Ghetts knipt op een prachtige manier zijn levensloop in drie hoofdstukken

In de zestien jaar na zijn eerste mixtape, groeide Justin ‘Ghetts’ Clarke uit tot een belangrijke artiest voor de UK-rapscene. De Plainstow-spitter is inmiddels 36 en heeft dus genoeg levenservaring om over te praten op zijn eerste full length op Warner.

Op Conflict Of Interest deelt Ghetts als hoofdpersoon en verhalenverteller zijn eigen leven op in drie hoofdstukken. Dat levert haast een Shakespeareaanse structuur op. De proloog, getiteld Fine Wine, zet bijna elk thema van de volgende zeventig minuten vast, met een spookachtige koor-sample die eronderdoor raast. Hoofdstuk 1 gaat over zijn vroegere leven als dealer, terwijl het tweede deel van het album inzoomt op een voorbije liefdesrelatie. Denk daarbij aan downbeat ballades, maar ook aan garage-invloeden en zelfs een rappende Ed Sheeran.

Het derde hoofdstuk knalt uit de speakers, maar is verrassend melancholisch. Daarin worstelt Ghetts hardop met hoe zijn verleden en zijn toekomst zich tot elkaar verhouden. De innerlijke conflicten met zichzelf en ook de strubbelingen met zijn omgeving spelen een grote rol. IC3, een samenwerking met Skepta, is een tirade tegen etnische profilering, maar daar houdt het nog lang niet op.

Liefhebbers van Ghetts’ vroege buzzende hits als Top 3 Selected (uit 2008 alweer) kunnen namelijk versteld staan van de ingetogen volwassenheid op Conflict Of Interest. Er worden lome piano-akkoorden toegevoegd aan een voicemail van een vrouw die zijn eigenschappen als partner bekritiseert. Zelfs het braggen wordt naar een volwassen niveau getild; Ghetts is namelijk al uit de moeilijkheden sinds dat zijn eerste kind -nu 8 jaar oud, voor de volledigheid- werd geboren.

De spookachtige en emotionele sfeer wordt zowat het hele album doorgetrokken. Constant is het zitten op het puntje van de stoel, het mogelijke gevaar klinkt door in veel van de gebruikte instrumenten. Ook de krakerige zang van de Zuid-Afrikaanse zangeres Moonchild Sanelly wordt op dreigende synthesizers geplaatst. De opdoemende bassen en de hoog gezongen vocalen in No Mercy? Al even griezelig.

Maar daartegenover staat het prachtige Autobiography, dat zijn naam perfect eer aan doet. Ghetts kijkt beschouwend naar zijn carrière tot nu toe. Hij blikt terug op hoe hij zichzelf de basis aanleerde op zijn slaapkamer, het moment dat hij voor de eerste keer een microfoon en dat hij back to back rapte met Kano en leerde van diens kadans. Al die sleutelmomenten zitten gesandwitched tussen twee van de belangrijkste gebeurtenissen uit zijn leven. Zijn moeder die zich een piepjonge Justin herinnert die zijn eerste school-optreden zag voorbereiden tot aan nu: “Anyone who say I ain’t the GOAT? Incorrect!”

De tiener die in de gevangenis leerde rappen heeft nu een uitbundige strijkerssectie en een gastenlijst met onder meer Stormzy, Emeli Sandé en Ed Sheeran. Dit zou een opstap kunnen om zijn binnen de grimescene opgebouwde respect om te zetten in mainstream erkenning. Maar daarvoor blijft Ghetts echter -en da’s maar goed ook- te dicht bij zichzelf. Muziekstukken die rond de vijf minuten duren en waarin verhalen als dat van hem worden verteld, zijn niet gemaakt voor de charts, maar voor de liefde.

Het is veel, wat er tijdens een luisterbeurt van Conflict Of Interest op je afkomt. Maar wie in die enorme brei van informatie het moois ontdekt, wordt beloond. Met échte slow cooked food voor de fijnproever.

Stream:

Geplaatst door bowie op 19 februari 2021