Dat begint als dissonante blaasinstrumenten aanzwellen en er zorgvuldig naar een climax toegewerkt wordt in opener Jeopardy. Killer Mike omschrijft zichzelf als een kruising tussen Scarface en Chuck D, met de dictie van Malcolm X en Bun B, waarna EL-P in woorden duidelijk maakt wat de vraag is in de populaire Amerikaanse tv-quiz waarmee het nummer zijn naam deelt: Run the Jewels is the answer, your question is “What’s poppin’?” De track zet de toon effectief neer waarna Oh My Darling Don’t Cry het over neemt en flarden van een zenuwachtig klinkende vocale sample het woord ‘darling’ allesbehalve lieflijk laten klinken. De extreem diepe bas die al snel volgt, doet je onmiddellijk naar standje gehoorbeschadiging op je stereo verlangen, dit is er namelijk eentje die je in je buik voelen moet. Alsof het nog niet duidelijk was dat we hier te maken hebben met rap van de meest compromisloze soort, opent EL-P de track met een passend eerbetoon aan Chad Butler: Fuck the law, they can eat my dick, that’s word to Pimp. Op die voet gaat het vervolgens door, maar met nog een kleine minuut op de teller komt er een hectische beat-switch waarbij de track op de best mogelijke manier volledig ontploft. Opvolger Blockbuster Night Part 1 houdt dat brute tempo er daarna volledig in. Net als je denkt dat ‘t moeilijk roffer kan dan dit volgt Close Your Eyes (And Count To Fuck) met Rage Against The Machine frontman Zack de la Rocha. De beat bestaat uit weinig meer dan hard klappende drums en een continu geloopte en gechopte vocale sample van Zack de la Rocha die “Run The Jewels fast” zegt. Dit klinkt misschien saai op papier, maar is in de handen van dit team juist extreem opzwepend. Killer Mike roept in zijn verse vervolgens alle ‘thugs’, ‘crips’ en ‘bloods’ op zich te verenigen en eens wat politieagenten af te maken of de gevangenissen waar ze in zitten over te nemen. Zijn punchline zal degene die op meer nuance had gehoopt niet geruststellen: even if some good ones die, fuck it the lord will sort ‘em. Zo. Die zit. Dat Zack de la Rocha ten slotte iedereen er nog even aan herinnert dat hij naast frontman van een van ’s werelds populairste rockbands ook een uitstekend rapper is, is de kers op deze met vijlen volgepropte taart.
Met de drietrapsraket die de plaat na de opener serveert, is dit album effectief de atmosfeer uitgeslingerd, dus het gas kan in het relatief rustigere All My Life een tikje terug worden genomen om de luisteraar lichtelijk op adem te laten komen. In Lie, Cheat, Steal gaan de registers vervolgens weer helemaal open en komt Killer Mike met wat eerste klas samenzweringstheorieën. Geen Illuminati-driehoek verhalen voor de aluminiumhoedjes onder ons, maar waarnemingen over rijkdom en de media waar Mike zo zijn eigen vragen bij heeft. Dat er tijdens Run The Jewels 2 sowieso meer gedacht werd over concepten voor tracks en het niet bij algemeen, snoeihard trappen van de gevestigde orde blijft, blijkt ook uit een aantal van de daaropvolgende tracks. Early opent met zo’n treffende omschrijving van de hulpeloosheid die slachtoffers van politiegeweld ervaren, dat het direct door de recente gebeurtenissen in Ferguson geïnspireerd lijkt te zijn. De track is echter al veel eerder geschreven. Love Again (Akinyele Back) is een heerlijk lompe track waarvan de oude rotten die zich de naamgever van het nummer nog kunnen herinneren, het onderwerp wel raden kunnen. Je kunt nog zo progressief zijn, meezingen met het vrolijk gescandeerde dick in her mouth all day van het refrein is moeilijk te onderdrukken. Het nummer krijgt vervolgens een interessante twist in de finale als de twee gezelschap krijgen van Gangsta Boo. Ze geeft de mannen méér dan een koekje van eigen deeg en het nummer krijgt daarmee een verrassende lading door op een speelse manier de heersende gender-stereotypen om te draaien.
Het meest persoonlijke nummer is Crown. Mike rapt hierin over het schuldgevoel dat hem jarenlang achtervolgde sinds het moment dat hij crack verkocht aan een zwangere vrouw. Bang dat de hersens van de baby schade opgelopen hebben, komt hij haar jaren later tegen en biedt de vrouw zijn verontschuldigingen aan. Zij is inmiddels van de drugs af en vergeeft hem. My late grandma bettie had prayed with her heavy, and told her to tell me, lay my burdens down. Het refrein klinkt daarna als een indrukwekkend mantra, waar het in de handen van mindere rappers wellicht eerder als wandtegeltjes-wijsheid geklonken had: Can’t pick up no crown, holding what’s holding you down. Deze verse gaat gegarandeerd een hoop jaarlijstjes halen.
Wat valt er verder over Run The Jewels 2 nog te zeggen? Dat er zelden sequels zijn die niet alleen het niveau van hun voorganger halen, maar het zelfs overtreffen. Vond je de eerste niks dan is er iets mis met je dan gaat deze je niet overtuigen. Vond je de plaat dope, dan ga je van deze héél blij worden. Run The Jewels 2 is een bom van een hiphopplaat, gemaakt door twee breed lachende Terminator-robots met een harde schijf vol corrupted files van decennia aan boombap-fragmenten. Het is een fonkelende diamant, gevormd uit de samengeperste stront van de wereld, vol scherpe randen die niet wachten kunnen om in de handen te snijden van degenen die leven met enkel dollartekens in hun ogen. Het is een molotovcocktail brandend op pure passie, geslingerd in de richting van alles en iedereen met een uniform aan. Het is een plaat die je móet luisteren. Nu.
Tracklist:
01. Jeopardy
02. Oh My Darling Don’t Cry
03. Blockbuster Night Part 1
04. Close Your Eyes (And Count to Fuck) (ft. Zack de la Rocha)
05. All My Life
06. Lie, Cheat, Steal
07. Early (ft. Boots)
08. All Due Respect (ft. Travis Barker)
09. Love Again (Akinyele Back) (ft. Gangsta Boo)
10. Crown (ft. Diane Coffee)
11. Angel Duster
