Het Drop Breaks en Beats Festival betekent 3 dagen hiphop in de hoofdstad. HIJS begon met het begin en checkte de Melkweg op dag 1, waar onder andere Tim Dog en de Boot Camp Click aanwezig waren.
De Amsterdamse Stadsschouwburg en de Melkweg stonden in het laatste weekend van november in het teken van 3 dagen dikke hiphop: Het Drop Breaks & Beats Festival. De Stadsschouwburg bleef op vrijdag nog even ongebruikt, wat inhield dat alle hiphopliefhebbers zich verzameld hadden in de Melkweg waar onder andere Tim Dog en de Boot Camp Click op het programma stonden.
De winter was net gearriveerd in Nederland en terwijl er door het hele land complete chaos plaatsvond, was het in Amsterdam niet anders dan gewoonlijk. Toch waren er problemen rond Schiphol gemeld dus ik hield mijn hart vast toen ik de Melkweg inliep. Gelukkig hingen er nergens meldingen over afzeggingen dus dat viel mee. Enkele DJ’s waren aan het draaien in de twee zalen, maar ik besloot richting het Theater te gaan waar de Drop Die Skillz battle bezig was. Tot mijn verrassing geen MC-battle maar een ‘ouderwetse’ breakdance battle. Toen ik binnenstapte was de finale net begonnen en ik was zeer verrast, op een positieve manier. Er hing echt een klassieke b-boy sfeer in de zaal, niet dat vervelende ‘kijk-mij-eens-stoer-doen’ gedoe dat er vaak rond het breakdancen in Nederland hangt. Beide crews lieten toffe dingen zien, maar de show werd echt gestolen door een ventje van een paar jaar oud die al de vetste moves liet zien op de vloer.
Door naar de Max waar een Rotterdamse package stond. Op weg naar beneden was er nog ‘I Can Only Limbo Drunk’, een kamer ingericht door kunstenaar Wayne Horse met zeer toffe tekeningen, animaties en film. In de Max was Wreckitnize al bezig en zette een dope show neer. Voor een vrij onbekende MC kreeg hij het niet al te massaal aanwezig zijnde publiek goed mee met zijn duidelijke stem en goede articulatie. Ook de levendige beats zorgden voor een lekkere vibe rond zijn show. Next up, ook uit Rotterdam: De Pan Africans. Dit duo, met een overigens nogal Loop Troop-achtige sound, kon me iets minder overtuigen, maar waren zeker niet slecht bezig. De ondersteunende DJ, Fader, liet overigens wel zeer goede dingen horen vanachter de draaitafels.
Tijdens de show van Wreckitnize was mij al een flyer van het optreden van Salah Edin in de handen gedrukt, dus was dit een logische volgende stop. Ook de Oude Zaal was niet echt gevuld, maar dat leek Nederlands internationaal best scorende rapper weinig te deren. Samen met Cilvalringz (die overigens zeer waar opmerkte dat Salah nogal op Mohammed B leek) kwam hij met een zeer energieke liveshow, die, ondanks de voor velen onverstaanbare Marokkaanse teksten, goed ontvangen werd door de toeschouwers. Salah had ook nog een gast meegenomen, een wat dikke Libanese rapper die aardig wat overeenkomsten kende met B-Real van Cypress Hill.
Het programma was nogal uitgelopen dus moest ik Salah laten voor wat het was en door naar de Max waar Tim Dog op het punt van beginnen stond. Ik had verhalen gehoord van legendarische Tim Dog shows uit het vorige millennium dus mijn verwachtingen waren hoog. Na een introductie door de host klonken de begintonen van ‘Lean Back’ van Fat Joe door de speakers, iets dat voor rappers tegenwoordig nogal een vast opkomstmelodietje is. Tim Dog, volledig in het zwart, ging vervolgens lekker goedkoop door naar de volgende gejatte beat, ‘Public Service Announcement’ van Jay-Z. Tijd om bij te komen van deze teleurstellingen was er niet, want er moest weer respect worden betuigd aan Tim’s overleden collega’s. Big Pun, Big L, Lefteye, Aaliyah, ODB, 2Pac en de rest, ze kwamen allemaal langs. Tim vertelde wat over de artiest en de DJ draaide een stukje van een track terwijl het publiek met twee vingers in de lucht stond, iets wat in totaal zo’n twintig minuten duurde. Het publiek werd het ook al aardig zat en er klonk zelfs geroep om vooral André Hazes niet te vergeten. Gelukkig was dit niet alles, Tim begon eindelijk aan zijn klassiekers, maar niet voordat hij even gecheckt had of iedereen wel wist wie hij was met vragen over in welke crew hij zat en dergelijke. En dan eindelijk het gedeelte waar iedereen op had gewacht, de klassiekers. Tracks als ‘Fuck Compton’ en ‘I Get Wrecked’ klonken goed, maar het publiek was het grootste gedeelte van hun enthousiasme al weer kwijt waardoor het geheel nogal tam bleef. Na een track of vier laste Tim alweer een drinkpauze in en mocht zijn DJ een weinig spectaculaire show opvoeren. Tim kwam vervolgens terug met een Duitse MC van zijn label die een track in het Duits spitte. Een slechte afsluiter van een gigantisch tegenvallende show.
In de Oude Zaal was inmiddels Apache Indian net on stage gekomen. Bijgestaan door een volledige liveband zorgde de Brit voor een lekkere reggae vibe in de Melkweg. Veel tijd om hiervan te genieten was er niet, de Boot Camp Click kwam al weer bijna on stage in de Max. In de Max was eerst nog een dansvoorstelling van de internationale dansgroep Dirty Mama’s. De organisatie wist zelf niet eens wat de groep eigenlijk ging doen wat zorgde voor een rotzooi, last minute soundchecks en dergelijke. Een meisje rapte en een ander zong, maar het klonk allemaal erg amateuristisch. Ook de streetdance routines van de dames waren duidelijk onder de maat, er werden veel fouten gemaakt.
De redders van de avond zou voor mij de Boot Camp Click moeten worden. Als eerste kwam Sean Price, oftewel Ruck van Heltah Skeltah, het podium op. Rock was helaas niet aanwezig, iets dat overigens al op de flyer te zien was. Sean Price heb ik wel eens harder zien rocken, maar voor een solo deed hij het niet slecht. Uiteraard klonken er vooral tracks van zijn album Monkey Bars. Na een tijdje werd hij afgelost door Tek en Steele, oftewel Smiff-N-Wessun. Ik zag het duo eerder dit jaar al op Splash, een optreden wat voor mij te boek staat als een van de wackste shows die ik ooit zag. Hoe anders was deze show, waar het duo duidelijk in een goede bui was en lekker bezig was. Derde act on stage was Buckshot die met ‘Stay Real’ van Black Moon direct knallend zijn gedeelte opende. Na een gedeelte van Buckshot deden de Click-leden solo of samen hun ding. Het viertal had er duidelijk zin in, al bleef Buckshot wat op de achtergrond, en kwam met zowel nieuwe als klassieke tracks waarbij overigens opviel dat bij het wat nieuwere materiaal (vooral van de onlangs gereleaste albums die deel uitmaken van Duckdown’s Triple Threat). Bij ‘Boom-Bye-Yeah’ van Sean Price ontstond nog een lekkere pit en ook bij de rest van de shows deed het publiek het niet rustig aan. Afsluiter van de avond was ‘Who Got Da Props’ en de bijna volle Max zaal was getrakteerd op een dope show.
DJ Cashmoney kwam de Click aflossen op het Max podium, iets wat makkelijker gezegd dan gedaan was. Zoals veel DJ’s draait Cash Money tegenwoordig via een apparaat dat zijn laptop met zijn draaitafels verbind zodat hij geen kratten met platen meer mee hoeft te nemen. Grootste nadeel aan dit systeem is dat ik nog geen enkele DJ heb gezien die zijn laptop zonder problemen aan het werk kreeg. Ook Cash Money had dit probleem, maar gelukkig kwam na een minuut of tien de naald eindelijk op de plaat. Na even warmdraaien bracht de DJ uit Philly een lekkere set vol met klassiekers en dope scratches, waarbij zelfs zijn neus gebruikt werd om de plaat heen en weer te bewegen. Een dope afsluiter van de avond.
De eerste avond van Drop begon nogal tegenvallend. De organisatie was wat rommelig en het programma liep hier en daar aardig uit. Tim Dog was een schandaal, een schoolvoorbeeld van een old-school rapper die het gevoel heeft dat hij niets meer hoeft te bewijzen en vervolgens gewoon niets meer doet. Gelukkig wisten DJ Cash Money, Buckshot, Sean Price, Tek en Steele de avond te redden met een vette show die de entreeprijs zeker rechtvaardigde. Ik ben zeker niet ontevreden over deze openingsdag, al had ik stiekem wel iets meer verwacht.
Fixtures:
Hoogtepunt(en): Cash Money en Boot Camp Click
Dieptepunt: Tim Dog
Bier: 2 euro
WC: Gratis
Garderobe: 1 euro
Fotograferen: Yep!
Geluid: In orde
Bezoekers: Iets meer dan 1 volle zaal
Damage: 19,50 ex. verdere kosten.
Cijfer: 7,5
