N.E.R.D geeft prima show in Watt

Nadat N·E·R·D vorige maand in een uitverkocht HMH stond, besloten de mannen dit nog een keer dunnetjes over te doen in de Watt. Een kleinere zaal, waardoor het optreden een stuk intiemer kan aanvoelen. Ook dit optreden was binnen een korte tijd uitverkocht, dus de verwachtingen lagen hoog.

Het voorprogramma zou worden verzorgd door Dio, alleen is hij helaas nergens te bekennen. Dus wordt het wachten op de hoofdact. En dat duurt lang: uiteindelijk duurt het twee en een half uur voordat de mannen, zonder Chad Hugo, het podium dan eindelijk betreden. Ondanks dat het publiek zichtbaar geïrriteerd is door het lange wachten, gaat het vanaf de eerste tonen van Anti Matter direct helemaal los. De tienermeisjes die smachtend stonden te wachten op Pharrell Williams worden alle kanten opgeworpen en ook de wat minder stevig gebouwde fotografen (zie ondergetekende) krijgen het zwaar te verduren. Na de heftige opening komen ook de wat rustigere nummers van het album Seeing Sounds aan bod. Wat bij de al eerdere nummers opviel wordt hier heel duidelijk bevestigd: de microfoons van Pharrel en voornamelijk Shay staan zacht, ontzettend zacht. Wanneer de instrumenten ook maar een klein beetje aan zetten vallen beide MC’s volledig weg. De rustigere nummers worden opgevolgd door een medley van nummers van In Search Of…, wat toch wel met grote afstand het beste album van de band is, en dat laat het publiek ook duidelijk merken. Het publiek zong het grootste gedeelte van de nummers al mee, maar bij nummers als Provider zingen ze Pharrell en de rest van de band volledig weg. De medley eindigt met Rockstar en dat is het begin van al die harde nummers die nog moesten komen waaronder natuurlijk Lapdance. Pharrell heeft speciaal voor de gelegenheid Rotterdam omgedoopt tot RideorDie, hij wil het publiek dit laten scanderen, alleen kiest het publiek er voor Rotterdam terug te blijven roepen. Na dit korte intermezzo knalt de band verder met Spaz, waarbij mensen vanuit het publiek het podium mogen betreden om mee te springen. De energie knalt van het podium af, alleen dat je de teksten van de persoon naast je moet horen in plaats van uit de mond van Pharrell en Shay is toch een groot minpunt.

Met een simpel gedag loopt de band het podium af, want iedereen weet dat er toch een encore aankomt omdat de twee grootste hits nog niet langs zijn gekomen. De manier waarop dit encore wordt ingezet is het hoogtepunt van de avond. Terwijl de mannen nog in de coulissen staan, begint het publiek massaal “all the girls standing in the line for the bathroom” te scanderen. Hetgeen niet alleen voor kippevel bij mij zorgt, maar ook Pharrell en de rest van de band zijn zichtbaar onder de indruk. Ook She wants to move kon natuurlijk niet uitblijven en de avond wordt afgesloten met nogmaals Everyone Nose maar nu op de melodie van Seven Nation Army van de White Stripes. Al met al was het een prima optreden, een band als N·E·R·D. komt een stuk beter tot z’n recht in een zaal als Watt dan in een zaal met een capaciteit van 5.000 man. Het was dan wel even wachten, maar op welke grote Amerikaanse artiest moet tegenwoordig niet meer gewacht worden? De avond had maar één echt groot minpunt en dat was het volume van de microfoons.

Fixtures:
Hoogtepunt: Encore
Dieptepunt: Volume microfoons
Bier: 2,30
Wc: gratis?
Garderobe: 1,-
Merchandise: shirts, cd’s
Fotograferen: toegestaan
Geluid: Goed (behalve microfoons)
Bezoekers: 1200
Damage: 31,- (excl.)
Cijfer: 7,5

Geplaatst door bowie op 20 december 2008