Zoals het met veel overleden rappers gebeurt, verschijnt er ook van Sean Price nog met grote regelmaat nieuwe muziek. Een aantal featurings, een EP vol loosies en in 2017 zelfs een hele plaat getiteld Imperius Rex. Nu kunnen fans van ‘the brokest rapper you know’ op play drukken bij 86 Witness, een album dat geheel geproduceerd is door Small Professor.
Sean Price liet drie knetterharde soloalbums achter toen hij in 2015 overleed. Met Monkey Barz dropte hij een heuse Duck Down-klassieker en op Jesus Price Supastar liet hij horen dat het rappen hem achteloos makkelijk afging. Dat deed hij nog eens dunnetjes over op het lang verwachte en vaak uitgestelde Mic Tyson, dat in 2012 verscheen. Hij had de gave om zinnen die, als ze door elke willekeurige andere rapper waren gerapt, getypeerd zouden kunnen worden als filler bars kneiterhard te laten klinken. Humoristisch, soms zelfs fout, maar eigenlijk altijd zo smaakvol gebracht dat een lach niet te onderdrukken viel.
Dat is ook het geval op 86 Witness; Sean’s vlijmscherpe punchlinegame staat in het middelpunt. Voor zijn dood was hij al via het internet in zee gegaan met Small Pro om samen te werken aan een project. Na zijn dood besloot de producer om het met hulp van bevriende collega’s af te ronden. Ook jammer: Sean is altijd een rapper-rapper geweest, die bekendstond- en staat om zijn gevatheid, humor, spitsvondigheden en creatieve flows. De luisteraar die op zoek gaat naar nieuwe dingen op die gebieden, hoort die pas na vijf minuten. De intro is namelijk een turntablism-track door DJ Revolution en track 2 is een de originele take van een nummer dat al te vinden was op Imperius Rex. En als finale is dáár zelfs weer een remix van toegevoegd.
Dat eerste nieuwe nummer -een samenwerking met Quelle Chris getiteld LaToya Jackson- zit dan wel weer vol onzin die alleen P zo lekker kan laten klinken. Nietszeggende bars als No doubt, Sean is the veteran, better than most out, most out, Better B-boy / Beam me up Scottie, this shotty’s for Leonard Nimoy / Sell crack in Iraq, that’s the desert D-boy / Pocketless sweatpants, dammit the man Leroy klonken nooit zo lekker. En geheel in lijn met Sean Price z’n discografie heeft Small Professor ervoor gekozen om het nummer te noemen naar een random onderwerp waaraan Sean nog geen halve bar aandacht besteedt: Deploy the fashion / Wack dresses, shit that’s tattered, Latoya Jackson.
Dat de twee ogenschijnlijk nog niet veel materiaal af hadden gemaakt, blijkt uit de extra rapvocalen die zijn aangeleverd. Naast Quelle Chris komen in tien tracks ook partner Rock, Elucid, AG da Coroner, Guilty Simpson, Your Old Droog, Illa Ghee, Reef The Lost Cauze, Curly Castro, Zilla Rocca en Rob Kelly voorbij. Dat is veel, maar gelukkig overklast precies niemand de overleden cultheld. Op Word To Mother is het bijvoorbeeld ouderwets braggen over hoe hij zichzelf ziet als de allerbeste.
Het is het favoriete onderwerp van Sean Price. Zijn aandeel van de plaat is precies wat fans kunnen verwachten. Toch voelt 86 Witness meer aan als EP dan als album. Het is na Imperius Rex misschien niet de kers op de taart, maar gewoon dat koekje dat bij de koffie erna wordt geserveerd. Leuk om het laatste gaatje te vullen.
