Met eerdere shows hebben de CunninLynguists al bewezen dat ze garant staan voor een energieke en sfeervolle show. Kunnen de mannen uit de "Dirty South" deze trend voorzetten in het Utrechtse Tivoli (De Helling) op de slotavond van de Strange Journey Tour?
De taak is aan Subtantial om het toegestroomde publiek op te warmen voordat de hoofdact het podium betreed. Met een set die qua sound iets weg heeft van de hoofdact en vooral door de humoristische aanpak sluipt het lekkere, relaxte sfeertje er goed in.
De MC uit Baltimore, Maryland weet het publiek goed bij de les te houden. Iedere keer wanneer hij een slok van zijn Sourcy (‘sounds like a gay version of the Source’) neemt, moet het publiek geluid maken. Het publiek is goed bij de les, maar de rapper later iets minder: hij wordt overrompeld door het geschreeuw van het publiek wanneer hij een slok neemt en schrikt behoorlijk. Niet veel later neemt de sympathieke support act afscheid van het publiek.
De heren van CunninLynguists, ondersteund door de verdienstelijke DJ FlipFlop, laten niet lang op zich wachten en komen vrijwel direct na Substantial vol energie en zelfvertrouwen het podium op: de toon is gezet.
Vanaf het eerste moment is duidelijk dat Kno met zijn beats niet alleen de fundering van het trio is, hij is tevens als hypeman/back-up MC het cement tussen de stenen. Met scherpe, humoristische opmerkingen weet hij de show goed gaande te houden.
Al snel is duidelijk waar het publiek voor komt: het wil vooral de Cunnin-klassiekers horen. De spanning wordt steeds meer opgebouwd en komt tot een hoogtepunt als de rockachtige beat van Move, afkomstig van de nieuwe plaat Strange Journey Volume One, wordt ingezet. Het viertal bespeelt hun luchtgitaar onder het motto: “Move bitch, get out the way”. De eerste moshpit is een feit.
Met een mix van oud en nieuw materiaal worden de meeste mensen op hun wenken bediend, alhoewel men misschien meer behoefte had aan ouder werk. Het is dan ook niet gek dat bij tracks als The South en Nasty Filthy (afkomstig van het album Southernunderground) de zaal pas echt losbarst.
Deacon the Villain, Natti en Kno rennen voortdurend van kant naar kant en springen gerust mee met het publiek tijdens de refreintjes waardoor de binding met het publiek alleen maar groeit.
Na een reeks van tracks is het tijd voor een rustiger gedeelte in de show. Dit deel doet door de stage perfomance zeker niet onder voor het energiekere gedeelte, maar het publiek lijkt toch enigszins teleurgesteld, omdat men zeker in is om lekker door te springen. Toch kunnen tracks als Mic Like a Memory het publiek boeien.
Hierna komen we wederom niet onder het bekende Amerikaanse wietpraatje, gevolgd door twee tracks, uit. De tracks zijn het probleem niet, maar wanneer komt het moment eens dat Amerikaanse rappers inzien dat wij ook snappen dat men daar ook van dit plantje houd?
Na een uitgebreide show met een dikke dj-set van DJ FlipFlop, CunninLynguists klassiekers als Lynguistsics, Halfanimal, Halfman en Seasons is het, nadat het drietal nog twee keer terugkomt, echt over. Het trio bewijst opnieuw dat ze naast het maken van heerlijke platen, live ook zeer zeker de moeite waard zijn. De show zat technisch goed in elkaar, de nodige energie en overtuigingskracht was aanwezig en de show was van een goede tijdsduur. Dit, naast een goede dosis humor, maakte de avond zeer geslaagd!
Fixtures:
Hoogtepunt: Opzet en energie van de show
Dieptepunt: Aantal bezoekers
Bier: 2,30 euro
Wc: gratis
Garderobe: 1 euro
Merchandise: Vinyl en CD’s
Fotograferen: Geen probleem
Geluid: goed tot zeer goed
Bezoekers: 80% vol
Damage: € 15,00
Cijfer: 8
