Diggy begint zijn album met een speech van James Baldwin, afgespeeld over een minimalistisch muziekje dat opbouwt naar drums en na ruim een minuut als een soort cliffhanger dempt. James Baldwin spreekt over de struggle van een artiest, om integer te blijven en hoe dit eigenlijk een metafoor is voor alles wat men op deze wereld doet. Een duidelijke toon wordt gezet. Do It Yourself is het werk van een artiest die het allemaal zelf wil doen en ondertussen de weg tussen integriteit en volle zalen zoekt. Deze toon wordt vervolgd in de volgende nummers. Het zijn persoonlijke verhalen over hoe het allemaal begonnen is en hoe kleine dingen grote invloed op hem hebben gehad. Murth ‘The-Man-O-script’ Mossel (Flinke Namen) die dacht dat Diggy op Rintje Ritsma leek, maar toch de boel murderde. De masculine versie van een blonde surferchick, die niet eens kon surfen, maar dol op het gebeuren is. De liefde voor rap en hiphop blijkt uit elke line die hij rapt. Do It Yourself klinkt in dezelfde trent lekker, een titeltrack die het thema eer aan doet.
Zowel Grote mannen worden klein als Cirkels dragen een serieuzere toon. De één over zijn zoon, die hem aan zichzelf doet denken, de ander over misbruik en huiselijk geweld. De eerste mooi, klein en poëtisch, de tweede heavy en, gelukkig voor Diggy, niet autobiografisch. De één luidt: Ik vraag ‘m ‘Wat wil je later worden?’, hij zegt ‘Net als jij papa, word ik ook een grote man.’ En ik zwijg, want grote mannen worden klein., de ander D’r pa zit huilend naast ‘r en zei ‘sorry, vergeef me, het was verkeerd, maar ik heb het van m’n pa geleerd.’ Mooie tracks en op het goede moment afwisseling ten opzichte van de eerste paar tracks.
Een korte, skit-achtige track volgt, Een sample drum kit. Het voegt qua inhoud weinig toe, maar zorgt dat de plaat een lekker tempo aanhoudt. Soms wil ik weg, soms zoek ik rust, trek ik me terug en laat ik het los zingt Wudstik op Soms, waar verder niet veel over te zeggen is. Het past goed in het rijtje van bovengenoemde nummers. Geen slechte track. We zijn op de helft van het 20 tracks-tellende album, dat tot nu sterk in elkaar zit en lekker wegluistert. Na Wudstik volgt RBDjan met Mama (I made it). Diggy vertelt opnieuw over hoe hij is gekomen waar hij nu staat in het leven. Het refrein doet qua toon en flow denken aan Het spijt me van Willem (The Opposites), lekker. Lieve mama, ik weet het: ik doe misschien niet wat jij wou, maar kijk je zoon gaan, komt allemaal door jou, mama.
Nu we er toch zijn en Vannacht nog lijken ondanks de verschillende onderwerpen erg op elkaar. Als je de korte stilte tussen deze tracks niet doorhebt, lijkt het alsof je naar een track van zes minuten luistert, wat geen negatief iets is. De eerste een soort ode aan het leven, de ander een laidback track die je doet verlangen naar je partner, zelfs als je die niet hebt. Zittend in de auto op weg naar jou, en ik denk bij mezelf ‘hoe lang nog, hoe lang voor ik ben bij jou? Ik hoop vannacht nog.’
Zo goed is weer een feel good track. Een lekkere banger die je kan verwachten in een live set. Geen opvallende rhymes, geen uitblinker, wat Liever wel is. Een rustige, vrolijke beat. Kleine, mooie versjes met Stef Bos op het refrein. Ik heb je lief. Ik heb je liever. En dan Terug, met Daan Rijkers. Niet de beste track op het album. Zowel de productie als de toon van Daan vallen buiten het totaalplaatje van Do It Yourself. Na drie minuten, in dezelfde track, begint eigenlijk een nieuw nummer dat veel meer bij het album past. Echt een liedje. Zo een liedje wat je over straat zou laten huppelen, als dat je street cred niet aan zou tasten. Mevrouw de Bruin, het is helaas een beetje mis gegaan. Ik breng haar spullen terug, waar kunnen ze staan? Een doos met planten, maar die zijn al vergaan. Ik ben zo blij dat het is uitgegaan. Ik doe het helemaal alleen voortaan. Oh yeah. Waar Drake bij een stukgelopen relatie de studio induikt en de autotune aanslingert voor een (lullig gezegd) janknummer, maakt Diggy de vrolijkste track op de plaat.
Diggy slaat de plank een beetje mis met skit Weet je wel en track Spiegel. De skit voegt niks toe, de track bevat een soort rockbeat waar matig overheen gerapt wordt. Hier begint het concept een beetje te vervelen. Ongeveer hetzelfde verhaal, op een andere manier verteld. Misschien is het album net te lang, door tracks als deze. Hij maakt het weer een beetje goed met Jongen. Kut om toe te geven, maar ik voel me minder goed. Ik hou me groot voor de rest. Helemaal voor hem. Hij kan z’n pa toch niet zien falen, dus ik hou mezelf sterk .. Jongen, kom op nou. Het is een soort zichzelf aanmoedigen. De nadelen van het leven als artiest. Een belangrijk deel van het Do It Yourself-traject, en dus passend bij het album. Een geslaagd nummer.
Met Als het eind in zicht is sluit Diggy zijn album af. Hij bedankt een aantal mensen die aan het album hebben meegewerkt en rapt Als het eind in zicht is, en de tijd is daar, heb ik alles wat ik wilde doen gedaan. Diggy zal sterven als een gelukkig man, als je het zo hoort. Hij is trots op z’n zoon, bedankt z’n ouders voor alles en levert voor de zoveelste keer een prima plaat af. Het klinkt met deze track een beetje alsof hij met pensioen gaat, wat jammer maar meer dan verdiend zou zijn. Een concept van een kunstzinnige albumcover tot in de punchlines doorgevoerd, zoals het hoort. Hier kunnen veel rappers nog wat van leren. Met Grote mannen worden klein, Cirkels en Mama (I made it) (mede dankzij RBDjan) als hoogtepunten. Diggy Dex is een selfmade man en vindt een goede lijn tussen het commerciële volle zalen trekken en een echt, oprecht album. Smaken verschillen, maar een ruime voldoende is hier hoe dan ook op z’n plaats.
Tracklist:
01. Intro
02. Leeg
03. Do it yourself
04. Lompe boer
05. Grote mannen worden klein
06. Cirkels
07. De maat der dingen (feat. DJ DNS)
08. Beter dan alleen
09. Een sample drum kit
10. Soms (feat. Wudstik)
11. Mama (I made it) (feat. RB DJan)
12. Nu we er toch zijn
13. Vannacht nog
14. Zo goed
15. Liever (feat. Stef Bos)
16. Terug (feat. Daan Rijkers)
17. Weet je wel
18. Spiegel
19. Jongen
20. Als het eind in zicht is
