Het is een zeldzaamheid: rapgroep Onyx die een buitenshuize verschijning maakt en daarbij ons land aandoet. Sticky Fingaz en Fredro Starr zijn met de trein vanuit Zürich afgereisd naar Tilburg om daar hun enige show in Nederland te geven op zondag 15 maart. Vince Carter is nog niet gestopt met dunken en speelt tegenwoordig bij de New Jersey Nets. Laten we kijken of Onyx nog steeds harder slamt…
Voordat ze het podium betreden staat er niemand minder dan C.A.N.E. (a.k.a. Red Light Boogie) zijn opwachting te maken voor een bescheiden aantal mensen, aldus voor het daadwerkelijk zover is. Het decor van de grote Dommelsch Zaal in de 013 is voor dit event omgetoverd in een iets minder kolossale ruimte en dit is maar goed ook. Je zou zeggen dat een elk zichzelf respecterend hiphopfan wel eventjes tijd maakt om deze heren aan het werk te zien, maar niets blijkt minder waar. De opkomst laat vooralsnog dus duidelijk wat afweten. Dat de kwantiteit bezoekers niet onderdoet aan de kwaliteit van de avond gaat later nog blijken, want het belooft nog een behoorlijk potje raggen te worden.
Rond kwart over negen is het de beurt aan C.A.N.E. om de avond officieel te openen. Mensen zijn logischerwijs zeer benieuwd naar wat deze man in petto heeft voor 2009. Na een forse muzikale pauze ingelast door de rapper zelf is het tijd om de hongerige fans dit jaar te bestormen met zijn eerste echte wapenfeit, gevuld met bekoorlijke featurings. Zo horen we wanneer de Red Light Boogie zijn show opent een gastbijdrage van Rock (Heltah Skeltah) op het refrein en wordt er daarnaast hevig gespeculeerd over bijdrages van onder andere Redman.
Genoeg over dat. Het is nu C.A.N.E. die solo zijn mannetje moet staan on stage, en dit doet hij voortreffelijk. Geheel gekleed in een leger camouflage outfit bestormt hij de stage zo zelfverzekerd als het maar zijn kan. Alsof hij nooit weg is geweest. Zijn nieuwe nummers worden met volle overgave uitgevoerd door de beste man en mensen in het publiek kijken elkaar aan om in overeenstemming te knikken dat het wel goed zit. Een opvallend stuk op het eind van de show is de intro van de afsluitende track, waarbij de MC, gehuld in zijn camouflage hoodie een paar robotbewegingen maakt op het geluid dat de DJ hem voorschoteld. Zo wordt er denkbeeldig een plaat opgezet, meerdere keren de naald op de plaat geplaatst en wordt er gescratcht door de rapper alvorens de track instart. Wanneer de spanningsboog zijn toppunt bereikt knalt er een harde beat met operasamples in en is het daarna helaas al gedaan met de indrukwekkende, maar zeer korte show van Red Light Boogie.
Na een aantal plaatjes van plaatjesdraaier Daan is het toch echt de tijd om de hoofdact van deze avond te aanschouwen. Host Lentini zweept het publiek nog kort op en een energieke Sticky Fingaz en compagnon Fredro Starr betreden het podium. Ze hebben er duidelijk veel zin in en vanaf de eerste seconden staat het publiek al te springen op classics als Last Dayz en Throw Ya Gunz die door de speakers dreunen. Aan een echte introductie doen ze niet en Sticky Fingaz is helemaal in zijn element en hyperactief op en neer aan het rennen…totdat hij de torenhoge boxenset in de hoek van het podium ziet staan. Zonder enige twijfel klimt hij zoals een professionele klimmer het zou betamen de boxenset op om vervolgens net als de authentieke King Kong onrust te stoken op grote hoogte. Het publiek is blij verrast met de twee energiekelingen die hun rugged & raw verschijning van de video’s zozeer waarmaken.
Vaak wordt er teruggegrepen naar oud materiaal en dit is een juiste keuze gebleken, omdat het merendeel van de crowd daar overduidelijk op zat te wachten. Zo komen classics voorbij in de vorm van Bacdafucup, Da Nex Niguz en Shut ’Em Down. Bij laatsgenoemde worden nog even de nodige shoutouts gegeven aan onder andere DMX en Wu-Tang Clan, en moet Mobb Deep het ontgelden met een uithaal in de vorm van “…They used to be my nigga’s, till’ they fucked with some fake ass industry mofo’s.” Duidelijke zaak. Wanneer bijna al het klassieke materiaal van de hiphopgroep de revue heeft gepasseerd is het tijd voor het anthem dat garant staat voor nog een laatste energieboost in de zaal. Het is tijd voor Slam Harder. Helaas wordt het nummer niet afgemaakt en laten ze het publiek achter met niets meer dan een verse en het refrein, in tegenstelling tot de volledige uitvoering van andere tracks eerder op deze avond.
Wie dacht dat het daarna afgelopen was heeft het mis, maar of we daar zo blij mee moeten zijn is een tweede. De solide show kent door doorzetting van de show namelijk een slap einde, doordat er veel nieuw materiaal aan het licht komt waar het publiek duidelijk nog geen kaas van heeft gegeten. Desondanks hebben de mannen hun uiterste gegeven op deze avond en wordt er wederom bewezen dat de ouwe rotten in het vak live negen van de tien keer beter uit de verf komen dan de newbe’s. Who slam harder? Als we zouden moeten kiezen tussen een Onyx of een willekeurige hedendaagse rapper wordt het toch echt Onyx. Duidelijke zaak.
Fixtures:
Hoogtepunt: het fanatieke publiek
Dieptepunt: korte optreden van C.A.N.E.
Bier: 2,- euro (1 munt)
WC: gratis
Garderobe: 1,-
Merchandise: ja
Fotograferen: ja
Geluid: goed tot zeer goed
Bezoekers: circa 550
Showtime: 21.15
Curtains closed: 00.00
Damage: 17,50 (Excl. servicekosten)
Cijfer: 8
