Geniaal of slecht? Kanye West gaf de wazigste albumpresentatie ooit!

Gisteravond werd Kanye’s langverwachte nieuwe album So Help Me God, SWISH, Waves, uuh The Life Of Pablo gepresenteerd in een uitverkochte Madison Square Garden. Niemand die een kaartje had gekocht wist wat te verwachten, maar Kanye kennende zou er wel weer een supergelikte megaproductie uitrollen die zijn geld meer dan waard was. Maar die bleef uit. Sterker nog; ik heb al medelijden met je als je een bioscoopkaartje voor deze wanvertoning hebt gekocht, laat staan dat je live in NYC hebt moeten zitten gapen bij de wazigste albumpresentatie ever.

kanye-album-launch-2

En dat laatste is misschien nog wel een understatement. Drie kwartier na aanvang hebben zo’n twintig miljoen mensen wereldwijd via social media al vloekend hun afkeer geuit voor streamingdienst TIDAL, dat éindelijk een groot podium kreeg om zich te bewijzen maar jammerlijk faalde. En dan komt Kanye West eindelijk de bomvolle arena ingelopen met zijn laptop. Het aansluiten dient nog te gebeuren. Nonchalant zet hij vervolgens zijn album op en zowaar: Ultra Light Beam, misschien wel de laatst opgenomen track op dat moment (mét bijdrage van fellow Chicagoan Chance The Rapper) is te horen op de stream.

Bij track twee komt ook de fashion-kant van ‘Ye naar voren, om vervolgens een uur lang niet meer uit beeld te verdwijnen. Gedurende de rest van de tijd dat het album wordt afgespeeld, worden er slechte close-ups genomen van verveeld voor zich uit starende modellen (waaronder Naomi Campbell en Young Thug) die op uiterst sombere wijze de kleding van Yeezy Season 3 presenteren.

De muziek daarentegen klinkt uitmuntend. Kanye heeft zichzelf na Yeezus en zijn uitstapjes met Rihanna en Paul McCartney herpakt en rapt venijnig zijn teksten op producties van onder meer Cashmere Cat, Metro Boomin en Swizz Beatz. Overtuigend, emotioneel (met de track over zijn vader als hoogtepunt) rapt hij over zijn gezin, God en hoe hij uit zijn depressie is gekomen. Het heeft zijn muziek goed gedaan: de absurde klanken van Yeezus zijn verdwenen en we horen na Chance The Rapper ook onder meer een heerlijke track met Young Thug, steken naar Ray J, Taylor Swift en Nike, een sublieme gastbijdrage van The Weeknd en een a capella waarin ‘Ye afsluit met het nu al legendarische I love you like Kanye loves Kanye. Perfect getimed, zo nét voor Valentijnsdag.

kanye-west-pablo-coer
Albumcover, door Peter de Potter

Wat we niet hoorden waren eerder aangekondigde featurings van Kendrick Lamar (No More Parties In L.A. is een paar dagen vóór de release van de tracklist geschrapt), Vic Mensa en Sia (die allebei van de studioversie van Wolves zijn afgeknipt), een Madlib-productie (misschien een artistieke keuze maar toch opvallend, hij had namelijk écht 6 beat-cd’s gekregen), namen als Earl Sweatshirt en A$AP Rocky die op de tracklist verschenen maar nu ontbreken en de verse van Post Malone op Fade, die wél op het album schijnt te staan. De track waarop de bijdrage van de White Iverson-rapper, werd voortijdig afgekapt (niet de enige keer dat het gebeurde overigens) en er werd prompt een nieuwe Young Thug-track ingestart die helemaal niets met het album te maken heeft. Én een nieuwe Vic Mensa track. En zo veranderde de met veel bombarie aangekondigde releaseparty in het einde van een verjaardagspartijtje, waarbij iedereen nog even zijn iPhone aan de aux-kabel kon hangen om een track te draaien. Als dat dreigt te ontsporen besluit Kanye om nog kort een bedankwoordje uit te spreken en backstage zijn vrouw en kinderen te gaan vergezellen. Maar niet voordat hij nog gauw even een trailer laat zien van een game, een soort Flappy Bird-achtige constructie waarbij spelers de moeder van Kanye West naar de hemel moeten brengen. Totaal random. FYI: de modellen staan dan nog steeds op de twee gigantische catwalks die in het midden van de arena zijn opgebouwd.

“Kanye hoefde alleen maar op zijn laptop op play te klikken.”

Over het album, de tracks en het foeilelijke artwork dat Kanye een uur voor aanvang op Twitter deelde wordt verder niet bijster veel verteld. Sterker nog, Kanye hoefde alleen maar op zijn laptop op play te klikken. Het was een luistersessie waarbij waarschijnlijk in het stadion het slechtste geluid ooit was te horen net als in diverse Nederlandse bioscopen, de stream voor de thuisblijvers talloze keren haperde of zelfs vastliep, de tracks niet volledig én niet in de juiste volgorde werden afgespeeld en het op sommige momenten zelfs leek alsof het album nog niet af was. Het was één chaotische bende, maar of dat het nou zo geniaal maakte betwijfel ik niet eens, ik ontkracht het bij dezen. Het is wachten op de muziek, want ondanks dat de releasedatum inmiddels al een uur of twaalf is verstreken, is er nog geen spoor van het album te vinden. Ik kan niet wachten tot ik de plaat, waar het uiteindelijk allemaal om draait, in cd-kwaliteit te beluisteren, maar schijnbaar wordt er as we speak nog aan gesleuteld. En dat past perfect in de rommelige strategie en idem albumpresentatie, dat moet dan wel weer gezegd.

Geplaatst door bowie op 12 februari 2016