Geen hoax à la Detox dus, maar Jiggy Djé & Tenshun die de spreekwoordelijke bloemetjes buiten zetten met hun overvloedige beeldspraak en woordspelingen, met daarbij Terilekst achter de knoppen.
“Als Kohfie Konnect dropt is het over”, was de bekende dooddoener die de zaak voor ruim drie jaar stilletjes liet voortbestaan tot het product in 2008 eindelijk het levenslicht zou gaan zien. Knap is dat alle commotie voortkwam uit de cultstatus die “Dikke Neus” in tussentijd heeft bereikt en de vraag dusdanig groot werd dat dit album haast wel moést komen. Goed, is dit eindproduct nu ook echt het wachten waard geweest? Jazeker…
De provocerende introtonen van de eerste track zorgen voor een bijzonder duistere opening waarbij er direct een spervuur aan woordspelingen om je oren vliegt. Zomaar een greep uit de hoeveelheid punchlines: “Haantje de voorste, kan niet wachten met pasen / Moet m’n ei kwijt, neppe rappers zijn het haasje” of “Ten is geen held op sokken cat, ik doe ‘t op m’n sloffen” of “We komen monsterlijk, zelfs crashtestdummies schrikken zich een ongeluk”. De toon is gezet en er mag gezegd worden dat Terilekst hiermee een pareltje van een beat aflevert. Dat ook Turrie zijn beste beentje voor heeft gezet moge duidelijk zijn, want op de producties van HETISZOVER is haast niets aan te merken.
Op Kohfie Konnectz Level draait het om de (zwarte) magie die koffie losmaakt bij beide heren, waardoor het één grote ode wordt aan koffie met als gevolg het bijbehorend toegewijde vocabulair geknutsel rondom dit cafeïnerijke goedje. Veel van hetzelfde, maar gelukkig zijn beide heren origineel genoeg om de aandacht niet te laten verslappen. Vervolgens komen er een aantal tracks voorbij die vooral nergens over gaan en de aandacht vooral vestigen op het veelzijdige flowvermogen van Jiggy en Tenshun, met natuurlijk hetgeen waar de twee goed in zijn: punchlines. De kunde van flawless rijmen is een groot pluspunt, mede omdat de instrumentals van Turrie daar ook op z’n minst om vragen, dan wel niet schreeuwen.
Minpunt is de onverstaanbaarheid van Tenshun, waardoor het soms zeer moeilijk is om de rapper te verstaan. Zo kom je af en toe na een aantal luisterbeurten pas te weten wat er gezegd wordt, maar bij tracks als bijvoorbeeld Crème De La Crème is er helaas haast geen touw aan vast te knopen en dat is zonde, want Tenshun doet zeker niet onder aan de “keyser punchline bon´a parte”. Ander minpunt is de bescheide bijdrage van Turk op Blaas Op M’n Fluit. Alhoewel zijn bijdrage beperkt wordt tot het refrein lijkt het toch allemaal niet zo te horen, wat vooral lijkt te liggen aan de manier waarop het geheel is afgemixt. De geluidsweerkaatsing en weergalm van Turk, maar ook die van Wudstik, had een heel stuk minder gemogen.
Hoogtepunten van de plaat komen onder andere in de vorm van Dubbel K.O., Op 1 Line en De Echste, waarop Terilekst ook nog even een propere verse neerlegt. Gelukkig kent HETISZOVER in rekensomvorm met de eerder genoemde minpuntjes véél en véél meer pluspunten, wat het geheel op een ongeveer 85% van de honderd zou brengen. Zeker één van de betere Nederlandstalige releases van dit jaar die vele andere het nakijken zullen geven. Het is over, maar het is geen fatality zoals ze dat bij Mortal Kombat zouden zeggen.
Tracklist
01. De Machinekamer
02. Kohfie Konnectz Level
03. Dubbel Ko
04. Brrrak
05. De Echste
06. Keihard
07. Crème De La Crème
08. Blaas Op M’n Fluit
09. Wow
10. Op 1 Line
11. Glotzbch
12. Geef Me Je Hand
13. Hetiszover
