In Middelburg was een festival georganiseerd: Meker PRRRT! POW!! Dus deze "meneer" is afgereisd om eens te kijken hoe PRRRT POW!! die shit was.
Jottem! Een festival dat al om 1 uur ‘s middags begint en om 2 uur ’s nachts eindigd. Gewoon 13 uur lang non-stop die basis hiphop shit. En dat in een uithoek als Middelburg. Ja: Middelburg, niet Damsko, Roffadam of Oetka, maar Middelburg. Het enige probleem als je daar om 1 uur al wil zijn, is voor mij dat ik al om 9 uur op moet. Maar dat heb ik er wel voor over om een beetje te reprezendmasten.
Na een onwijs lange bus-/treinreis eindelijk aangekomen bij het Meker skatepark om 1 uur en wat bleek? De boel was nog niet eens officieel open! Gelukkig was die vibe daar zeer relax en kon ik al wat rondwandelen om te zien hoe ze nog druk bezig waren met het opbouwen van het podium. Op het deel wat al klaar was, stond de DJ-tafel met daarachter DJ’s Nutron en Element P die rustig die dikke beats de zaal inpompten. Vreemd gezicht: mannen die druk bezig zijn met schroeven, boren, timmeren en zagen met als muzikale begeleiding KRS-One in plaats van de ge-eikte Fransje Bauer. Niet veel later was er een kassa geregeld en kon ik braaf mijn entree betalen. Maar het geknutsel aan het podium ging stug door.
Buiten waren Font, Wolf, Rumbl, Gek en Anus al druk bezig op een wandje hun kunsten te vertonen, wat dan ook veel bijkijks kreeg. De hele middag was het dus vooral een beetje heen en weer lopen tussen de zaal waar de muziek speelde, een paar banken bovenop de ramps stonden opgesteld en het bier te koop was en buiten waar Font, Wolf, Rumble, Gek en Anus flink in de weer waren. Dit ging allemaal door tot zo’n uur of vier toen Pluspunt begon…
Vrolijke beats, Brabants accentje en flink brutale mond zouden een redelijke succesformule moeten zijn, ware het niet dat de heren zich nogal stoorden aan de weinige reacties van het publiek. Lettend op de tijd en het feit dat ze redelijk buiten hun normale circuit speelden, gooi daarbij dat ze openings-act zijn, zou je het uitblijven van een overweldigende reactie van het publiek eigenlijk wel kunnen verwachten. Maar goed: eigenlijk ben ik nu ouderwets aan het mierenneuken, want buiten dit dingetje heeft Pluspunt weldegelijk de potentie om ver te komen. Ze leverden vrolijke party-hiphop afgewisseld met een serieuze noot en een leuke interactie met het publiek.
Hierna was het de beurt aan Het Gezelschap. Een intro van Bassie & Adriaan werd opgevolgd door een knallend optreden van deze 3 MC’s en 1 DJ. En meteen werden we met onze neus op het feit gedrukt dat de ingehuurde PA-set eigenlijk niet geschikt was voor deze avond. Telkens als het volume enigzins richting lekker pompend dreigde te gaan, gooide de ingebouwde limiter de boel uit. En bij de enthousiaste schreeuwerds van Het Gezelschap was dit dus om de haverklap. Helaas zou het zich niet tot dit ene optreden beperken, maar deze avond wel vaker voorkomen dat het geluid veel te wensen overliet. Maar goed, op het moment dat het geluid het wel (redelijk) deed, zat de sfeer er goed in bij deze groep. Een erg energieke performance met lekker knallende beats maakten dat ik behoorlijk onder de indruk was van deze heren en ze zeker wel een keertje met een betere PA zou willen zien.
Na het Gezelschap viel de beurt aan Neo & Manu. Manu opende gedurfd met een acapella waar in de eerste paar regels het publiek nog vrij onbeschoft doorheen praatte, maar al spoedig werd het stil in de zaal en luisterde iedereen aandachtig. Hoewel ik de muziek van deze twee heren eigenlijk niet echt trek, leveren ze on-stage een intense show waar ik mijn pet voor afneem. Respect! Oso vergezelde dit duo tijdens het optreden en mocht de beats aanzetten. Als beloning mocht hij in het midden van de show nog een freestyle droppen die hylarisch was. Hierna volgde weer de rest van de show van Neo & Manu vol diepe, serieuze teksten.
Macro & Che hadden er een behoorlijk zware dobber aan om hierna niet geheel in het niets te vallen. Hun luchtige ode aan het studentenleven is toch van een heel ander kaliber dan de zware politieke show van Neo & Manu, maar het was desalnietemin erg vermakelijk. Macro en Che vullen elkaar op het podium goed aan en de versterking met de DJ die het geheel aanvulde met scratches zorgden voor een relaxte sfeer die het publiek ook oppakte. Geen moshpits of iets dergelijks, maar het publiek begon wel een steeds vrolijkere en uitbundigere vibe te krijgen.
Nu het publiek toch zo actief begon te worden, kwam ook het “actievere” onderdeel van het festival, namelijk de breakdancers. De gemoedelijke vibe van de rest van de dag was ook hier nog steeds aanwezig, hoewel je normaal tijdens het breaken onder de b-boys een erg competatieve vibe voelt. Maar hier liet iedereen gewoon zijn ding zien met soms een komische act eromheen en was er zelfs tijd voor een klein jongleer-actje van Bathmutz. Wat me wel opviel tijdens het breaken was eigenlijk hoe goed zo’n skatepark zich daar dan voor leent. Doordat de meeste op alle ramps stonden die aanwezig waren, was er voldoende ruimte op de vloer voor de breakers zelf, wat de uitvoering van windmills en dergelijke een stuk makkelijker maakte, omdat er minder naar uitgekeken moest worden of dat het publiek niet geraakt werd.
Maar al dit party-en maakt hongerig en dus had de organisatie daar rekening mee gehouden door tijd in te lassen om te gaan eten. Opzich een erg goede zet, want zo kan je een broodnodig bodempje leggen voor de rest van de avond zonder iets van de acts te missen. Dit gaf je gelijk de gelegenheid om de graff te zien die de graffers hadden achtergelaten. Erg indrukkwekkend, zoals ik eigenlijk wel van deze heren gewend ben.
Wat ik dan wel weer minder vond, was dat deze schaft wel erg lang duurde, waardoor het geheel wat inzakte qua sfeer. Beetje jammer eigenlijk…
Maar eindelijk was het tijd geworden voor Kisa om dat podium op te klimmen. Dikke beats van DJ Psar rammelden door de boxen de zaal in en Kisa had het samen met zijn back-up (die uiteindelijk toch nog op kwam dagen) duidelijk naar zijn zin. Dat Kisa een rapper is die niet alleen een grote mond heeft, maar ook de daad bij het woord voegt werd duidelijk toen hij onder de track “Down Met De NS” voor een half jaar aan treinkaartjes de zaal in slingerde. Helaas vond zijn support van het openbaar vervoer weinig steun onder het publiek, dat waarschijnlijk met de treinstakingen in het vooruitzicht alles wat zich op het spoor beweegt het liefst met blote handen om zou willen brengen. Maar goed, Kisa zette zich er vlug overheen en ging vrolijk door met de rest van zijn show vol positieve hiphop.
Een veel grotere tegenstelling met Mr. Morbid & Monolog die hierop volgden was er bijna niet. Duistere beats en zieke teksten maakten deze act tot een buitenbeentje in de hele line-up. Nadeel hier was dat de stem van Mr. Morbid nogal zacht stond en kennelijk niet harder kon, wat maakte dat zijn performance minder overtuigend was. Helaas, want juist dit genre staat of valt voor mij door de overtuigingskracht van de artiest.
Iets meer overtuigend was SVS. Een lokale crew en dat was te merken aan het publiek. In de inmiddels stukken vollere zaal dan eerder deze dag werd nu flink gebounced in het publiek en klonk het gejuich na de tracks een stuk luider. Hoewel deze heren technisch gezien niet slecht waren, klonk het voor mij eigenlijk vooral als “meer van hetzelfde” (tekstueel gezien misschien wel het jongere broertje van 0118-Vier?). Teksten over de liefde voor hiphop, underground vs. commercieel en hoe lang je wel niet naar hiphop luistert boeien mij persoonlijk niet echt meer. Maar dat mocht de pret voor de rest van de zaal dus duidelijk niet drukken, gezien de enthousiaste reacties.
Toen mocht de host van de avond, D, samen met Jaz bewijzen dat hij meer kon dan alleen maar acts aankondigen. Jammergenoeg slaagde hij hier niet echt in, omdat door allerlei technische mankementen hun show helemaal in het water viel. Uiteindelijk moesten we het maar doen met een freestyletje van D…
Na het optreden van Jaz & D bleek dat de md-speler die tot nu toe gebruikt werd voor de beats dus niet van de organisatie was, maar van een van de artiesten die naar huis moest, waardoor er naarstig op zoek gegaan moest worden naar een nieuwe speler. Gelukkig was er een vrijgevige hiphopliefhebber in de zaal die zijn speler de rest van de avond wel ter beschiking wilde stellen. Ik weet niet wie de beste man (of vrouw) was, maar jij bent een held!
Dankzij deze held konden nu dus Neger R. De Vries & Huckleberry Vinn (0118-Vier of nu dus eigenlijk 0118-Twee) hun ding doen. Het is dat ik weet dat er normaal 4 man onstage horen te staan, anders was het niet te merken geweest dat er twee mensen ontbraken. Alle tracks waren zo aangepast dat het net leek alsof ze van begin af aan al voor deze twee man gemaakt waren. De energie die beide heren de zaal in slingerden zorgde ervoor dat er nu zelfs al gemosht werd vooraan. Ondanks de onwijze hitte en benauwdheid die inmiddels in de zaal hingen door gebrek aan ventilatie.
En dan werd het tijd voor Gruesome Twosome om hun ding te doen. DJ Optimus en DJ Vindictiv kregen de tijd om spinnen en scratchen. Het is mij eigenlijk behoorlijk ontgaan, aangezien ze niet echt een actieve scratch-show gaven, maar meer een DJ-set met wat gescratch tussendoor. Dit vind ik dan weer jammer, want zo was het meer een veel te lange DJ-break tussen twee acts door dan een apart item. Ik had graag wel een echte scratch-act gezien though.
Het gemosh onder 0118-Twee werd weer vrolijk opgepakt onder Ill Productionz, die zelf ook erg energiek op het podium heen en weer stapte. Engelstalige lyrics met een strakke flow gespit over dikke beats maakten bij het publiek hoe langer hoe meer energie los waardoor het moshen dus ook steeds erger werd. Helaas werd het deze man na al dik 12 uur hiphopperen onderhand toch wel teveel eigenlijk en moest ik de show al zittend op een van de ramps langs de kant aanschouwen. Jammer, want eigenlijk was de sfeer vooraan vele malen toffer dan aan de zijkant zo te zien.
Aan alle goede dingen komt een einde, dus ook aan dit festival. Maar niet voordat het laatste biertje (ja, echt het laatste biertje, al het bier wat was ingeslagen was dus opgezopen op dat ene flesje na, maar dat kan ook bijna niet anders als het maar 1 euro voor een flesje is) werd geveild. Aangezien de opbrangst van dat flesje naar de organisator (Bathmutz) zou gaan is het uiteindelijk toch nog voor het astronomische bedrag van wel 6,66 van eigenaar gewisseld. Hierna was het toch echt wel gebeurd en werd iedereen zachthandig duidelijk gemaakt dat het tijd was om naar buiten te gaan en of elders verder te feesten of voldaan richting huis te gaan. Ik zeg voldaan, omdat ook al waren er flink wat technische problemen, de sfeer ronduit perfect was. Dit dankzij de intieme belichting (maar kleine lampjes op de stage gericht en verder niks), de VJ (ik zou hem bijna vergeten zeg…), maar vooral ook de sfeer onder het aanwezige publiek. Lang geleden dat ik zo’n gemoedelijke en positieve vibe heb gevoeld op een feestje vol liefde voor hiphop. Als de organisatie de volgende keer voor een beter PA-systeem zorgt, dan ben ik zeker weer van de partij. Props!
Fixtures:
Hoogtepunt: De vibe van het geheel
Dieptepunt: De vervelende PA, die eigenlijk te klein was voor een zaal als deze, maar vooral toch het feit dat een of ander 16-jarig meisje mij “Meneer” heeft genoemd
Bier: 1 euro (net als de wijn en het fris, dus eigenlijk alles voor maar 1 euro, heerlijk!)
WC: Voor nop
Fotograferen: jep
Geluid: Vrij verrot, maar dat mocht de pret uiteindelijk toch niet drukken
Bezoekers: ik heb ergens een getal horen vallen van 253, maar ik kan het mis hebben
Damage: 5 euro
Cijfer: 7
