Wat hebben Nicki Minaj, Kid Ink, Pusha T, Juicy J, Waka Flocka Flame, Ace Hood, Lil Mama, Lil Twist, Busta Rhymes én uit Nederland Yellow Claw en Yung Felix met elkaar gemeen? Ehm, nee? Ze remixten allemaal de track No Flex Zone die telt als een van dé clubanthems van 2014. En die is afkomstig van een duo dat Rae Sremmurd heet, twee broers die totdat de hotte producer Mike WiLL Made It hen ondekte nog geen fatsoenlijke stap hadden gezet in de hiphopscene. Nu is hun debuutalbum SremmLife uit, oftewel de eerste grote hiphoprelease van 2015.
De jonge broers, voorheen opererend onder de naam Dem Outta State Boyz, worden op de bekendere Amerikaanse hiphopblogs regelmatig vergeleken met Kriss Kross. Onterecht, want dat waren echt eendagsvliegen. Hoe anders is dat bij Rae Sremmurd (lees de twee woorden achterstevoren en je leest de naam van Mike WiLL Made It’s label Ear Drummers)? Na No Flex Zone (62 miljoen YouTube-views!) verscheen No Type, dat het minder deed in de clubs, maar weer beter in de charts. Natuurlijk staan de twee hits op de plaat, maar wat biedt het album nog meer? Het antwoord op die vraag is simpel: korte zinnen of losse woorden die tot vervelends toe herhaaldelijk worden geschreeuwd op producties van Mike WiLL Made It. Kreten als ‘Up Like Trump’, ‘Lit Like Bic’ en ‘Unlock The Swag’ (tevens de tracktitels) zitten na één luisterbeurt in je hoofd geprent en komen er voorlopig niet meer uit.
Gaat het ook nog ergens over? Ja, in de coupletten wel: op Safe Sex Pay Checks raden Swae Lee en Slim Jimmy de luisteraar aan te genieten van het leven: Now I’m jumpin’ up and down off the Hennessy / I’ll probably wake up in the mornin’ with no memory en op My X kom je erachter hoe je liefdesverdriet kunt overwinnen. Voor de rest gaat het over vrouwen, (dis)respect vanuit de scene, drank, succes en geld. Op hoogtepunt This Could Be Us spant Swae Lee de kroon:
“Before that girl says anything
She gotta say please (Say please)
And I know they really wish we would ball ‘til we fall
I’m the big bad wolf, it’s a full moon, y’all
Toss the money in the air, girl
Watch how your dreams hit the floor..”
Ondanks dat het de sound van nu betreft, zijn Mike WiLL’s beats erg repetitief en voorspelbaar en ook het kinderlijk schreeuwerige stemgeluid van de mc’s kan al snel gaan vervelen. Gelukje: het album is maar 11 tracks lang, dus je hoeft niet 20 schreeuwerige wijsjes uit je hoofd te leren alvorens je dit weekend de club in gaat.
Toch kunnen we Rae Sremmurd niet afschrijven en bombarderen als one-hit-wonder. Daarvoor is het album te goed uitgeproduceerd, waarvoor alle credits naar Mike WiLL Made It. Voor ondergetekende is dit album dan ook niet echt een luisteralbum (daarvoor moet je écht in de mood zijn), maar verschillende tracks van de plaat tijdens een clubavond (of bijvoorbeeld een verjaardagsfeest, ook goed), zou ik niet erg vinden. En het lijkt me dat een act als deze ook zelf on stage een dik feestje kan bouwen. Zou Appelsap al een headliner hebben? Zo niet: haal deze jongens.
Tracklist:
01. Lit Like Bic
02. Unlock the Swag (Feat. Jace of Two-9)
03. No Flex Zone
04. My X
05. This Could Be Us
06. Come Get Her
07. Up Like Trump
08. Throw Sum Mo (Feat. Nicki Minaj & Young Thug)
09. Yno (Feat. Big Sean)
10. No Type
11. Safe Sex Pay Checks
