Toen Drake in 2015 plots zijn verrassingsalbum If You’re Reading This You’re Too Late online zette, stond het internet in de fik. In 2020 doet hij het opnieuw, maar dan andersom. Terwijl de wereld in de hens staat, zorgt Drake voor de rust. En wel met Dark Lane Demo Tapes.
En die is, net als zijn laatste mixtape Care Package uit 2019 voor een aanzienlijk deel gevuld met nummers die al bekend zijn. Het lijkt erop dat Drizzy ons een kijkje wil geven in de keuken. Wat hij serveert zijn gerechten die niet helemaal af zijn, maar die met een beetje finesse prima een chef’s special zouden kunnen worden. Als Drake wil dat er buitenom TikTok-viral Toosie Slide nog méér hits van Dark Lane Demo Tapes zouden komen, gaat dat ook gebeuren. Waarom? Simpelweg omdat Drake’s left-overs smakelijker zijn dan die van veel van de thuiskoks van tegenwoordig.
Drake laat met de nieuwe verzameling nummers zien nog altijd op alle rijbanen prima het gaspedaal in te kunnen trappen. Hij maakt voor ieder wat wils en trekt zijn kluis vol ideeën leeg. Zoete r&b wordt afgewisseld met de donkere variant, maar er staan ook genoeg bangers op. Diverse nummers waren al eens te beluisteren op Soundcloud, zoals de bridge uit Eminem’s Superman uit 2002 die hij leent voor Chicago Freestyle en de Song Cry-sample in When To Say When. Een aantal van de nummers lekten al in slechte kwaliteit uit op YouTube of verschenen onlangs in zijn Instagram-story, zoals Demons. De samenwerking met Fivio Foreign (die je misschien kent van zijn hit Big Drip) en Sosa Geek vermengt engelachtige vocalen met drill-bassen.
Naar nieuwe details moet je soms op zoek. Zo staat Chris Brown schijnbaar op Not You Too, maar hij blijkt alleen wat te hummen ver op de achtergrond. Nog nooit zó blij geweest met een Chris Brown-featuring, als ik heel eerlijk ben. Mooier is D4L, waarop Future en Young Thug meedoen. Een wilde banger die deze zomer elke festivalweide had kunnen doen ontploffen. Maar ook de theatralische r&b-Drizzy is weer present.
Vaker rijdt hij op de lijnen die de rijbanen van elkaar moeten scheiden en neemt hij ze gewoon allebei compleet in beslag. Bijvoorbeeld wanneer hij fenomenaal schakelt tussen bars en zang op introtrack Deep Pockets. Of als hij met z’n stem een extra melodielijn toevoegt aan de ATL-trapbeat van Desires (opnieuw met Future); bijzonder fraai. Om het nog niet over de verfijnde beat switch te hebben op het einde van die track.
Drake in de Ziggo Dome in 2019. Tekst gaat door onder de foto.
Zoals het een Drake-plaat betaamt, staan daar ook wat inspiratieloze nummers tegenover. Pain 1993 klinkt als een probeersel van Playboi Carti inclusief Playboi Carti-imitatie door Drake zelf, Landed is een onafgewerkte stroom aan bars en Time Flies klinkt als een interpretatie van zijn eigen In Your Feelings. Het ene moment hoor je de melodramatische Drizzy die je kent van Club Paradise, de andere keer de losheid van More Life. Maar hadden we, als we die wilden horen, niet gewoon díe platen beter op kunnen zetten? Ook het aantal écht opvallende beats is jammer genoeg maar op één hand te tellen, de meeste producties zijn kil en kleurloos. Sommige zelfs te generiek.
Drake bewijst met Dark Lane Demo Tapes zelfs met kliekjes een prima prakje te kunnen serveren, maar mist de uitdaging. De meeste ideeën heb je al in andere vorm beter gehoord. Sterrengerechten zijn er niet op te vinden, maar de plaat biedt een soort tweede helft van IYRTYTL. Waar die voltreffer uitblonk in agressie, is dit de rustige, meer ademende tegenhanger. Het bordje vol demo-tapes is precies groot genoeg om de honger tot zijn zesde échte album (“Summer 2020”, volgens hemzelf) te stillen. Maar zelf een eitje bakken was ook een optie geweest.
Stream:
