Maar liefst 630.000 keer ging ‘ie in één avond over de toonbank. Drake sprak vorige week vrijdag, op de releasedate van zijn nieuwste album VIEWS, trots het aantal verkochte exemplaren uit naar zijn publiek in Toronto. Met een jaar vol megasuccessen achter de rug (zijn mixtape-turned-een-van-de-best-beluisterde-albums-van-2015 If You’re Reading This It’s Too Late, de hit van het jaar Hotline Bling én een goed ontvangen mixtape met Future) is de honger naar zijn nieuwe full length alleen maar groter geworden. Tel daarbij op zijn kersverse vriendschap en deal met Skepta’s label Boy Better Know en bijbehorende stage presence tijdens een Section Boyz-show en je kunt niet anders dan een rauwere Drake-plaat dan zijn voorgangers verwachten.
Maar de mensen die daar op hadden gehoopt komen bedrogen uit. VIEWS (From The 6 werd een dag voor de release uit de titel geschrapt) is volgens Drizzy als een jaar in Toronto: winter, een korte, hete zomer en vervolgens weer terug naar de winter. Heel leuk, maar het voelt eerder als een tijdreis door de carrière van de rapper. De beste nummers zijn nummers die hij al eens gemaakt heeft en dat zegt heel veel. Feel No Ways is een geüpdate versie van Hold On, We’re Going Home (niet toevallig dat dezelfde producer erachter zit), Redemption is een meer sobere versie van Marvin’s Room en muzikaal doet Weston Road Flows een beetje denken aan Draft Day, alleen is het nu de Mary J. Blige-sample die Lauryn Hill op laatstgenoemde track vervangt. Neemt niet weg dat Weston Road Flows een parel van een track is en qua muzikaliteit, songwriting en ambiance ver boven de rest van het album uitsteekt.
Op Hype en Still Here horen we de Drake die vorig jaar furore maakte. Vol venijn spittend en doordacht flowend op hedendaags populaire instrumentaties weet Drizzy de fans van clubtracks te pleasen. Ook Grammys had niet misstaan op What A Time To Be Alive met braggadocio-bars als OVO we a gold mine, But I’m goin’ gold in no time Doing plat, plat only. De track komt als geroepen in het zomerse en daarmee bijna raploze middenstuk van het album. Met Controlla (waarom Popcaan van de track is geknipt wordt niet duidelijk), One Dance, Childs Play, Pop Style (zonder de verse van Kanye en de line van JAY Z dit keer) en Too Good (dat niet kan tippen aan eerdere collabo’s van Drake en Rihanna) kan the 6 God geen potten breken. Het zomerse tintje in veel van de voorgenoemde tracks zorgt wel voor de weinige kleurrijke momenten op een verder grijs en grauw album. Na de Summer’s Over Interlude besluit Drake VIEWS met nog één keer gemekker (Fire & Desire), de hele dope productie van de overtuigende titeltrack en Hotline Bling, dat tóch maar als bonus is toegevoegd.
Drake en zijn vaste producer 40 proberen van alles wat te serveren met VIEWS maar vergeten daarbij écht te overtuigen, spanning te creëren of vernieuwend uit de hoek te komen. Het album kent goede tracks, maar een luisterbeurt is met twintig tracks die bij elkaar 82 minuten aan muziek vormen een hele lange en vervelende zit. Tel daarbij op dat we de grimey Drake van 2015 slechts sporadisch te horen krijgen, de ellenlange muzikale outro’s, het te vaak terugvallen op oude gewoontes, de grauwheid van de producties/topics en je kan niet anders dan concluderen dat VIEWS een tegenvaller is. Om het af te serveren als ‘slecht’ gaat te ver, maar al die hype was het in elk geval niet waard. Had het de helft van het huidige aantal tracks, en dan met name de tracks genoemd in het eerste deel van deze recensie, had VIEWS de klassieker kunnen zijn waar iedereen op gehoopt had.
Tracklist:
01. Keep the Family Close
02. 9
03. U With Me?
04. Feel No Ways
05. Hype
06. Weston Road Flows
07. Redemption
08. With You (ft. PARTYNEXTDOOR)
09. Faithful (ft. Pimp C & dvsn)
10. Still Here
11. Controlla
12. One Dance (ft. Wizkid and Kyla)
13. Grammys (ft. Future)
14. Childs Play
15. Pop Style
16. Too Good (ft. Rihanna)
17. Summers Over Interlude
18. Fire & Desire
19. Views
20. Hotline Bling (bonus)
[Update 13 mei] Het album is vanaf vandaag voor iedereen te streamen via Spotify:
