden. De Nederlandse Soprano Crew, die in Apeldoorn de Benelux finale wonnen, maakten een superdikke muur, die ze vervolgens zelf crossten met een witte kronkellijn en het woord TOY. Conceptueel erg sterk. Het thema voor deze concept painting categorie was ‘The Toy Story’ en daarom waren er naast stijlvolle letters ook teddyberen, lego-poppetjes en sprookjesboeken te zien op de muren. Helaas wisten de Soprano’s niet verder te komen dan een derde plaats in de poule.
Terug naar het podium. Gunclaps. Rond vijf uur die middag was het de beurt aan de eerste Amerikaanse MC. De eer was aan Keith Murray, die zijn show begon met een rondje crowd-surfen. Dat schijnt een vast onderdeel van z’n show te zijn en erg leuk voor de mensen vooraan, maar fucked-up voor de mensen achteraan die het moeten doen met half afgemaakte en slecht verstaanbare rhymes. Murray’s track ‘The Most Beautifullest Thing’ was behalve live, ook veelvuldig te horen tussen alle optredens door als thema-track van de Splash! Mixtape commercial. Ook met veel gunclaps, trouwens. Het woord ‘Scheissie’ was Murray z’n ding op Splash!.
Op naar de volgende Duitstalige rapper. Harris… en wederom gunclaps. Voordat Harris het podium op kwam werd er een Red Bull bar op het podium gebouwd, waar flessen vodka en blikjes Red Bull op stonden. What the fuck!? Duitse rappers komen vreemd genoeg vaak weg met bestaande Amerikaanse beats. Harris (spreek uit: der Harrie) opened zijn show met ‘Es ist dein Geburtstag’. Juist, de beat van 50’s ‘In Da Club’, maar dan de tekst nagesynchroniseerd in het Duits. Daar zijn ze wel van in Duitsland. Toen de tweede track ‘Wo Ist Meinem Grass’, op de wijze van ‘Drop It Like It’s Hot’ was ik eigenlijk al klaar met deze gimmick, maar de Tom-Cruise-in-Cocktail-immitatie achter de Red Bull bar maakte de grap pas helemaal compleet. In één van z’n tracks roept Harris ‘Sieg Heil’ en dat leek dan weer geen grap. Ik zeg, doe maar weer wat gunclaps.
Slum Village zette een overtuigende set neer. De toevoeging van keyboards en drums zorgden voor een mooie variatie. Slum Village deed naast hun hit ‘Tainted’ ook ‘Call me’ en de aan Jay Dee opgedragen track ‘Things You Do’. Een lekkere vibe op de vrijdagmiddag van deze dudes uit Detroit.
Dat er uit Duitsland meer komt dan alleen (nep-)gangsterrap bewees Blumentopf. Of kortweg Der Topf. Ze maken originele en goed geproduceerde tracks, waarbij ze de hiphopcliche’s zoveel mogelijk achterwege laten. Een strak optreden waarbij ze laten horen dat ze een klasse apart zijn. Ze traden op zonder live-band, wat wel was aangekondigd. In de week na Splash! komt hun nieuwe single ‘Horst’ uit, waarvan die originele videoclip hier ( http://www.youtube.com/watch?v=nY3-sTophX8 ) te checken is.
In de Coke DJ Culture Tent trad de legendarische DJ Jazzy Jeff op. Helaas heb ik de show zelf niet kunnen checken, maar van de mede-Splash!-gangers hoorde ik, dat het een erg goed feestje was geworden. Veel hiphopclassics, waaronder z’n eigen Fresh Prince hit ‘Summertime’, maar ook de bekende partybangers ‘Sound of the Police’ en ‘Rapper Delight’ deden het goed bij het publiek dat los ging.
Op zaterdagochtend leek het een mooie dag te gaan worden. De zon scheen op de tent, waardoor je je tent wel open moest gooien vanwege de benauwdheid. Tegen de middag waren de donkere wolken inmiddels al boven Stausee Rabenstein samengepakt. Regen op komst. Nog even chillen voor we weer het festivalterrein op gaan. Boter en Sein (Woordlooiers) laten me een sneak preview horen van een paar van hun nieuwe tracks die te vinden gaan zijn op hun aankomende album ‘Luid en Zuidelijk’. Dansbare tracks met de nodige dosis humor en Zachte G. ‘Oh Nee Toch’ wordt hun single die op uitkomen staat. De videoclip ligt klaar.
Het eerste optreden van de zaterdag dat ik zeker wilde zien was van Pete Philly & Perquisite. Zij waren dit jaar de enige Nederlandse formatie op het festival. Zoals gebruikelijk bij Splash! stond een groot deel van de Nederlandse delegatie rechts voor het podium te representen. Toen Pete vroeg of er ook mensen van buiten Duitsland aanwezig waren, reageerde de groep Nederlanders luid en duidelijk. Het antwoord van Philly: ’I’m sorry, right now I’m talking to my Deutschen Leuten,’ gevolgd door een: ‘Does hiphop live in Germany? Make some nooooooise.’
Ondanks het Scheissewetter bracht de muziek nog een beetje zonneschijn. Het zou toch wel een stuk lekkerder zijn geweest om liggend in het gras met een biertje en een jointje te luisteren naar tracks als ‘Lazy’ en ‘Gratefull’. De volledige band bestond niet alleen uit Pete & Perq. Ze hadden hun DJ, contrabassist en saxofonist ook meegenomen. Zangeres Senna kwam erbij tijdens het nummer ‘Mellow’ om het gezelschap compleet te maken. Het Duitse publiek kon het sublieme optreden van de band wel waarderen, maar was toch een stuk minder enthousiast dan bij de Duitse bangers.
Luchtalarm! De human beatbox Scratch begint aan z’n performance. Scratch is vooral bekend van The Roots en hij bewees op Splash! dat ‘ie ook in z’n eentje een crowd weet te vermaken. Met z’n stem, een mic, een distorter en een sample-apparaat wist ‘ie een complete show te bouwen. ’On the invisible one’s and two’s’. Met een superdope beatbox versie van ‘Paul Revere’ van de Beastie Boys en een dub-set ‘Bring The Alarm’ kreeg ‘ie het publiek in z’n ban. De man leek onuitputtelijk en deed z’n naam eer aan. Scratches op een doorlopende beat die live neergezet werd door één man: Kunst. Met een grote K, ja. En speciaal voor het Splash!-publiek: gunclaps. Samen met een live-gitarist deed hij ook nog een uitvoering van ‘Apache’ van The Shadows en Nirvana’s ’ Smells Like Teen Spirit’.
De Franse Saian Supa Crew is energiek en gebruikt het volledige podium om hun show neer te zetten. Er is veel interactie tussen de crewleden onderling en ook het publiek wordt door middel van een ‘This side, that side’ actief betrokken bij het optreden. Dat begon eigenlijk al bij de soundcheck, waarbij de respons van het publiek op de ’Yeah’s’ en de ‘Yeah Yeah’s’ al indrukwekkend was. De show werd geopend met de typerende beat van ‘Blow’. Doordat de groep optreedt met vijf MC’s was het stemgeluid van de raps lekker afwisselend.
Ook bij de Write 4 Gold World Final doen de Fransen weer goed mee. Hun interpretatie van het thema ‘Splash Festival’ bestond uit letters van KING-niveau, maar hun Fat Joe character moest het afleggen tegen de winnende piece "" ook met Fat Joe Character "" van de TMD Crew uit Nieuw Zeeland. De Italianen hadden een mooie conceptuele vertaling gegeven aan het thema door alle bezoekers van Splash! uit te nodigen om hun muur te taggen. De tags vormden de fill van de outlines die ze er later zelf overheen hadden gezet.
Buiten de competitie om stond de befaamde Duitse Maclaim Crew een muur te maken. Op deze muur kondigden zij hun boek aan. Een aanrader voor de liefhebber van fotorealistch gespoten portretten, bijzondere vlakverdelingen en stylish design.
Tijdens de show van Curse brak het noodweer uit. Het had de hele dag al geregend en nu viel alles met bakken uit de hemel. Veel mensen zochten beschutting, maar er waren er ook veel die stug volhielden en vooraan op het veld bleven staan om Curse te supporten. Curse staat elk jaar op Splash!, dus ik had hem wel vaker gezien en besloot daarom de beschutting van de Sony PSP Tent op te zoeken. Toen de ergste regen gevallen was, kwam ik nog net op tijd om de toegift van Curse mee te pikken. De beat was super en de breaks waren erg strak. Tijdens iedere break introduceerde Curse nieuw verschillende rappers die een feature-verse kwamen doen. Onder andere Reno, Samir en Sammy Deluxe kwamen voorbij.
Op het moment dat het publiek dacht dat Juelz Santana zou gaan beginnen, werd het podium ingericht voor een grote live-band. Toen drie zangeressen begonnen te zingen woedde er dan ook een welgemeend “Boooooooeeeeeeeh!” voor de organisatie uit de kelen van de festival-bezoekers. Juelz was zonder enig bericht gecanceled. Het podium was nu dus voor Gentleman en zijn Far East Band.
Gentleman is de personificatie van reggae in Duitsland. Hij treedt ook regelmatig op in de bakermat van reggea, Jamaica. Hij is geen rare Duitser die reggea doet, maar een getalenteerde zanger/toaster die reggae ís. Ondersteund door een zeskoppige band en drie beauties van zangeressen laat hij de toeschouwers tot achter op het veld meedansen. Bij sommige nummers gaan de aanstekers ook over het hele terrein de lucht in. De sfeer die er hangt, zou je bijna doen denken dat de zon net onder is gegaan op een mooie warme zomerdag. Een goeie show die staat als een huis.
Na de laidback reggea is het tijd voor de headliner van Splash! 2006, Fat Joe. De grote Amerikaan is een indrukwekkende verschijning. En erg gangster. Gunclaps. Het publiek werd opgewarmd door een groep rappers, waarvan bijna niemand wist wie ze eigenlijk waren. En een brullende DJ die iedereen opriep “To make some motherfuckin’ noooooooooise!” En om het feest compleet te maken werden er een aantal meisjes uit het publiek gehaald om het podium op te sieren. Toen Fat Joe zelf de stage betrad riep zijn back-up MC, net als bij zijn recente optreden in Amsterdam, om de vijf minuten “Joe Crack, Crack, Crack, Crack.” Afgewisseld met gunclaps en zijn hits ’What’s Love’ en ‘Lean Back’. Gunclaps, Crack, Crack en de remix van ‘Lean Back’. Een behoorlijke cliché hiphopshow, die door het publiek wel gewaardeerd werd.
De zaterdagavond werd door DJ Premier afgesloten in de Coke DJ Culture Tent. De zaal werd klaargestoomd voor de grootmeester door DJ B Side en MC Pepi met partyknallers als ‘Let Me Clear My Throat’, ‘Jump Around’ en ‘Simon Says’. DJ Premier was de rechterhand van Guru in de formatie Gang Starr en bewees ook vorig jaar op Splash! al dat hij de tent op z’n kop kan zetten. Als het publiek er klaar voor is begint hij met het spinnen van pure hiphop ‘from the heart’. Binnen tien minuten stond de zaal in de fik en werd de grond onder de tent enige centimeters verlaagd door de hard bouncende heads. Naast veel classics van anderen kwamen ook de Gang Starr liefhebbers aan hun trekken. Premo maakte duidelijk hoe je een feestje bouwt. Platen van Nas, KRS–ONE, en J. Dilla, aan wie ook nu weer een ode werd gebracht. Premier bewees ook dat hij een meester was door de manier waarop hij scratchte voordat ‘Big L Rest In Peace’ uit de speakers knalde. Een natte dag eindigde in een zwetende, zinderende blockparty.
Op zondagochtend werden de Nederlandse tenten op de camping afgebroken. Bij de bus werd er een spontane vergadering gehouden met zo’n vijfendertig peeps over wat we zouden doen met het Scheissewetter. In no time werd democratisch besloten om vervroegd te vertrekken. De meeste mensen hadden voor de zondag geen dingen op het programma staan die ze per sé wilden zien. Iedereen had wel de spektakel-finale willen zien: een zestigkoppig klassiek orkest met de populairste rappers van Duitsland. Splash! kennende zal dit ongetwijfeld supervet hebben geklonken en zal de show er prachtig uit hebben gezien. Maar om daar de hele dag en de hele avond voor in de stromende regen en aanzwellende storm te staan? Nope. En zo’n 70% van het publiek schijnt hetzelfde gedacht te hebben.
Als je voor de vierde keer naar een festival bent geweest, ga je of je wilt of niet toch vergelijken. Wat was doper? Wat was minder?
Ik vond het weer een geslaagd festival. Met de Nederlandse groep was het erg gezellig dit jaar. Variërend van nieuwkomers tot Splash!-veteranen. Van Brabant Lowlife tot Amsterdamse incrowd. Vanalles wat. De camping was voorzien van gras en daardoor was de slecht-weer-puinhoop minder ernstig dan vorig jaar.
Ik heb dit jaar op Splash! een aantal goeie shows gezien. Zelfs het Duitse gangsterrap-gebeuren kon ik wel waarderen. Dat het publiek er zo op los gaat bewijst dat er liefhebbers voor zijn en dat gangsterrap niet dood is. Gunclap. Ollie Banjo’s ‘Pistole’ zit inmiddels in m’n favorieten playlist. En van Curse ga ik zeker ook vaker tracks checken.
De kwaliteit van de graffiti was hoog. Veel topwerk van de beste crews ter wereld Met Nieuw Zeeland als terechte winnaar, mede dankzij hun ille portret van Fat Joe.
Het ontbreken van het skate-park boven het meer en de b-boy-stage naast het hoofdpodium, zorgde ervoor dat ik een stuk minder skateboarding en helemaal geen breakdance heb gezien. Deze onderdelen waren in tenten vooraan op het terrein. De ‘ouwe’ opstelling vond ik persoonlijk beter.
Volgend jaar vind de tiende editie plaats van Splash! Ongetwijfeld zal de line-up tijdens hun jubileum ultiem zijn. Een soort ‘best of’ zou een goed idee zijn. Dan staat daar in augustus 2007 drie dagen lang de beste hiphop die er te krijgen is.
Fixtures:
Hoogtepunten: Gentleman, Saian Supa Crew, Scratch, ingezaaid gras op de camping
Dieptepunten: Harris, nieuwe inrichting van het terrein, het weer
Bier: 2,50
Wc: Gratis Dixies
Camping: Bij ticketprijs inbegrepen
Douches: Niet gezien
Fotograferen: Vanuit het publiek geen probleem, in de frontline alleen eerste drie tracks
Geluid: Top op het veld, vooraan te dreunende bassen, waardoor lyrics vaak onverstaanbaar werden
Bezoekers: circa 25.000
Damage: 75 euro
Cijfer: 7
