Boldy James en Real Bad Man zijn terug met een dodelijke combinatie

Voor degene die een beetje heeft opgelet is het meer dan duidelijk dat Boldy James op een ongekende run is. Sinds zijn signing bij Griselda in de lente van 2020 heeft hij maar liefst zeven albums uitgebracht. Van die reeks kwam vrijdag 20 mei 2022 het nieuwste project Killing Nothing uit. Het album is volledig door Los Angeles based producer- en designercollectief Real Bad Man geproduceerd en is het tweede grote project dat zij samen maakten. Het succes van hun eerdere samenwerking Real Bad Boldy deed smachten naar meer. Met Killing Nothing geven ze daar gehoor aan.

De saga van Boldy James en Real Bad Man begon halverwege 2020 al, met de goed ontvangen On High Alert series van het producercollectief. Daar zijn inmiddels vier delen van uitgebracht. Op deel twee is Boldy op de track Flashbacks voor het eerst te horen op een RBM-productie. De samenwerking klikt en zo wordt Boldy ook meteen de opener van het derde deel met de track Dig It Up. Nog geen drie maanden na On High Alert Vol. 3 dropte Real Bad Boldy, het eerste grote project tussen beide partijen. Met dat album werd meteen de lat gelegd voor wat je vanaf nu van hen kan verwachten: rauwe beats vol jazz, soul en blues invloeden die organisch gecomplimenteerd worden door nonchalante cokeraps en catchy hooks. Killing Nothing gaat verder in deze trend, maar neemt een veel duisterdere wending.

Keiharde realiteit

Waar Real Bad Boldy vanaf het begin heel bluesy aanvoelde, begint Killing Nothing met een veel grimmigere openingstrack. Water Under The Bridge heeft een enorm meeslepende beat, die een heel andere ervaring geeft dan wat je van eerdere producties van Real Bad Man gewend bent. De hook van de tracks zet ook meteen de toon voor de lyricale inhoud van het album: “All the bridges I burnt, all the thuggin’ I did, all the ****** I murked, that’s water under the bridge”. Boldy James’ teksten zijn ongefilterd. Hij doet graag zijn verhaal over het leven dat hij had voordat hij muziek ging maken. Op een manier zoals alleen hij kan, schetst hij nonchalant en zonder spijt het beeld dat hij heeft bij zijn keiharde realiteit van de straat.

Nu kan je denken: ‘Maar er zijn al zoveel rappers die het hebben over de straat en de struggle die daarbij komt kijken’. Ja, dat is waar. Het grote verschil is dat zowel Boldy James zelf, als dat wat hij vertelt écht is. Hij is een veteraan die eerst de straat heeft uitgeleefd voordat hij is gaan rappen. Net als Westside Gunn, Freddie Gibbs, Conway the Machine of Roc Marciano behoort hij tot de groep rappers die pas op ‘latere’ leeftijd zijn gaan rappen over de obscure levensstijl die ze hebben gehad. In 2013, toen Boldy James 29 was, kwam zijn debuutalbum My 1st Chemistry Set uit. Je kan er dus vanuit gaan dat whatever de ondertussen 40-jarige rapper nu spit, geen bullshit is.

Grimmig en stoffig

Na de openingstrack krijg je weer even een taste van die specifieke bluessound die je van Real Bad Man gewend bent. De tweede track en lead single All the Way Out is namelijk precies een samenstelling van alle invloeden die de beats van deze producer zo uniek maken: groovy bass riffs, zware drums en allerlei lagen aan interessante, aparte samples. Maar voor je het doorhebt loopt de track af en wordt je teruggezogen in het grimmige gevoel waar het album mee begint, alleen dan keer tien. Game Time is daar de aanstichter van. De beat van deze track is ongelofelijk grimey en heeft dankzij de wobbelende sample iets weg van Simon Says van Pharoahe Monch. Wanneer de hook inkickt neemt de beat een versnelling en voelt het haast alsof je even opstijgt.

“GxFR the clique / Me and West, we got a partnership / If I ever fall off, he gon’ hit me with a starter kit…”

De volgende track, Hundred Ninety Bands, gaat verder in hetzelfde sentiment als Game Time, alleen dan nog een stuk sneller. Het is verfrissend om Boldy als een soort machine gun, zonder stop te horen spitten tot hij de hook van de track bereikt en vervolgens na de hook weer hetzelfde te horen doen. De beats van beide tracks zijn zo grof en stoffig dat je niks anders kan dan een beetje headnodden. Zijn stem past ook goed op de beats en maakt het plaatje compleet. Wel is het door de intensiteit van de beats moeilijker om te volgen wat hij allemaal wilt vertellen. Dat stoort echter niet. Het zijn sowieso tracks die je een paar keer moet luisteren en de tijd voor moet nemen wil je alles beseffen.

Versterking

Eenmaal aangekomen bij de vijfde track voel je dat er een verandering komt in de tape. Eigenlijk zou je het album in drie stukken kunnen indelen: Het begin (dat erg grimmig is), het middenstuk waar alle features staan en dan een rustigere afbouw. Maar goed, even terug naar waar we nu zijn aangekomen. Medellin gaat weer helemaal op in het bluesy gevoel dat alleen Real Bad Man kan vertalen en CRIMEAPPLE versterkt vervolgens de cokeraps van Boldy. De bars die deze feature dropt, in een mix van Engels en Spaans zoals alleen hij dat kan, geven een enorm sicarios gevoel bij de track en ook de hook is catchy:

“Since a youngin’, been peddlin’, put that on Evelin / We the Medellín, while these ****** just be medellin’.”

Ook Knowledge The Pirate is een goede aanvulling van Boldy James op de volgende track, Cash Transactions. De track is meeslepend en de hook van deze track slaat de spijker op de kop in het beschrijven van de struggle die Boldy ervaart tussen de straat en het leven als rapper. “I’ll probably never love this rap shit more than these cash transactions. I’ve got a passion for selling drugs. Touched my first half a mill and I fell in love. Thinking about where I was at before I met the plug”. Meteen na de eerste keer dat de hook voorbij komt springt Pirate op de track met nog wat anekdotes uit een wereld waar cash altijd king is.

Open Door is de middelste track van het album en ook wel degelijk de piek waar het album naartoe bouwt. Op de track staan Rome Streetz en Stove God Cooks, twee heavy weights die allebei ongeveer tegelijkertijd ook bij Griselda op het roster verschenen. Ondanks dat er (inclusief Boldy) maar drie mensen op deze track te horen zijn, voelt het toch als een soort posse cut. Hoewel iedereen zijn eigen stijl, scherpte en bars gebruiken, vullen de drie elkaar goed aan. Het is de eerste track waar deze drie samen op te horen zijn en dat doet verlangen naar meer van dit soort samenwerkingen. Wie weet staan er op de aankomende Griselda-debuutalbums van zowel Rome als Stove wel meer tracks met z’n drieën.

Parels in de afbouw

Na Open Door neemt Killing Nothing een wat rustigere wending, als een soort afbouw van het album die al eerder genoemd werd. Dat betekent overigens niet dat er op deze helft van het album geen parels staan, want elke track is weer uniek. No Bon Jovi voelt enorm groovy, Bo Jack (Miller Light) heeft een smoothe, jazzy beat en Sig Sauer bevat samples die komen uit een van de The Legend of Zelda-videogames. Vervolgens blijven de tracks 5 Mississippi, Seeing Visions en Killing Nothing, de gelijknamige afsluiter van het album, over. Deze tracks borduren allemaal voort op de rustige vibe van de tweede helft en dat is nodig om bij te komen van de intense, grimmige start waar het album mee begint.

Elke track heeft noemenswaardige bars en punchlines, maar dat moeten jullie zelf ervaren. Volgens Real Bad Man zelf is het de bedoeling dat je Killing Nothing in één zitting luistert en dat wordt al snel duidelijk als je eraan begint. Het collectief schreef namelijk in een Instagrampost dat Real Bad Boldy een preview was en dat dit album een full length film is, rechtstreeks uit de jaren ’70. Zo voelt het ook, want het album is zowel instrumentaal als tekstueel briljant samengesteld. Hopelijk is dit niet de laatste samenwerking tussen Boldy en RBM, want de sound die zij samen produceren is erg verfrissend en cinematisch, vol met unieke beats, catchy hooks én vlijmscherpe bars. Killing Nothing vult de leegte die volgde na afloop van Real Bad Boldy, maar ook dit nieuwe album doet weer verlangen naar meer.

De volledige tape is hieronder te beluisteren.

Geplaatst door bowie op 25 mei 2022