De eerste keer dat ik Ray Fuego zag, was toen Bummy Boys op het podium stond van Appelsap. In een krappe twintig minuten kreeg ik een glimp te zien van de artiest die hij later zou worden. Met een energiek aura, een lichtelijk arrogante attitude en een stem die hij opblies tot standje schor rapte hij met GRGY, die hij een jaar eerder ontmoette op hetzelfde festival, het publiek in extase. Ze zouden uitgroeien tot SMIB, een van de belangrijkste en toonaangevende collectieven binnen de Nederlandse hiphop. Als hij iets uitbrengt let je op. Dus ook nu.
Een aantal jaar later, in 2018, was hij zelfs de maker van het beste album van het jaar. Tegenwoordig doet Ray het rustiger aan. Voor zijn nieuwe plaat Hemelschip maakt hij een half uur durende ruimtevaart en jij kan met hem mee op reis. Gratis. En dat in deze tijd.
Ray Fuego heeft vele gezichten; die van frontman van een punkband, die van alles trashende rapper en van gevoelspersoon. Al die gezichten laat hij achter op aarde, wanneer hij in zijn hemelschip stapt voor een kosmische trip. Die maakt hij in zijn eentje. De vocale featurings worden ook tot het minimum beperkt.
“Leiders zijn altijd alleen”, herhaalt hij dan ook vaak in het refrein van JEAN LUC PICARD. Terwijl hij van planeet naar planeet springt, kijkt hij neer op het leven op aarde, dat vol zit met dreiging en persoonlijke strubbelingen. Hier niet; hier is hij los van alles, op zoek naar een fantasierijk en vredig parallel universum.
Zoemende samples, spacey synthesizers en r&b-vibes begeleiden Fuego tijdens die zoektocht. Niet naar onontdekte meteoren, maar vooral naar zichzelf. Van zijn vooruitstrevendheid heeft hij nog altijd niets ingeleverd. “Doe het anders dan de rest, dan win je mijn interest”, klinkt het op het snelle JEDI. En een zin later: “Werken aan mezelf elke dag, het is niet easy / maar je bent m’n rots, ik appreciate je for reazy!”
Ray onderzoekt hardop zijn bestaan en verkent de grenzen daarvan. Zijn stem wordt regelmatig door de wazigste effectenbakken gehaald. Daarbij ontspringen ook de instrumenten de dans niet. Verscheurde gitaren, galmende toetspartijen; alles wordt verbasterd tot nieuwe energieën. De teksten zijn op het eerste gehoor misschien moeilijk te volgen door alles wat eromheen gebeurt, maar wie de replay-knop een paar keer durft in te drukken, duikt steeds dieper het heelal in. Om Fuego heen crashen hemellichamen en krijgen mannen hoofdpijn van het hoge aantal astrologie-referenties in zijn teksten.
Zorg er simpelweg voor dat je niet in die groep terechtkomt en wordt langzaam gewichtloos. Ray Fuego gaat tegenwoordig gemaskerd door het leven, maar met zijn muziek krijg je in de ziel van de man die erachter zit.
