Redman – Red Gone Wild (Thee Album)

Het is traditie geworden dat de albums van Redman minimaal een jaar later verschijnen, maar op Red Gone Wild hebben we wel erg lang moeten wachten. Maar liefst zes jaar na Malpractice is daar eindelijk het officiële zesde album van de Funk Doctor. De titel van Redman’s laatste verwijst naar zijn eerste album (Whut! Thee Album_) alswel naar een softporno dvd-serie (_Girls Gone Wild) waarin Snoop al eens ‘host’ mocht spelen. In de tijd tussen zijn vijfde en zesde plaat verscheen Red in videogames, deed hij twee shows in Amsterdam (Uitmarkt en Melkweg), had hij een geflopte sitcom met Blackout!-buddy Method Man maar maakte hij ook drie toffe mixtapes. De twee Ill At Will-mixtapes maakten duidelijk dat Red nog steeds bezig was met het opnemen van nieuwe tracks en de Live From The Bricks-mixtape diende als opwarmertje voor Red Gone Wild.

Thee Album begint rustig met een slakkengang flow van de Funk Doctor over een al even slome beat van producer E3: “Welcome me back like Carter, Welcome back the father / Keep it gutter – no problem.” Fire is daarmee een goed gekozen intro, want hierdoor knalt de opvolgende track Bak Inda Buildin er dubbel zo hard in: “When I spit my rhymes, we gonna get you / To pump the music, to break ya neck to!” Red houdt het goot – geen probleem. Nauwelijks bekomen van deze twee en een halve minuut horen we dat Timbaland toch nog meer doet dan popliedjes voor Nelly en Justin componeren. Put It Down met schreeuwlelijk DJ Kool is de logische eerste single, maar haalt het niet bij de Timbaland producties die b.v. Jay-Z, en The Game voor hun singles gebruikten. Desalniettemin is Put It Down een track die het in de club goed zal doen zonder dat Red hier een kniebuiging voor heeft moeten maken. Het is 15 jaar geleden dat Pete Rock en Redman voor het laatst samenwerkten. Dit was voor de productie van How To Roll A Blunt die de b-kant vormde van Red’s eerste 12" Blow Your Mind. Voordat hun hernieuwde samenwerking invalt roept Red toepasselijk: “Bring em back!” Over de producties van Soulbrother Pete Rock zeggen we al jaren dat ze niet meer zijn wat ze waren en ook Gimmie One zal hierin geen ommeslag betekenen. De vocalen van Redman passen hier echter wel zo perfect op de beat dat het toch een geslaagde combo is geworden.

Na de verplichte skit begint Red Gone Wild met Sumtn 4 Urrbody de eerste zwakke plekken te vertonen. De MC’s in Red’s Gilla House click zijn al niet bijzonder getalenteerd en als je die dan ook nog eens op een downsouth-tune hoort rijmen ben je het heel snel zat. Helaas staan er op Red Gone Wild nog veel meer beats die zelfs de grootste Redman fan weinig plezier zullen schenken. Zo heeft Scott Storch bijvoorbeeld te goed geluisterd naar Grindin’ van The Clipse en ook Suicide en Get Em zijn nummers waarvan je hoopt dat de ‘shuffle’-instelling ze overslaat. Nog nooit stonden er zo weinig producties van Reggie’s ontdekker en mentor Erick Sermon op een Redman plaat. Pijnlijk, want ze waren nog nooit zo hard nodig. Rite Now en Soopaman Luva Part VI 1/2 bevatten de funk die een plaat van Redman nodig heeft. De beste E-double productie is echter Walk In Gutta met een tegenvallende Keith Murray en Erick Sermon (De bijdrage van Biz Markie is te verwaarlozen, want had zo uit Just Rhymin’ With Biz geknipt kunnen worden.)

Redman heeft onder de alias Da Mascot ook twee nummers voor Red Gone Wild geproduceerd. De disco-track Wutchoogonnado is al opvallend maar Gilla House zangeres Melanie Rutherford laat het nummer totaal verkeerd geplaatst klinken. De Gilla House Check was al een tijd te downloaden, maar blijft ook na vele luisterbeurten een uitstekende rauwe track die ook best tien jaar geleden uit had kunnen komen. Diz Is Brick City van producer Super DJ Clark Kent hoort ook in het rijtje van vijf tracks thuis die dit album dragen. Als je echter weet hoe Alchemist ooit dezelfde sample gebruikte voor de Say Yes single van Saigon dan is Diz Is Brick City toch wel stukken minder. Zelfs de samenwerking met Method Man, met wie Redman normaal gesproken altijd één van de betere tracks op een album maakt, is totaal ongeïnspireerd. We zullen het niet aan de weed, maar aan de beat wijten dat de chemie op Blow Treez ver te zoeken is. Ook Snoop en Nate Dogg zijn grote namen die een bijdrage leveren maar van Merry Jane maken ze zo ongeveer een parodie op zichzelf. Opnieuw is de productie een herkauwing van een herkauwing en is het bewijs geleverd dat Nate Dogg in de chorus geen garantie voor een catchy track hoeft te zijn. In zijn totaliteit bewijst het album op zijn beurt dat ook gruwelijke MC’s voor grote mate net zo goed zijn als de productie hen laat klinken. Om van Red Gone Wack te spreken gaat te ver, maar dit is geen album om wild enthousiast van te worden.

Tracklist:
01. Fire feat E3
02. Bak Inda Buildin
03. Put It Down feat DJ Kool
04. Gimmie One
05. Fuck Ur Opinion (Skit)
06. Sumtn 4 Urrbody" feat Blam, Runt Dawg, Ready Roc, Icadon & Saukrates
07. How U Like Dat feat Gov Mattic
08. Freestyle Freestyle
09. WutchooGonnaDo feat Melanie Rutherford
10. Walk In Gutta feat Erick Sermon, Keith Murray & Biz Markie
11. Dis Iz Brick City feat Ready Roc
12. Rite Now
13. Blow Treez feat Ready Roc & Method Man
14. Pimp Nutz
15. Mr. Ice Cream Man (Skit)
16. Hold Dis Blaow!
17. Get ’Em feat Saukrates & Icadon
18. Merry Jane" feat Snoop Dogg & Nate Dogg
19. Gilla House Check
20. No Mo Soopaman Luva (Skit)
21. Soopaman Luva Part VI feat E3, Hurricane G & Melanie Rutherford
22. Soopaman Luva Part VI 1/2 feat Hurricane G & Melanie Rutherford
23. Suicide

Meer info: http://www.funkdoc.com

Geplaatst door bowie op 12 april 2007