CD
Stones Throw is een label met lef en dat is in de muziek-industrie van de laatste vijf jaar op zich al opmerkelijk. Uniek is het dat het label van DJ en producer Peanut Butter Wolf zich in die industrie inmiddels al tien jaar op het drijfzand staande houdt. Ter gelegenheid van dit 10-jarig bestaan is er een tour door achtereenvolgens Japan, Europa en de VS aan de gang, en er is een verzamel cd met oud materiaal uitgebracht (recensies van beide zijn hier op Hijs te lezen). De Chrome Children cd kijkt echter niet meer achterom en bevat enkel nieuwe tracks van de diverse, zeer uiteenlopende artiesten die Stones Throw als thuisbasis hebben.
Chrome Children begint met Oh’s Zone, een geslaagde tijdreis waarin Oh No rapt over de al vaak bezongen goede oude tijden. Onderweg bedankt hij Tribe voor de vibes, Gang Starr voor de raw en Pete voor de horns. Vanuit het verleden worden we weer geconfronteerd met het heden, want hoe vaak zullen we nog moeten zeggen dat we Jay Dee missen. Dilla’s productie voor Guilty Simpson beukt als een deurwaarder tegen de deur en gaat eigenlijk veel te snel over in Jaylib’s Take It Back. Deze is stukken minder hard, maar Madlib’s typische rijmschema komt op deze Dilla beat goed naar voren. Net als Oh No neemt Madlib ons ook terug in de tijd. En ook hij noemt een zekere Pete Rock als één van zijn inspiratiebronnen.
Als je het over opvallende MC’s hebt kan je MF Doom onmogelijk overslaan. Over een productie van Madlib is Monkey Suite een donkere Madvillian track met één lange rijm van de man met het masker met als onderwerp ?. Ook MED heeft Madlib achter de knoppen. Helaas voor MED is dit de minste van de vijf Madlib producties op Chrome Children. De combinatie van veteraan Percee P en Madlib klinkt dan weer een level hoger. Percee P rapt en schept er op los terwijl Madlib’s alter-ego Quasimoto de coupletten van Raw Heat aan elkaar vastmaakt. No $ No Toke maakt ruimte voor de MC die Jay Dee ook was. Jammer dat de beat de lyrics van deze ode aan de cannabis plant ondersneeuwt, maar een reden hiervoor is niet moeilijk te bedenken. Niks nieuws aan de horizon bij nieuwkomer Roc C. Movin’ begint met een rust in vrede voor iedereen die ons is ontvallen. Roc C zegt vervolgens dat we ondanks dat verlies door moeten blijven gaan: “If I fall down, I’m gettin’ back up.” Deze laatste track waarop gerapt wordt, klinkt het meest standaard en is daarom de minste van de in totaal zeven pure hip-hop tracks op Chrome Children.
Dan blijven er nog maar liefst 12 nummers over die variëren van een instrumentale hip-hop compositie tot dance, tot jazz, tot jaren ‘80 pop, tot soul tot ?. Voor Stones Throw heads is Chrome Children waarschijnlijk een heerlijke mix van stijlen, maar voor een rechtgeaarde hip-hop fan verleggen de MC’s op dit vernieuwende label al genoeg grenzen. Kijk je altijd uit naar nieuwe releases door PBW of hou je van verrassingen dan moet je deze cd zeker checken.
DVD
De tweede disc in het hoesje is een dvd met daarop beelden van een Stones Throw showcase op het South by Southwest festival in Austin, Texas. De opnames van 17 maart 2006 zijn gemaakt door het Adult Swim team en laten korte sets zien van een hele reeks ST artiesten. Met een vijftal camera’s zijn er werkelijk kristalheldere beelden geschoten. Het geeft een goed beeld van de avond, maar soms komt dat wel erg koel over. Zeker de eerste tien minuten zijn totaal sfeerloos. Voor het slechts 40 centimeter hoge podium staat het overwegend blanke publiek MED, Percee P, Rocc C en Oh No te observeren. Misschien hadden ze deze dvd ook beter niet op een festival kunnen opnemen, want je krijgt het idee dat de helft van de zaal geen idee heeft waar ze naar staan te kijken.
Pas na een DJ-set van Peanut Butter Wolf (die overigens gebruik maakt van twee 1200’s en een I-book) komt de zaal wat meer in beweging en stijgt daarmee ook het kijkcijfer. Madlib krijgt het publiek op zijn hand, en hun handen in de lucht, maar raakt op de Jaylib banger The Red helaas de draad kwijt. Zo sluit hij zijn setje stukken minder af dan mogelijk was. De hoofdact is terecht voorbehouden aan Metal Face Doom. Samen met Madlib staat hij als Madvillian op de flyer en het podium. Zij krijgen het meeste applaus en de meeste tijd op de dvd. Over dat masker is trouwens nagedacht want er is precies genoeg ruimte om een SM58 voor de mond te houden. Doom spit tien goed verstaanbare nummers de zaal in.
Tussen de acts door verschijnt er steeds wat korte en vaak grappige informatie in beeld. Zo leren we waar de afzonderlijke letters in de naam Madlib voor staan en dat Doom het liefst gympies maat 10,5 van het merk Ellesse draagt. De reden dat de optredens van Dudley Perkins, Georgia Ann Muldrow en Aloe Blacc niet op de dvd staan wordt ook genoemd; de cameracrew was dronken.
Naast de krappe drie kwartier durende live-registratie staan er ook interviews met labelbaas Peanut Butter Wolf en Madlib op de dvd. Voor de fan is het best aardig om te horen hoe PBW op de naam Stones Throw kwam en hoeveel kamers met vinyl er in het huis van Madlib zijn. Wat de dvd echter mist is sfeer en een hoofdstukindeling bij het live-gedeelte, maar samen met de interviews is de dvd een aardig extraatje. Gezien als totaalpakketje met de cd is Chrome Children daarom een must have voor Stones Throw fans.
Meer info: http://www.stonesthrow.com
Lees ook:
Stones Throw Chrome Children tour
“Stones Throw 10 years ":https://hiphopinjesmoel.com/audioreviews/1967
CD tracklist:
01. Oh Zone – Oh No
02. Clap Your Hands – Guilty Simpson
03. Take It Back – Madlib
04. None In Mind – Koushik
05. Nothing Like This – J Dilla
06. Do A Couple Of Things – James Pants
07. Monkey Suite – Madvillain
08. Simply A Joy – Georgia Anne Muldrow
09. All I Know – M.E.D.
10. Wassup World? – Dudley Perkins
11. Raw Heat – Percee P/Quasimoto
12. No $ No Toke – Jaylib
13. Drama – J. Rocc
14. Movin’ – Roc C
15. Dream(s) – Gary Wilson
16. Third Rock – Pure Essence
17. What Now – Aloe Blacc
18. Turned Around – Baron Zen (PBW remix)
19. Nino’s Deed – Young Jazz Rebels
