Bij het zien van de tracklist van Nas’ Hiphop is dead een paar maanden terug, sloeg de schrik me om het hart. Producties van mainstream hitmakers als Will.I.Am en Scott Storch, weinig originele gastrappers als The Game, Snoop Dogg en Kanye West. Met zijn teleurstellende _Street’s Disciple _ in m’n geheugen, was ik bang dat Nas’ albumtitel wel eens meer op z’n plaats zou kunnen zijn dan ooit tevoren.
Vanaf de eerste scherpe zinnen op de up-tempo banger Money over bullshit bewijst de QB veteraan in ieder geval mijn ongelijk. Ongekend gretig begint Nas met een portie opschepperij: “Afraid not of none of you cowards but of my own strength.” Een heerlijk begin, wat de inleiding is van een album dat klinkt als een doordacht geheel. Enerzijds laat Nas zijn ongenoegen over het hedendaagse niveau van rappers in vrijwel elke track doorklinken, anderzijds bewijst hij zelf nog altijd een van de beste MC’s te zijn.
Op Where are they now geeft Nas props aan rappers uit vorige generaties die volgens hem te weinig aandacht krijgen en vergeten dreigen te worden. Om de sfeer van nostalgie compleet te maken is de oldschool beat gebaseerd op een sample van James Browns Get up, get into it, get involved. De hier op volgende titeltrack laat niets aan duidelijkheid te wensen over. Op de door Will I.Am. lekker omgevormde beat van Thief’s theme (van Nas’ vorige album) verklaart Nas hiphop dood. Een logisch vervolg is dan Who killed it? In een verhaal vol beelden, metaforen en verwijzingen naar rappers, hiphopklassiekers en ontwikkelingen binnen het genre, probeert Nasir Jones de moord op te lossen. Hoewel hij andermaal laat horen tekstueel een meester te zijn, gaat zijn stemvervorming op deze track wel vervelen. Ook is de productie van Salaam Remi wel erg kaal en overdreven back to basic.
De drie bovengenoemde nummers geven duidelijk aan dat Hiphop is dead eigenlijk in zijn geheel geluisterd dient te worden. De kracht zit hem duidelijk in het concept achter het album, want qua beatkeuze, die wel duidelijk beter is dan op Nas’ twee laatste werken, is het af en toe nog matig. Zo is de rustige Westcoast-productie van Scott Storch op Play on playa gewoonweg saai. Tel daarbij op het uit de toon vallende onderwerp en de simplistische verse van Snoop en je hebt een skiptrack te pakken.
Dat Nas niet alleen nog kan scoren door zijn gal te spugen op de huidige generatie hiphoppers, blijkt op zijn lang verwachte samenwerking met Jay-Z. Black Republican heeft een bombastische productie van L.E.S., die het rapplezier in beide MC’s naar boven lijkt te brengen. De voormalige rivalen flowen soepel als in hun beste dagen. Zelfs de collabo met vrouwlief Kelis, Not going back, pakt dit keer goed uit. Waar de zangeres op vorige samenwerkingen vooral irritant aanwezig was, vult ze Nas nu goed aan op het gevoelige refreintje. Nas geeft z’n eeuwige verbintenis met ‘de hood’ mooi weer, maar laat duidelijk weten dat die tijd voorbij is voor hem.
Hiphop is dead is tekstueel gezien Nas op z’n best. Op een enkele track schiet de productie te kort, maar dit wordt grotendeels gecompenseerd door de teksten en de algemene sfeer; een mix van nostalgie, droefenis, maar uiteindelijk toch ook hoop. Hoop die zeker gerechtvaardigd is, als je hoort hoe overtuigend Nas zijn eigen albumtitel bevestigt, door te klagen over de staat waarin hiphop verkeert, en daarmee tegelijkertijd het tegendeel bewijst.
Tracklist:
01. Money Over Bullshit
02. You Can’t Kill Me
03. Carry On Tradition
04. Where Are They Now
05. Hiphop Is Dead feat. Will.I.Am.
06. Who Killed It?
07. Black Republican feat. Jay-Z
08. Not Going Back feat. Kelis
09. Still Dreaming feat. Kanye West & Chrisette Michele
10. Hold Down The Block
11. Blunt Ashes
12. Let There Be Light feat. Tre Williams
13. Play On Playa feat. Snoop Dogg
14. Can’t Forget About You feat. Chrisette Michele
15. Hustlers feat. The Game & Marsha Ambrosius
16. Hope
Meer info: http://www.defjam.com
