Het album begint, heel verrassend, met het nummer Where the wild things are. Persoonlijk vind ik het geen goed begin, de samenwerking met Sadat X, New Yorkse rapper en lid van Brand Nubian, pakt niet echt goed uit. C-mon en Kypski staan bekend om hun turntable skills en hun uiteenlopende muziekstijlen, maar in dit eerste nummer draven ze naar mijn idee iets te ver door met o.a. trompetgeschal, grove beats en Sadat X die eigenlijk helemaal niks toevoegt aan het nummer en je er enkel op wijst dat je naar C-mon en Kypski aan het luisteren bent. Iets waar je uiteraard al van op de hoogte was. Wanneer de eerste track is afgelopen, blijf je versuft achter met de vraag of heel het album zo chaotisch en overweldigend zal zijn.
Na het, wat aparte, eerste nummer, steekt Bumpy road, hun eerste nieuwe singel dus wellicht al bekend, behoorlijk vrolijk van wal. Ondanks dat het gehele nummer enkel en alleen uit ‘Papapapapa’ bestaat, gaat het nummer over de hobbelige wegen die de band in Marokko heeft afgelegd. C-mon & Kypski maken op deze track heel origineel gebruik van feesttoeters. Bumpy road is door de simpele tekst en melodie echt een nummer wat de rest van de dag in je hoofd blijft hangen, of ik daar nou wel of niet blij mee moet zijn, ben ik nog niet helemaal uit.
Wanneer het derde nummer, Circus C-Mon & Kypski, start, vraag ik me af hoe het mogelijk is dat deze vier getalenteerde gasten zo’n onsamenhangende cd kunnen maken. Op deze circustrack worden ze bijgestaan door de Amsterdam Klezmer Band, wat voor een Oost-Europese balkansound zorgt. Ik krijg er een hard hoofd in, waar zijn de C-mon en Kypski heen waar ik zulke goede optredens van heb gezien en goede verhalen over heb gehoord?
Mijn inmiddels opkomende hoofdpijn smelt als sneeuw voor de zon bij aanvang van het vierde nummer, Make my day, waarop Pete Philly gezellig mee doet. Eindelijk iets wat wel goed luisterbaar is en prima in elkaar steekt. Eigenlijk geldt dit vanaf nu wel voor het hele album. De muzikale invloeden van Marokko hoor je de hele plaat door, maar gelukkig nemen deze niet te veel plek in en blijft de C-mon & Kypski sound wel de overhand houden.
C-mon & Kypski hebben het album niet met hun vieren gemaakt, naast de reeds genoemde gastartiesten zijn ook saxofonist Benjamin Hermans, de Nederlandse rockband Voicst en Kain the Poet (maakte ooit deel uit van The Last Poets) te horen op Where the wild things are. Dit maakt het album erg divers, van jazz tot rock, van hiphop tot balkan.
De belevenissen van hun Marokkaanse roadtrip zijn op het hele album te horen, al dan niet op de voorgrond. Eerder genoemde Bumpy road is daar een voorbeeld van, maar ook Chocolat, gemaakt naar aanleiding van hasjdealers die toeristen hasj proberen aan te smeren door continu ‘chocolat’ te fluisteren.
Echt hiphop kun je C-mon & Kypski nu in ieder geval niet meer noemen, ze mixen zo veel verschillende stijlen door elkaar, op een compleet eigen manier, dat ze nergens meer in te delen zijn. Ondanks de eerste drie nummers, waarvan ik de volgorde en keuze nog steeds niet snap, is dit album best te doen.
Tracklist:
01. Where the wild things are (feat. Sadat X)
02. Bumpy Road
03. Circus C-Mon & Kypski (feat. Amsterdam Klezmer Band)
04. Make my Day (feat. Pete Philly)
05. Chocolat
06. Spirits High (feat. Benjamin Hermans)
07. Eyes on the road (feat. Voicst)
08. Attention
09. Chemical Mixture
10. In and out of days
11. Wildfire
12. Changes (feat. Kain the Poet)
Meer info: http://www.c-monandkypski.com
