De uit Los Angeles afkomstige Kail is een creatieve duizendpoot. Hij is zelf verantwoordelijk voor de beats en speelt ook alle personages. Zo speelt hij, heel overtuigend, bijvoorbeeld DJ Handjob, host Freddy Mase en een boze moeder. Alles leuk en wel, maar whaddup met de muziek?
Nou daar zit het wel snor mee. Enige probleem is dat je drang om te luisteren ontmoedigd wordt door het vele gelul aan het begin of aan het eind van de tracks. Want op True Hollywood Squares wordt geluld, heel veel geluld. Zoveel zelfs, dat je het na een paar tracks al spuugzat bent. De plaat duurt dan ook te lang, ondanks dat de plaat erg luchtig en maar 12 tracks lang is. Dit gegeven zegt genoeg lijkt me.
Dat neemt niet weg dat de tracks zelf stuk voor stuk erg goed zijn. John Booboo is erg dope banger en Hawaiian Silky klinkt, hoe kan het ook anders, lekker zomers. Peter Pennyworth is misschien wel de beste track, met op de helft een beatswitch die perfect uitpakt. De producties variëren van uptempo tot rustig, met overall een luchtige sound. Kail laat horen wel degelijk over talent te beschikken, want hij heeft vaak erg dope rijmschema’s en zijn stem komt perfect tot z’n recht op de beats. Ook op productioneel gebied laat Kail zien dat hij bepaald geen sul is, want de producties zijn stuk voor stuk interessant.
Geef mij maar een ‘gewoon’ album van Kail. True Hollywood Squares was beter te verteren wanneer het gepraat meer was gedoseerd. Nu zet je het gewoon minder op, omdat je steeds moet luisteren naar een vreselijke irritante DJ, host of andere personage. Hiermee snijdt Kail zichzelf in de vingers, want hij is toch het meest interessant wanneer hij rapt.
Tracklist:
01. Welcome To True Hollywood Squares
02. The Realest Motherfuckin’ Tour Guide Ever
03. John Booboo
04. Hawaiian Silky
05. Peter Pennyworth
06. Wendy
07. Commercial Break
08. Sweet Dicky Willy
09. Motorola Twins
10. Cola (The Rhapsody)
11. The Glitterati (Hood Rat Remix)
12. Three In The Morning
