Bomb The System

De hoofdrolspeler Anthony, in de New Yorkse graffiti scene beter bekend als Blest, staat samen met zijn partner in crime, Buk50, aan de top in de graffiti wereld. Hun gedoodverfde vijanden, de Vandal Sqaud, wil niets liever dan de twee achter slot en grendel zetten. Deze “squad” patrouilleert in de persoon van Bobby met zijn partner de straten van New York om straatkunstenaars aan te houden en op hun eigen manier te straffen. Bobby is een soort van Dirty Harry, die er zijn eigen manier van werken op na houdt. Als Lune (de jongere broer van Buk50), een jongen van 15 jaar die vaak met Blest en Buk50 meegaat om uiteindelijk ook zijn eigen ding te mogen doen, door de heren van de Vandal Squad met een hobbymesje in zijn gezicht wordt bewerkt, is voor Buk50 de maat vol. Blest heeft via een andere vriend (Noble) inmiddels een meisje ontmoet en spendeert daar op dat moment meer tijd mee dan Buk50 graag zou zien. Ondertussen is hij bezig met kunstwerken. Hazer, een goede vriend van zijn overleden broer, vertelt hem dat als hij daarmee doorgaat, ze binnenkort in de galeriën van New York zullen hangen. Als Blest na een lange tijd bij zijn moeder thuiskomt, vertelt zij hem dat er een toelatingsbrief van een college in San Fransisco is gekomen. Ook wil zij absoluut niet dat hij verder gaat met graffiti omdat zijn oudere broer ook is overleden aan een graffiti related ongeluk (of was het zelfmoord?)
Wat moet je dan doen? Blest weet het niet en doet van alles wat, om iedereen tevreden te houden en niemand teleur te stellen. Als Buk50 en Lune ergens bovenin een gebouw bezig zijn met een piece, leidt Blest ongewild de mannen van de Vandal Squad de weg naar een arrestatie. Het loopt uit op een gevecht tussen Bobby en Buk50 en resulteert uiteindelijk in de tragische dood van Buk50 die van de rand van het gebouw valt; Bobby’s schuld. Blest en Lune zijn er helemaal kapot van en als ze na een tijd te hebben gerouwd op hun eigen manier zijn bijgekomen van de ergste schrik, komen ze Bobby op straat tegen. Die loopt overal op de muren “Fuck Buk50” te kalken, wat de jongens natuurlijk alles behalve vrolijk stemt.

De film is erg dramatisch. De beelden zijn vrij realistisch, maar het verhaal is erg ver gegrepen. Tuurlijk, het is mogelijk maar toch vind ik het allemaal net wat té ernstig. De manier van filmen is doorspekt met stills, slow shutter beelden en korte flashbacks. Dit is best dope gedaan moet ik zeggen. Het maakt dat de film zo is dat je op blijft letten. De muziek is verzorgd door El-P en ondersteunt de beelden goed en zorgt voor de juiste sfeer. Tussen de regels door worden de ongeschreven regels van de graffiti scene uitgelegd door de stem van Blest, ondersteund door bijbehorende beelden.
Er zitten ook wat minpuntjes/onrealistische puntjes in de film:
– Een schrijver neemt namelijk (als ie slim is) zijn blackbook niet mee als hij gaat painten.
– Ook is het niet slim om dit te doen als je bussen gaat jatten.
– Elke keer weer met een sporttas vol gejatte verf bij dezelfde (kleine) hardware store weglopen nadat je steeds het slot van de kast waar de verf in staat hebt doorgeknipt, getuigt van een hele domme winkeleigenaar en zelfs in Amerika zijn ze slimmer dan dat.
– Blest vertelt mensen iets té snel zijn schrijversnaam, iets wat je normaal gesproken niet doet of alleen als je iemand heel goed kent.
– Een hele stad bomben zonder rugzak vol verf is of heel erg zuinig (lees onrealistisch zuinig) of je bent heel snel klaar.

Samenvatting: Bomb The System is als film leuk. Een dosis drama, spanning en romantiek ontbreekt er niet aan en de film blijft op een lekker tempo doorgaan. Er wordt veel informatie gegeven om de leek op de hoogte te stellen van de wereld van de artiest. Voor insiders (lees: schrijvers) is het een aardige film maar niet echt realistisch genoeg om te boeien.

Meer info: http://www.bombthesystem.com

Geplaatst door bowie op 14 december 2005