1. Wakedafucup Intro
Niggas sleeping, better wake da fuck up! Duidelijk toch? (Dit intro is eigenlijk gewoon het refrein van de track Wakedafucup).
2. Whut Whut
Sticky Fingaz en Fredro Starr zijn nog steeds heel boos, in unieke Onyx-stijl bedreigen ze je met verminking en moord. Ja, zo’n album gaat het dus worden. De beat is van de Duitse producersgroep Snowgoons, zij hebben heel het album gedaan. Snowgoons weet wel raad met agressieve rap-acts, zoals al te horen was op Sparta, het album dat zij met M.O.P. maakten.
3. We Don’t Fuckin Care (ft. A$AP Ferg & Sean Price)
Naast een strap is het gezicht van Sticky Fingaz het laatste wat je ziet voor je sterft, Sean P trekt je armen van je lichaam en gebruikt ze als drumstokken, maar het is A$AP Ferg die met zijn binnensmondse gebrabbel de aandacht trekt: Hello, I’m fergi fergi / diamond teeth, looking pearly. Weinig inhoud, maar de vier heren stijlen er op los op misschien wel de beste track van de plaat.
4. Hustlin Hour (ft. Makem Pay)
Onyx en Makem Pay houden het puur, ze fucken niet met bloem. Geen van 9 tot 5 maar van 12 tot 12. Er zit lekker veel vaart in deze track met een voortstuwende beat. 95 beats per minuut bouncen.
5. Buc Bac
Net als op de vorige drie tracks wordt de beat weer onderverdeeld in verses van 16 bars en een hook van 8 bars (de standaard in hiphoptracks). Op zich is er niks mis met deze opbouw, maar het begint een beetje voorspelbaar te worden. De hook is wel erg opzwepend en de donkere boom-bap beat werkt goed, maar toch begint de verveling toe te slaan.
6. The Tunnel (ft. Papoose & Cormega)
De Tunnel is de gevaarlijkste nachtclub van de wereld. Dealers, hoeren, moordenaars, verkrachters; allemaal feesten ze mee tijdens dit New Yorkse onderonsje. Vooral Papoose komt hard op deze track, hij blijft knap op dezelfde klanken rijmen en weet met iedere 2 bars tot je verbeelding te spreken: Unemployed, ex-con, thug thuggin’with no jobs / Chain snatchers, stick up killers who came to gold rob
7. The Realest
Zes nummers in het album is Onyx nog steeds vooral boos. Ze zijn de ziekste en de echtste, alsof we dat ooit zouden durven te vergeten. The Realest is zeker geen slechte track, je skipt hem niet, maar hij blijft ook niet echt hangen.
8. Wakedafucup (ft. Dope D.O.D.)
Nog meer moord en doodslag, ditmaal met (onze jongens) Dope D.O.D. De Groningers zijn een welkome afwisseling, ze benaderen de beat op een net iets andere manier waardoor hetzelfde onderwerp opeens prima te pruimen is. Skits Vicious zit heerlijk laid-back op de beat en Jay Reaper pakt hem juist double-time. Goed om te horen dat deze Nederlandse jongens hun mannetje kunnen staan naast een rapper als Sticky Fingaz.
9. Dirty Cops (ft. Snak the Ripper)
Die goeie ouwe boys in blue blijven een geliefd onderwerp, zeker als ze niks anders doen dan sweet & sour eten bij de chinees en maar 23 dollar per uur verdienen. Dirty cops hoeven niks te proberen want de mannen van Onyx kennen hun rechten.
10. Boom!!
Eindelijk een flow en een beat die anders aanvoelt dan het leeuwendeel van het album. De scratches in het refrein werken heel goed als rustmoment en daardoor klinken de schreeuw-raps van Fredro en Sticky opeens een stuk frisser. De dynamiek van Boom!! maakt het nummer en zou op tracks als The Realest en Buc Bac ook niet hebben misstaan.
11. Trust No Bitch
Hiphop is een vrouw en vrouwen zijn niet te vertrouwen. Sticky Fingaz vindt dat You haven’t been the same since you moved down south en hij heeft pictures and videos, the tweets won’t quit, I even heard you been sucking some R&B dick. Als je Onyx moet geloven, is het niet bijzonder goed gesteld met de hedendaagse hiphop.
12. One 4 da Team (ft. Reks)
Door het refrein When the jump off, take one for the team zou je denken dat het nummer over vriendschap en loyaliteit gaat, maar in de verses hoor je daar niks van terug. Los van het concept-op-losse-schroeven is dit wel de meest muzikale track van Wakedafucup. Het orgeltje in de beat brengt het nodige drama met zich mee en de overslaande schuurpapierstem van Sticky Fingaz leent zich perfect voor deze sfeer.
13. Hammers On Deck
Pistolen! Daar hebben ze het nog niet over gehad. Deze track is net zo inspiratieloos als het onderwerp. Het refrein-van-één-zin herhaalt zich net iets te vaak en is op zich al niet zo sterk. Albumvullertje.
14. Turndafucup
Ook op de laatste track willen Onyx en Snowgoons ons zien schreeuwen en springen, maar we kunnen niet meer! Een album met alleen maar bangers is echt te veel van het goede. We hebben heel dope en minder geslaagde tracks gehoord, maar nu begint alles op elkaar te lijken en zijn we alleen maar moe. Waarschijnlijk zullen alleen de echte die hards de woordspelingen op deze hekkensluiter nog kunnen waarderen: I’m way too loud, I don’t need no neighbours/ shorty ain’t giving head? Well, that’s a no-brainer.
Onyx blijf Onyx en dat is bewonderenswaardig. Ze trekken zich weinig tot niks aan van de hitlijsten of van hun eigen status. Helaas missen de tracks dynamiek en het album variatie. Waarschijnlijk was Wakedafucup met een veelzijdigere producer een wat beter behapbaar album geworden, nu moet iedereen zijn favoriete tracks maar aan zijn eigen Onyx greatest hits tape toevoegen. Die van mij zijn in ieder geval We Don’t Fuckin Care, Wakedafucup en Boom!!.
