Redman

Twee en een half jaar geleden trok Redman tijdens een gratis show in Amsterdam ineens Dj Kool als special guest het podium op. Zou Reggie ons ook nu weer weten te verrassen?

Van de meeste concerten waar ik ben geweest bewaar ik het gekochte kaartje en soms ook de flyer. Natuurlijk doe ik dat alleen bij optredens die om de één of andere reden memorabel voor me waren, en zo komt het dat ik nu naast mijn toetsenbord een ticket voor de eerste show van Redman in Nederland (15 juli 1997, net na de verschijning van zijn derde album) en een flyer voor zijn tweede maal in ons landje (UITmarkt 2003) naast me heb liggen. Toen de geruchten de ronde gingen dat Meth & Red op de valreep van 2005 een bezoek aan ons land zouden brengen was ik de eerste die de HIJS-office belde. Helaas werd de flyer van mijn dromen, precies in het midden, in tweeën geknipt maar als je het positief bekijkt had ik nu de kans om van twee legendarische shows verslag uit te brengen.

Eerlijk gezegd had ik vurig gehoopt dat Saukrates (een Canadese MC uit Red’s Gilla House click) mee zou reizen om het publiek op te warmen. Als er dan toch een Nederlandse act voor Redman zou openen had ik gedacht dat dat Sugacane zou zijn, aangezien hij van Redman persoonlijk props krijgt op Red’s Ill At Will Mixtape Vol. 1. Op het hoesje staat n.l. achter het nummer Redlite District (tussen haakjes) peace to Sugacane. Waarschijnlijk wist de organisatie niks van dit alles en was Jawat! aangetrokken om zijn eerste publieke opwachting te maken na zijn overwinning in de GGPVNL. Wederom knalde de rapper als een strijkerbom zijn raps de zaal in maar het publiek was duidelijk voor Redman gekomen en Jawat! kreeg de voorprogramma behandeling. De altijd aanwezige pit tijdens “Koppensnellers” bleef hangen bij de 4 aanstichters. Als verrassing stond ineens fakkeldrager Sticky Steez op het podium die het refrein voor “Batterij” verzorgde en bleef staan voor “Zwarte Koffie” waarin ook Rico van Opgezwolle zijn opwachting maakte. Ergens halverwege zijn couplet werd er, niet voor de eerste keer, bier richting de optredende act gegooid. De agressie die Jawat! altijd in zijn performance stopt keerde zich nu naar deze inmiddels naar de zijkant gelopen jongeman. Gevolgd door Rico sprong Jawat! van het podium en op aanwijzingen van het publiek vond hij de schuldige, die op niet lichtzinnige wijze kennismaakte met de vuisten van de rapper. Toen Jawat! daarna onder luid gejuich zijn set vervolgde was er niemand die echt meer oplette. Er werd vooral veel gesproken over het voorgevallen incident.

De zwarte gordijnen verdeelden rond half twaalf het publiek van het podium om een kwartier later weer open te gaan voor de main-act. Onder begeleiding van een 3-koppige band begon Redman zijn tour door Europa met een nieuwe track genaamd “Be A Gorilla”. Ook zijn tweede track was een primeur, die mede door de funky muzikanten en catchy chorus best langer had mogen duren. Daarna stonden de muzikanten zeker 15 minuten met de handen in de zakken want het vinyl was de basis voor de sectie waarin Red ons mee terug nam naar 1992 voor o.a. “Time 4 Sum Aksion” , “How To Roll A Blunt” en “Tonight’s Da Night”. Zijn tweede album werd overgeslagen en de show vervolgde met tracks van Red’s persoonlijk favoriete album; Muddy Waters. Als de band verderop in de show weer aan het werk mag dan is dat om de bekende spelletjes met het publiek muzikaal te ondersteunen. ‘Echte’ nummers van Redman worden er door de band verder niet gespeeld. Wel zorgen ze voor de beat waarop Reggie en zijn back-up rapper Markie aka Shooga Bear (bij MTV cribs lag hij bij Redman op de grond te snurken!) zich succesvol waagden aan een stukje speedrap. “Ya goddamn right! We don’t give a fuck” dus herhaalden ze deze tonggymnastiek nog een keer.

Even nam de Funkadelic Redman een break om Dj Dice (ex-Das Efx) met zijn turntable showcase nog een waardig eerbetoon aan Run Dmc’s Jam Master Jay te laten geven. Daarna kwam hij vanuit het donker terug om de “Adam F bom Smash Sumthin” ten gehore te brengen. De Funkdoc genoot zichtbaar van dit optreden en sprong meerdere malen achterover en onverwacht in het publiek om vervolgens met zijn hand op zijn rode du-rag weer terug naar het podium te surfen.

Natuurlijk bleef het spannend of Red net zoals Jawat! een special guest zou verwelkomen. Nadat de Melkweg op hun site in grote letters het nieuws had vermeld dat Method Man ook in de stad zou zijn was bij mij de teleurstelling groot toen “How High (Part II)” zonder Metical zelf werd afgewerkt. Ik kreeg weer hoop toen ik één van Red’s roadies bij de soundman een draadloze mic zag halen. En jawel, na een dervende drie kwartier werd “Da Rockwilder” ingezet en daar verscheen inderdaad Mr. Meth ten tonele. De zaal ontplofte en schreeuwde het volledige couplet van Method Man vol. Het publiek dringde naar voren om dit legendarische duo samen op het podium te zien. Met het laatste stukje van een blunt in zijn mond en een dik bruto jaarsalaris om zijn pols waagde ook Method zich meerdere malen aan een stagedive. Terug op het podium leek hij zich daarna klaar te maken voor wat meer actie op de microfoon. Zijn jas ging uit en zijn trui voor de helft, de band speelde ook weer eens en de mic werd gebruikt voor nog meer publieksparticipatie maar raps werden er niet gedaan. Na wat ‘we want more’ gooide Dj Dice Defsquad’s versie van Rapper’s Delight op de draaitafel en Redman wist daar duidelijk meer raad mee dan zijn blowende broeder. Johnny Blaze kwam niet verder dan wat melodisch gemompel en het meebrullen van de chorus. Ook volgde er nog de instrumental van “Fuk Da Security” van Redman’s nieuwe en wederom uitgestelde Red Gone Wild album maar meer dan een reclame voor de nu in maart geplande release zat er niet in.

Na een krap uurtje was het dus vrij plots over en bekeek ik de sluitende gordijnen met een dubbel gevoel. Redman zijn show was uitermate vermakelijk en met de komst van Method Man had deze avond de legendarische status zo goed als in de baggy broekzak. Als de jongens uit New Jersey en Staten Island nog maar een kwartiertje langer samen hadden gerockt was de tent geheid afgebroken, had iedereen zich daarna zwetend en voldaan richting garderobe of bar begeven en was de status definitief veilig gesteld. Ik begrijp dat er in principe niet betaald is voor een Meth & Red show maar als de mannen dan toch samen op het podium staan, er ogenschijnlijk veel lol in hebben, er tijd genoeg is en het publiek duidelijk meer wil is het op z’n minst een gemiste kans om voor de derde keer op rij iets echt memorabels in Amsterdam neer te zetten.

Fixtures:
Hoogtepunt: de opkomst van Method Man
Dieptepunt: slechts 1 verse van Meth en de totale duur van dit dure concert
Bier: 2 euro en dus zonde om mee te gooien
Wc: gratis
Garderobe: 1 euro
Merchandise: helaas niet
Fotograferen: ja
Geluid: van zowel band als dj prima
Bezoekers: op het laatste moment uitverkocht
Damage: € 28,50 + reserveringkosten + lidmaatschap, is zeker achteraf gezien eigenlijk te veel (meer dan 50 eurocent per minuut!)
Cijfer: 7,5

Geplaatst door bowie op 30 december 2005