sor is al jarenlang onderdeel van Black Acid, het Amsterdamse collectief dat kleur in de scene bracht met hun tune Eigen Schuld, gevolgd door een aantal EP’s. Hij is toetsenist, rapper, beatmaker en schrijver en richt zich sinds begin dit jaar op een solocarrière. Dat doet hij onder de vlag van Noah’s Ark. Nu is zijn eerste project uit.
Zijn debuutplaat heet Phonak, en daarop viert hij het feit dat hij zijn slechthorendheid heeft overwonnen. Een jaar geleden wilde hij daardoor nog de microfoon aan de wilgen hangen. “Jullie begrijpen niet, hè?”, zet hij op Twitter. “Een jaar geleden wou ik stoppen tot ik de next day wakker werd en weer een noot kon horen. Dus deze shit betekent heel veel voor mij. Fam is eigenlijk een bedankje voor wie me een jaar lang bijstond, de EP is een bedankje aan iedereen.”
Op de track die hij noemt, Fam, is hij openhartig over de relatie die hij heeft met zijn vrienden. “Ik was zes maanden uit de game door m’n oor / Een maandje later en liep de game voor… again!”, rapt hij daarin, claimend dat hij zijn zelfverzekerdheid ook terug heeft. Een paar lines later geeft hij toe dat hij verdrietig en angstig was toen hij niet eens zijn moeder of zijn vriendin kon horen tijdens liefdevolle momenten.
Gelukkig is lang niet alles zo donker op de Phonak EP. Er is, met hulp van onder meer Hef (“Stoned een poenie aan het eten en morgenvroeg op kantoor”) en Bokoesam (“Wie moet ik klappen voor de gang? Welke bitch hier weet er niet wie ik ben? Elke zaterdag ga ik weer over mijn grens!”) ook ruimte voor luchtigheid. De harde pianotrap waarop laatstgenoemde meedoet wisselt af met een instrumentatie die het midden houdt tussen dromerig en tropisch in No Money No Lies, waarop Black Acid-homie Dashaeno de featuring verzorgt.
sor heeft zijn gehoor terug en viert dat met een EP waarop hij laat horen wat hij allemaal in huis heeft. Hij bespreekt persoonlijke problemen met een krakende stem, maar kan ook nog steeds in een volledige turnup gaan wanneer hij dat wil. Die all round-aanpak zorgt ervoor dat zijn eerste solo-EP een mooi rond geheel wordt en echt vertelt waarvoor sor staat. In de finale Sterallures speelt hij met zijn stem en rapt hij, zingt hij over de dromerige trap die volzit met orgels en synths, om te eindigen met een pianosolo. Het tekent zijn veelzijdigheid. sor komt om te overtuigen en doet dat met speels gemak, wellicht zonder dat hij het zelf weet. De Phonak EP is een debuut om trots op te zijn.
