P-Money kwam de muziekindustrie binnen via DJ competities. Succes in zijn thuisland kreeg hij met de single Stop The Music (met de Nieuw-Zeelandse rapper Scribe), afkomstig van zijn album Magic City (2004). Ook in Australië deed die single het goed. Hij won een award voor ‘beste producer’ bij de New Zealand Music Awards. Maar de producer wilde meer dan alleen succes down under. Om Gratitude te maken stak P-Money de sloot over en meerde aan in Amerika om daar te werken met prominente mensen. Waar hij op Magic City hulp kreeg van namen als Akon en Bobby Creekwater en een hoop Nieuw-Zeelandse artiesten, verraadden de singles die van Gratitude uitkwamen al wat we konden verwachten: samenwerkingen met de top van de Amerikaanse underground hiphopscene. Het album start met Welcome To America waarop Skyzoo en Havoc allebei een verse mogen verzorgen. Zij heten P-Money na zijn oversteek welkom in de Verenigde Staten. De track zet met zijn hypnotische piano en strijkers perfect de toon voor de rest van het 15 tracks tellende beatsfestijn. Meteen daarna rolt de producer de rode loper uit voor Billy Danze en Lil’ Fame, die op hun beurt duidelijk maken dat ze The Hardest zijn. Het resultaat is immens: een op hoorns gedreven boombapproductie waarop de leden van M.O.P. opscheppen zoals alleen zij dat kunnen.
Evenals op zijn vorige plaat is P-Money niet te beroerd om talenten uit thuisland Nieuw-Zeeland een plekje te gunnen op zijn project. Zo staat r&b-zangeres Aaradhna op een track met Talib Kweli, waarin ze samen goede vibes verspreiden zodat niemand hun Celebration Flow kan ruïneren. Het trio zet een prima ode aan het einde van de werkweek neer.
De oldschool aanvoelende productie van Break It Down heeft wat swingends door een subtiele drumlaag die gepaard gaat met een blazerssample. Ideaal om twee stijlen te combineren, moet de gastheer hebben gedacht. Waar Fashawn een uitgesproken en luchtige flow neerzet, heeft Freddie Gibbs genoeg aan een ingetogen delivery.
Het album bevat luchtige en soulvolle tracks (Celebration Flow, Say It Again) maar heeft ook een duistere kant. Killuminati (waarop Buckshot zijn complottheorieën met de wereld deelt) is een track die zo uit de jaren 90 had kunnen komen met zijn gruwelijke baslijn en strings. Dat, in combinatie met de scratches in het refrein, doet denken aan een DJ Premier-productie. Een ander hoogtepunt is The Professional, waarvoor Roc Marciano achter de microfoon stond om zijn karakteristieke, verhalende bars op de grimmige sample based beat te spugen. Enige minpunt aan de plaat is afsluiter Finding God, waarop P samenwerkt met @Peace. Een erg langzame track, daar waar een echte banger het album beter had afgesloten.
Door middel van Gratitude demonstreert P-Money op een album hoe de hiphopscene volwassen is geworden en hoe divers deze tegenwoordig is. Hij sluit zijn thuisland niet buiten door de deal met Duck Down, heeft veteranen als Buckshot en M.O.P. aan boord en geeft ook ruimte aan ‘nieuwere’ acts als Fashawn en Pac Div. Hoewel het album echt gericht is op de Amerikaanse markt, passen de Nieuw-Zeelandse featurings goed in het plaatje. Dit is meer dan zomaar wat harde beats en toffe lyrics. Gratitude, ondanks dat het een producersalbum is, is een samenhangend geheel en zonder zelf een woord te zeggen, drukt P-Money zijn stempel op de plaat. Het zal niet verbazen als de op dit album aanwezige rappers vaker beats zullen gaan shoppen bij de man uit Nieuw-Zeeland. Een aanwinst voor hiphop in Amerika.
Tracklist:
01. Gratitude Intro
02. Welcome to America (feat. Skyzoo & Havoc)
03. The Hardest (feat. M.O.P)
04. Break It Down (feat. Freddie Gibbs & Fashawn)
05. 11th Break
06. Celebration Flow (feat. Aaradhna & Talib Kweli)
07. Reminisce (feat. Blaison Maven)
08. Silver Beat
09. Say It Again (feat. Monsta G & Pac Div)
10. Killuminati (feat. Buckshot)
11. Honey (feat. Nicole Wray & Jamall Bufford)
12. My Baby (feat. STS & Nicole Wray)
13. I Know Interlude
14. The Professional (feat. Roc Marciano)
15. Finding God (feat. @Peace)
