Rommelige show van Mos Def overtuigt niet

Mos Def is een apart geval. Hoewel hij een zeer begaafde MC is, komt het er al jaren niet meer uit. Met een nieuw album op stapel de hoogste tijd voor revanche, te beginnen met een vette show?

Eind jaren ‘90 was Mos Def één van de beste MC’s en verwachtte menigeen dat hij zou uitgroeien tot een nieuwe held die kwaliteitsalbum na kwaliteitsalbum zou droppen. Na het geweldige Blackstar-album (met Talib Kweli) en zijn eigen onvolprezen debuut Black On Both Sides lag de hiphopwereld aan de voeten van de MC uit Brooklyn. Toen kwam de klad er echter in. Met zijn acteercarrière ging het gestaag, maar de albums van na 2000 The New Danger en True Magic wisten allerminst te overtuigen. Een slechte beatkeuze en een enigszins verbitterde ondertoon in plaats van zijn kenmerkende enthousiasme werkten bepaald niet in het voordeel van The Mighty Mos. Na jaren van afwezigheid (ik meen dat zijn laatste optreden in Nederland op Drum Rhythm in 2000 was) was het dus de vraag of Mos Def het nog steeds heeft.

Voorprogramma Hypnotic Brass Ensemble heeft ongetwijfeld veel in zijn mars, maar vandaag kwam dat er niet helemaal uit. Hoezeer Paradiso ook een mooie en sfeervolle zaal is, qua geluid is het vaak niet best. De voormalige kerk wordt al snel een galmbak, zeker als een formatie optreedt met één drummer en 8 blazers. Een gewone baspartij hoor je al amper in Paradiso, laat staan als die functie wordt overgenomen door een blazer. De dynamiek was, mede door het geluid in Paradiso, soms ver te zoeken. Ik kan me voorstellen dat deze act in kleinere zalen als Rotown en Bitterzoet veel beter tot zijn recht komt.

Toen was het tijd voor Mos Def. Met twee DJ’s achter hem en petje op betrad de New Yorker het podium. De eerste twee tracks waren door Madlib en Jake One geproduceerde nummers van zijn aankomende album Ecstatic en klonken zeker niet verkeerd. Toen Mos zijn petje af deed na het tweede nummers ging het publiek om onverklaarbare reden totaal los. Alsof ze nu pas zeker wisten dat het echt Mos Def was… maf.

Gedurende de hele show hield de MC een thema aan: Having a good time, everyday. Dit zong hij te pas en te onpas door zijn hele set heen. Een groot deel van het publiek had het ook prima naar zijn zin en vond ieder nummer geweldig. Een vreemde gewaarwording, aangezien ik echt geen enkele hiphopfan ken die The New Danger en True Magic goede platen vindt en het eerste uur vrijwel alleen maar nummers van die albums ten gehore gebracht werden. Misschien fans van de acteur Mos Def die niet al te kritisch naar hiphop luisteren?

Daarom zag Mos er ook niet de noodzaak van in om een strakke show neer te zetten. Nummertje rappen, dan maar weer eens meezingen met een meegebracht plaatje, dan maar weer eens een praatje met het publiek; van enige lijn was geen sprake. Pas na een uur deed hij een paar klassiekers: Definition van het Blackstar-album en Hip Hop van Black On Both Sides. Langzaam kabbelde de show naar zijn einde. En Mos bleef zelf onverminderd happy.

Het lijkt wel alsof rappers en groepen er de noodzaak niet meer van inzien om een strakke show neer te zetten. The Roots, die jarenlang bekend stonden om hun rauwe, strakke shows (minus de ellenlange solo’s dan, ok) spelen al jarenlang meer covers dan eigen werk (dat ze ook vaak nog eens in de mangel gooien) en Mos Def lijkt het nu dus ook allemaal maar uit de losse pols te doen. Dat hun publiek niet meer voornamelijk uit kritische hiphopkenners bestaat zal hier mee te maken hebben, maar dit mag geen excuus zijn. Jurassic 5 heeft ook altijd veel fans van buiten de hiphop getrokken, maar bleven geweldige, superstrakke hiphopshows brengen. Idem dito voor Dilated Peoples. Als acts als Mos en The Roots keer op keer volle, enthousiaste zalen blijven trekken, vinden ze het allemaal waarschijnlijk wel best. Dat er ook een aantal hiphopfans teleurgesteld naar huis gaat zal ze minder interesseren. Hiphop is gegroeid in populariteit, dit is één van de jammerlijke neveneffecten.

Fixtures:
Entree: 35 euro
Bier: 2 euro
Gaberobe: 1 euro
Geluid: Paradiso en hiphop: weing bas, veel galm, niet best dus.
Hoogtepunt: Dan toch maar Definition.
Dieptepunt: Het algehele gebrek aan structuur in de show,
WC: gratis
Fotograferen: ja
Bezoekers: volle bak
Cijfer: 4

Geplaatst door bowie op 10 december 2007