Dead Prez maakt verwachtingen waar in Rotterdam

Nadat de programmering van Dead Prez de laatste jaren telkens op lucht gebaseerd bleek te zijn, maakt het duo uit Florida vanavond toch echt zijn opwachting in een halfvolle Maassilo te Rotterdam. Het voorprogramma is met Salah Edin, GMB en Typhoon opmerkelijk omvangrijk.

Salah Edin kwijt zich met verve van de ondankbare taak om een compleet koude zaal op te warmen. Puur gedreven door zijn eigen enthousiasme vult de Marokkaan uit Alphen aan de Rijn moeiteloos een half uur met onorthodoxe hiphop. Helaas begaat hij een domme fout door zich teveel met zijn publiek bezig te houden. Edin zou veel meer op de kracht van zijn muziek moeten vertrouwen, want dat is voor hem de uitgelezen manier om de aanwezigen echt in de juiste stemming te brengen. Toch verdient de radicale rapper respect voor de wijze waarop hij het er van afbrengt: hij begeeft zich zelfs tussen zijn publiek in de zaal om z’n lyrics te spitten, evenals Typhoon later op de avond zal doen. Het slotapplaus spreekt dan ook boekdelen.

Het is nogal een omslag van het rauwe optreden van Salah Edin, naar de soulvolle sound en dito performance van GMB. Hoewel zijn zelfbewustzijn zich soms tegen hem keert, straalt de Rotterdammer zelfvertrouwen uit in zijn thuishaven. De Maassilo blijkt vanavond buitengewoon ontvankelijk voor de zoete show van de Kaapverdiaan – het publiek neemt de (onbewuste?) zelfverheerlijking van GMB (‘Antillianen, Surinamers, de hele wereld: doe me na!’) althans voor lief. En eerlijk is eerlijk: de rapper staat garant voor kwaliteit – zelfs internationaal zou deze entertainer zijn mannetje staan. Als Concrete het podium dan ook nog bestormt, kan deze show eigenlijk niet meer stuk.

Het moet gezegd worden: in tegenstelling tot het gros van de eenmalige hiphopshows, staat er vanavond een kundige DJ achter de draaitafels die goed aanvoelt welke platen werkelijk iets toevoegen aan deze gig. Amerikaanse tracks en nummers van eigen bodem wisselen elkaar evenwichtig af en de zaal verveelt zich geen moment – een hele prestatie tijdens een party die tot kwart over 5 ’s ochtends ruim zes uur lang de aandacht van het publiek vraagt. Eén opmerking dient evenwel gemaakt te worden: je kan de verse van Prodigy op Mobb Deeps Drop A Gem On ’Em niet wegfaden en vervangen door – met alle respect – een track van DuvelDuvel. Dat is in moreel opzicht ronduit verwerpelijk.

Na een veel te lange onderbreking is het tijd voor Typhoon, misschien wel de meest intellectuele MC van eigen bodem die vanavond zijn opwachting maakt. Positief en enthousiast brengt hij zijn teksten ten gehore over opzwepende producties. Vergezeld van zus Dinopha, broer O-dog en saxofonist Coen Witteveen – die een sterke indruk maakt – bevestigt Typhoon weer eens dat hij de meest getalenteerde telg van zijn familie is. Sterker nog: de Zwollenaar met de eeuwige glimlach is live misschien wel de sterkste MC van dit land. Zijn show is, mede dankzij de hoogstaande producties, zeer afwisselend en blijft van begin tot eind boeien – complexe lyrics zijn in deze luchtige verpakking erg goed te behappen. Eigenlijk is de show alweer veel te vroeg voorbij, maar door het veelbelovende vooruitzicht is dat geen ramp.

Voordat Dead Prez op het podium verschijnt, eist Umi de aandacht van de ongeveer 150 aanwezigen op, die intussen massaal naar het podium zijn gestroomd. Op het eerste gezicht wekt deze man de indruk een of andere hypeman te zijn die de merchandising van Dead Prez voor zijn rekening neemt, maar niets blijkt minder waar: Umi is een protégé van M-1 en Stic.man die zich met vijf knallende tracks een begaafde MC toont. 16 september komt zijn album uit op Sony – houd deze man in de gaten. Toch is het wachten – getuige ook de vele Afrikanen die zich in rood, zwart en groene kleding voor het podium hebben verzameld – vooral op de hoofdact van vanavond, die na een klein kwartier dan ook de stage betreedt.

Dead Prez gaat overweldigend van start. Radio Frequency, I’m an African, D.O.W.N., Walk Like A Warrior en Hell Yeah (Pimp The System): de dopeste tracks komen vrijwel allemaal voorbij. Terwijl de beweeglijke M-1 zich vooral rond het midden van het podium begeeft, neemt Stic.man de rugdekking voor zijn rekening; het moge duidelijk zijn dat dit duo een hecht team vormt. Tussen de tracks door volgen de openlijke dreigementen aan het adres van de blanke heerschappij elkaar in hoog tempo op, terwijl de stad Rotterdam en passant nog even omgedoopt wordt tot Riderdam.

Na de indrukwekkende beginfase zwakt de show wat af. Nadat Umi, die tijdens dit optreden als sidekick fungeert, zich afgevraagd heeft of er niet toevallig een geschikte vrouw om mee te trouwen in de zaal staat, wordt Mind Sex gespeeld voor de aanwezige dames; voor de heren een perfect moment om tot rust te komen. Op het moment dat er echt bijna geen energie meer uitgaat van Dead Prez, klinkt plots de intro van Hiphop door de speakers. De Maassilo gaat compleet los. Er ontstaat (wederom) een pit, toeschouwers betreden het podium, de eerste verse van M-1 wordt tot drie keer toe herhaald en Stic.man spit zijn woorden bij wijze van remix op de opzwepende beat van Busta Rhymes’ Break Ya Neck. Wanneer deze climax tot zijn eind is gekomen, is er van een serieus optreden evenwel geen sprake meer. Dead Prez rookt nog een paar jointjes op het podium en neemt ruim de tijd om het publiek te bedanken, dat langzaam maar zeker zeer tevreden de Maassilo verlaat – ondanks dat de organisatie van deze party (een veel te grote zaal voor het te verwachten aantal bezoekers en een, op z’n zachtst gezegd, buitenproportioneel voorprogramma) stukken beter had gekund.

Fixtures:
Hoogtepunt: Typhoon
Dieptepunt: het enorme intermezzo tussen GMB en Typhoon
Bier: €2,50 (betalen met muntjes)
Wc: €0,50
Garderobe: €1,50 per item
Merchandise: t-shirts, cd’s en boeken
Fotograferen: ja
Geluid: prima
Bezoekers: circa 150 man
Showtime: 00.15 uur
Curtains closed: 05.30 uur
Damage: €25,-
Cijfer: 7

Geplaatst door bowie op 21 april 2008