Totdat die bewuste instrumental dit jaar opeens opdook op Mr. Scruff’s laatste album. Ongeveer dan, want het bleek een soort verwaterde versie die lang niet zo goed was als op Solid Steel. Maar nou wist ik in ieder geval zeker dat er een 12" van was, en een half uur later had ik ‘m besteld, Ug! (en lang leve internet)
Met Mr Scruff heb ik een beetje een haat-liefde verhouding. Sommige tracks zijn helemaal prpo, maar over het algemeen luister ik z’n albums met m’n vinger op de skip knop. Het prettige van 12" is, dat er geen skipknop op platenspelers zit en dat er maar 1 track per kant op staat. Let’s put the needle to the record:
A-side:
1. Get a move on.
In 1 woord: Wack. Maar toch ben blij met deze track. Waarom? Dit nummer was al een keer uitgebracht op vinyl, en toen uitverkocht. Daarom hebben ze ‘m nog maar een keer geperst, met een andere b-side. En daar ben ik gelukkig mee! (zie hieronder)
B-side
1.Ug.
Rockt harder dan oldschool electro. Harder dan alles eigenlijk. Verwijder alle breekbare voorwerpen in een straal van 3 meter rond je speakers, draai de volumeknop een halve slag rechtsom, werk je moeder/vriendin/buren het pand uit en luister. Voel je ’m ?
2. Ug beats. Het is me niet helemaal duidelijk waarom dit erop staat. In principe is het gewoon de intro van de vorige track, maar dan wat langer. Wel leuk om misschien ergens overheen te mixen maar verder nutteloos. Zonde van het vinyl.
Zit ik nog een beetje met de rating in m’n maag, want eigenlijk is alleen de b-kant PRPO! De a-kant is helemaal niks dus hij krijgt een…..
