De line-up van De Grote Prijs Van Nederland in de hiphop/r&b categorie zag er dit jaar ijzersterk uit. HIJS bezocht de eerste halve finale in Tivoli De Helling.
Soms haat ik Nederland. Daar waar Amerikaanse artiesten altijd te laat komen klopte het stereotype van de Nederlander die altijd op tijd komt weer perfect. Toen ik dus fashionably late Tivoli De Helling inwandelde was de eerste act van de avond (CJ) alweer voorbij. Echt geloven kon ik dat nog niet, de zaal was namelijk gigantisch leeg. De show op dezelfde dag plannen als 10 Jaar Topnotch en de beslissende WK-kwalificatiewedstrijd Nederland – Tsjechië eiste duidelijk zijn tol. De zaal was vooral ‘gevuld’ met de optredende artiesten en hun ouders, vrienden en broers/zussen. Tussen de artiesten kon ik ook Grote Prijs deelnemer Kas en Spacekees en Terilekst ontdekken.
Gelukkig vergat ik de tegenvallers alweer snel, Jiggy Djé klom namelijk on stage. Bekend als onderdeel van de groep DAC stond Jiggy dit maal solo op het podium. Aangezien zijn solorepertoire nog niet zo heel groot is knalde Jiggy lekker met vooral losse verses uit collabo’s. Hierdoor bleven de nummers vrij kort en was de show lekker dynamisch. Jiggy had voor een aardige hoeveelheid meegebrachte fans, onder wie zijn collega’s van DAC, Skiggy Rapz, Spacekees en Terilekst, gezorgd die allemaal flink voor het podium stonden te springen. Jiggy vergat niet bijna alles en iedereen een shoutout te geven en ook de nodige humor mocht niet ontbreken. Voor mij het perfecte begin van de avond.
Volgende act: STATICS. Host MC Complex kondigde dit trio als een groep met een grimey Engelse sound. De aanwezige fans van de groep bestonden enkel uit naaste familieleden die op een afstandje bleven kijken. Als de rappers probeerden wat geluid uit het publiek te halen bleef het angstvallig stil. Niet zonder reden, want ook ik kon absoluut niet warm worden voor de groep die klonk als een slap aftreksel van K-Liber. De ‘Engelse sound’ klonk te geforceerd, ze willen er wel iets uithalen, maar ook weer niet alles (waarschijnlijk te ontoegankelijk voor veel Nederlanders) waardoor het uiteindelijk bijna te verwaarlozen was. Toegegeven, het drietal had er zin in en bewoog lekker over het podium, maar het geheel had de inhoud van leeg plastic tasje. Absoluut geen match voor de rest van de acts van de avond.
De Flinke Namen waren daarna aan de beurt. MC Complex maakte voor de show al duidelijk dat de groep haar flinkste naam (Murth The Man-O-Script) niet bij zich hadden. In mijn ogen een gigantische misser, je moet je hier immers bewijzen voor de jury en hoe kun je dat doen als een lid van je groep (en zeker de naam/het gezicht wat de meeste mensen aanspreekt) niet aanwezig is? De groep liet zich er echter niet door uit het veld slaan, geholpen door een goede hoeveelheid publiek (wat overigens lang niet zo actief was als bij Jiggy Djé) zetten ze een degelijke show neer. Vooral tijdens de track ‘Pelikanen’ van de Scarfaced soundtrack liet het publiek zich lekker meeslepen. Op zich valt er niet heel veel aan te merken op de Flinke Namen behalve dat het niet echt iets nieuws was. Ik had niet het gevoel dat ik naar iets zat te kijken wat een flinke aanwinst voor de Nederlandse scene is.
Grote Prijs veteraan MOD The Black Marvel was de een na laatste act van de avond. MOD heeft in de jaren 90 al 2 keer, zonder succes, meegedaan aan de Grote Prijs, hopelijk is 2005 wel zijn jaar. De show opent geweldig. MOD en Thun rennen met 2 grote MOD vlaggen het podium op en krijgen als eerste act volledige aandacht van de hele zaal. Terwijl Ciph Barker zich op de achtergrond houdt, rockt MOD samen met Thun de zaal. Hoogtepunt is zoals altijd weer ‘Bilderberg’ waarvoor MOD en Ciph midden in de zaal zorgen voor een gekkenhuis. Zelfs met dit kleine publiek wisten de twee rappers er een feest van te maken. De 20 minuten speeltijd vlogen zo om.
Afsluiter van de avond is de Colombiaanse Bloedgroep. Na een toffe opkomst (met zaklampen de donkere zaal inkomen waarna het Colombiaanse volkslied wordt gespeeld) knalt de groep er keihard in. Een actieve groep fans (waaronder veel dezelfde fans als bij Jiggy Djé, en Jiggy zelf ook) verzamelt zich voor het podium. Als enige act die ik die avond zag schrikt de Bloedgroep er niet voor terug ook iets rustigere en meer ‘conscious’ nummers te doen. Als afsluiter komt de groep met een geweldig concept. Op een soort van schildersezel werden (na wat gekluns) een flinke lading vellen neergezet waarop steeds de laatste twee lettergrepen van zinnen van het nummer ‘Boss me sjit’ af staan gedrukt, zodat iedereen in het publiek mee kan schreeuwen. De Colombiaanse Bloedgroep was voor mij absoluut de verrassing van de avond.
Na lang wachten was de uiteindelijke uitslag als volgt:
1: MOD The Black Marvel
2: Jiggy Djé
3: Flinke Namen
4: Colombiaanse Bloedgroep
5: CJ
6: STATICS
Een uitslag waar ik het op zich wel mee eens kon zijn, al had ik de Colombiaanse Bloedgroep graag iets hoger zien staan. Al met al een aardige party die alleen veel te weinig bezoekers trok en voor de mensen die hun laatste bus of trein nog moesten halen net iets te laat afgelopen was.
Fixtures:
Hoogtepunt: Jiggy Djé, MOD The Black Marvel en de Colombiaanse Bloedgroep
Dieptepunt: STATICS
Bier: 2 euro
Wc: gratis
Garderobe: 1 euro
Fotograferen: jup
Geluid: in orde
Bezoekers: nog geen 100<
Damage: 6 euro
Cijfer: 7
