In een periode waarin een aantal interessante Engelstalige hiphopreleases uit Nederland verschenen zijn (onder andere Pete Philly & Perquisite en GMB), is Record helemaal op z’n plaats. Vanaf het spacy geproduceerde eerste nummer Rise this year klinkt het album professioneel, fris en is het werkplezier van beide artiesten goed te horen. Met op de ene track een harde boombapbasis (It’s like that!) en op de volgende lekker rustige pianomelodieën (It’s like this!), zit ook de variatie er meteen in. Die afwisseling blijft aanwezig gedurende de hele plaat, zonder afbreuk te doen aan de eenheid van het album. Hoewel een enkel instrument of sample experimenteel gebruikt wordt, is de basis duidelijk hiphop.
Master Surreal en Skiggy Rapz voelen zich beiden als een vis in het water op hun eigen producties. Zoals gezegd is het te horen dat het duo met plezier en overtuiging de nummers heeft ingerapt. Dit enthousiasme slaat over op de luisteraar, wat er voor zorgt dat het enigszins hoge (piep)stemgeluid van Skiggy niet gaat irriteren. Op de meeste tracks bespreken de rappers ook gewoon hoe leuk ze het rappen vinden, hoe goed ze er in zijn en dat ze nog lang willen blijven doorgaan. Je zou het cliché kunnen noemen. Maar wat valt er te klagen als het zo heerlijk uitgevoerd wordt als op Don’t stop, een nummer gedragen door de strijkers, stevige boombapbeat en afgemaakt met lekkere cuts? Ook leuke vondsten als “No doubt about it that this white boy’s a rapper, if this white boy had money, he would be a cheese cracker” op It’s like this! houden de luistersessie interessant.
De ode aan hometown Utrecht op het eclectische 3-4-U_, met een goede bijdrage van Paradox, pakt ook prima uit. Hoewel Skiggy zelf zegt geen politieke rapper te zijn, is het nummer waarop de Keynote Speakerz hun maatschappijkritiek uiten (_Find myself), wel heel lekker. De jazzy productie met de sample “On my way to find myself again” in het refrein draagt zeker bij aan het slagen van die track.
Record vliegt eigenlijk voorbij, maar ook deze plaat kent zo z’n schoonheidsfoutjes en missers. Onder de eerste categorie valt de gemiste kans om de viool uit het refrein van T.O.F.C. wat prominenter aanwezig te laten zijn. Een schaarse misser is het te rommelige The getaway, die wel past in een iets mindere tweede helft van de plaat. De lekkere soort van ‘trance’ waarin je raakt bij het luisteren naar goede muziek, wordt naarmate het album vordert wat vaker verstoord.
Maar het moge duidelijk zijn dat Skiggy Rapz en Master Surreal zich met Record als Keynote Speakerz op de kaart zetten. Het sterke album toont eens te meer aan dat we voor kwaliteitshiphop in het Engels niet altijd overzees hoeven te kijken.
Tracklist:
01. Intro
02. Rise This Year (The Seed)
03. It’s Like That!
04. It’s Like This!
05. Find Myself
06. My Thang
07. 3-4-U featuring Paradox
08. T.O.F.C.
09. Blueberry featuring Ninthe
10. Crank It Up
11. Summer 4 Autumn
12. Drink, Drank, Drunk
13. Don’t Stop
14. Meet Me In Music featuring Kay-Ann
15. The Getaway
16. Say What?! Featuring King Jule & Avi
17. Outro
18. My Bad!
Meer info: Keynote Speakerz
